- Hehe! Ciekawy gość - szepnął do Dallana po czym opuścił rodzeństwo i wyszedł z karczmy.

Syknął cicho i machnął ogonem po czym zaczął schodzic potulnie na dół, jednak gdy wyczuł iż za nim podążał Dallan obejrzał się przez ramie
-Czego, szczeniaku?-warknął wyraźnie zly.

Dallan spojrzał na demona groźnym wzrokiem
-wychodzimy

-Ty przodem- warknął Dallan- do bocznego wyjścia...

Yliena niepokoiła się o brata.Wiedziała,że demon nie wyrządzi mu krzywdy,ale coś za długo to trwało.Uspokoiły ją dopiero kroki na schodach.Uśmiechnęła sie,bowiem zostawiła coś w pokoju brata.
Dallan po powrocie do pokoju mógł zauważyć pszenny placek z miodem i malinami.Obok leżała maleńka karteczka:
''W ramach przeprosin.Zjedz i odpocznij.Jestem cały czas u siebie

Y. ''

Yliena zastukała dwa razy w ścianę dzielącą ją od pokoju brata.Jako dzieci opracowali prosty system komunikacji.Kiedy jedno miało za karę zostać w pokoju,drugie szło do swojego i za pomocą uderzeń w ścianę mogli toczyć długie rozmowy. Dwa uderzenia oznaczały tyle co : czy jesteś?

-Ja mam-powiedziała,lecz na jej twarzy pojawił się nieśmiały uśmiech-Od Ciebie zresztą.

-Jak jest słuszny,to nie brzmi kretyńsko-odparła Yliena,po czym nagle spoważniała-Braciszku,jutro musimy opuścić to miejsce.Za dużo osób kojarzy naszą rodzinę.

To nie uspokoiło Ylieny,lecz nie zamierzała się sprzeciwiać.
-Dobrze-powiedziała-A teraz marsz spać! Przeze mnie zarwałeś noc.Ja będę i tak u siebie,poczytam i tak dalej.

Yliena kiwnęła głową,po z torby wyjęła buteleczkę żywej wody i zawartością skropiła drzwi oraz próg.
-Znaki światła już są nakreślone i żadna siła już tu nie wejdzie-zapewniła dziewczyna.

Gdy Dallan wyszedł,Yliena zamknęła drzwi na klucz.Dawno tak się nie obmurowała wszelką ochroną.Brakowało tylko strażnika przed drzwiami,o co podejrzewałaby brata.B się nie nudzić przez resztę dnia wzięła książkę,którą ze sobą taszczyła od dłuższego czasu,otworzyła ją i zatopiła się w lekturze.