Dallan musiał chwilę się zastanowić żeby nie powiedzieć czegoś głupiego, alkohol delikatnie szumiał mu już w głowie, odkąd tu był nie słyszał dobrej opinii o elfach z Siltaris, tego wolał nie mówić na głos.
-widzę że masz niemiłe wspomnienia związane z ojczyzną... więc lepiej nie mówmy o tym, kto wie może to nasz ostatnie spotkanie żal było poruszać podczas niego smutne tematy...

-na to pytanie niestety nie mogę Ci odpowiedzieć... w każdym bądź razie pochodzę z odległego kraju i nie specjalnie orientuje się w okolicy... wspominałaś coś o atrakcjach tego miasta?

-Tajemnicza z ciebie osoba.-powiedziała ze śmiechem.-mam nadzieję że kiedys stane się godna poznania tego sekretu.-spojrzała na niego wymownie dając mu do zrozumienia że nie podoba jej się brak zaufanie do własnej osoby.-Co do atrakcji... Mamy tutaj światynię, ogrody, bibliotekę, uniwersytet, siedziby różnych gildii i oczywiście zamek ale do nego nie wszyscy maja wstęp.-puściła do niego oko dając do zrozumienia że jeśli ładnie poprosi zostanie dopuszczony do tego elitarnego grona.

-Wiele rzeczy, począwszy od zbrojowni pełnej starożytnych części uzbrojenia należących do największych bohaterów poprzez tajemną bibliotekę ze starodawnymi zwojami, której dzień i noc strzeże oddział strażników a wstęp mają tam tylko nieliczni. Jest sala audiencyjna i skarbiec, w którym znajdują się nawet pamiątki jakie zostały przywiezione przez Najeźdźców, jest też sala zasłużonych gdzie zgromadzono pamiątki po dawnych Arcykapłanach i innych znacznych osobistościach. A to tylko wierzchołek góry lodowej.-mówiła elfka rozmarzonym głosem.

-Zwykli obywatele tam wstępu nie mają.-odpowiedziała i upiła łyk wina.-Ale ja się do zwykłych obywateli nie zaliczam.

Karen skubała przez chwilę swój warkocz. Nagle zrobiłą minę jakby coś jej się przyponiało. I to raczej nic przyjemnego. Spojrzała na Roda, a potem na Pokrzywę - Wiem że mnie za to zabijecie, ale... muszę wyjechać

//a tak serio chodzi o to że przez tydzień nie będę miała dostępu do kompa//

Karen uśmiechnęła się słabo - Wrócę kiedy tylko będę mogła - wstała, poczochrała włosy Rodowi i uścisnęła Pokrzywę - i wyszła. Na zewnątrz dało się jeszcze słyszeć tylko szybkie kroki a potem tętent kopyt, który po chwili ucichł

-To chyba rodzinne, ale wybacz ciociu, ja tez musze cię opuścić. Obowiązki wzywają ale liczę że sie wkrótce zobaczymy.
Rod wstał i uściskał ciotkę a potem opuścił karczmę.

Przyszywany Asael Dan wszedł do karczmy.Spojrzał po zebranych i usiadł przy wolnym stoliku.

- Cóż... - Pokrzywa zmusiła się do uśmiechu, choć uwaga ją mocno ubodła. - Pozostaje mi tylko podziękować. Tymczasowo zaś żegnam.
Wstała i zasunąwszy za sobą krzesło wyszła na ulicę.