Dante zauważył spory ruch przy karczmie a ruch ten polegał na tym że ciągle ktoś z stamtąd wychodził i wchodził.Nie czekając udał się do karczmy i wszedł do niej.Przebiegł szybkim spojrzeniem po zebranych ale jedna postać przykuła jego uwagę.Znajoma twarz krasnoluda
- Khorn?

//Niech będzie tak że Khorn zna Asael gdyż ten uczy się w akademi Bractwa od 11 orku życia//

// niech będzie //

Khorn odwrócił się gdy usłyszał swoje imię. Od razu rozpoznał znajomego.
-Dante? Świat jest kurewsko mały.

//czyżbym słyszał łaskę w Twoim głosie ? //

Chłopak uśmiechnął się i lekko skłonił
- Witaj mistrzu! Rzeczywiście.. świat jest cholernie mały - powiedział dosiadając się.Szybko zlustrował elfa po czym odrzekł.
- Witaj przybyszu.Nazywam się Asael Dan ale mówią na mnie Dante - uśmiechnął się podając dłoń elfowi. - o czym tak rozprawiacie ?

Kiedy do niej dotarł stały juz na niej 3 piwo w najlepszym krasnoludzkim gatunku. Widać karczmarz odznaczał sie doskonałym słuchem.

Drzwi do karczmy otwarły się z hukiem i do środka wszedł Valentine z panterą krocząca dostojnie przy nogach. Za nim weszli minotaur z toporami przy pasie i w zbroi a obok niego kroczył krasnolud w pelnej zbroi i młotem za pasem. Obydwaj próbowali przejść przez drzwi jednocześnie co zakończyło się dłuższą przepychaniną, jako że żaden ani myślal ustąpic drugiemu. Kiedy już znaleźli sie w środku spojrzeli na siebie pogardliwym wzrokiem i ostentacyjnie odwrócili wzrok jeden od drugiego. Za nimi weszła elfka o blond wlosach, w kaplańskich szatach i obrzuciła cała salę uważnym spojrzeniem i zniewalającym uśmiechem. na samym końcu próg przekroczyła kobieta o długich czarnych włosach, ciemnej cerze zdradzającej drowiego przodka, ubrana w strój zabójczyny. Cała kompania zajęła miejsca przy dużym stole w rogu. Widocznie przeznaczonym specjalnie dla nich. Po chwili "kelnerzy" podali napoje.

Dallan uśmiechnął się do Dantego ale jego uwagę zwróciła banda która weszła do środka
-co to za jedni?- zapytał cicho

-patrząc na nich wydaje mi się zw wojownicy może i owszem ale z bratnimi duszami niewiele mają wspólnego... no pohybel skurwysynom- powiedział nieco głośniej Dallan i uniósł kufel do góry

-Panowie, to nie miejsce na takie spory! Jestem pewien, że to nie było o was...
Spojrzał grzmiącym wzrokiem na Dallana.

Khorn złapał Dallana mocno za ramię.
-Po kruchym lodzie stąpasz. Skończ to, albo kontaktu z Bractwem będziesz musiał szukać na własną rękę.

Dallan spojrzał za wychodzącymi wojownikami a później na Valentina
- ta kraina dała mi się poznać jako oaza spokoju i pokoju lecz jednak ognistych temperamentów tu nie brak- powiedział z uśmiechem- Jestem Dallan, dziękuje za ocalenie wizji ciągłości mego rodu, panie...?