Black

Stwór mruknął cos w odpowiedzi po czym ruszył posuwistym krokiem. Poprowadził rodzeństwo po schodach na piętro po czym skierowal się w drugi korytarz na prawo. Zatrzymał się przed drzwiami z numerami 64 i 65 po czym wręczył klucze gościom. PO dokonaniu tej czynności poszedl z powrotem na dół.


Golem

-Jestem szczęśliwy. A o waszym Bractwie słyszałem. Podobno to dzielni wojownicy ale rzeczywistość jest niestety inna niż świat w Sanktuarium. Zapewne gdybyśmy spotkali się gdzies indziej prędzej skoczylibyśmy sobie do gardel niż wypili razem piwo. Tak samo jest z Bractwem. Prędzej naszpikowaliby mnie strzalami z wież niż wpuścili do zamku. A ja zapewne też nie przybyłbym tam w pokojowych zamiarach.-westchnąl ork i zmayslił się.

-Zawsze taki był i zawsze taki będzie. Nie ma na to rady. A co do Bractwa to nie byłbym takim optymistą.-uśmiechnął się.

-Honor swój stawiam, że pierwej by spytali. Do Kherylu wielu schodzi z różnych krain i orków tam niemało, choć w samym Bractwie nie tak wiele.

Khorn z rozmachem klepnął Dallana w plecy.
-Khorn jestem. Co cię tu sprowadza?

Yliena tymczasem zajęła się wszelkimi działaniami ochronnymi.Tego tylko brakowało-wygłodniali nieumarli.Dziewczyna pomazała klamki i framugi żywą wodą,zaś na progu pokojów wylała trochę ciekłego srebra.Na całe szczęście jej szyja była ozdobiona srebrną biżuterią-kryształem górskim w kształcie gwizdki w srebrnej oprawie.Jedyna pamiątka po babci.
Jej torba ruszała się niespokojnie.Yliena odwiązała rzemienie.
-No wyskakuj,biedaku-powiedziała i w tej chwili szara wiewiórka wskoczyła jej na ramię nadstawiając łepek do głaskania.Dziewczyna wolała zostać u siebie.Brat na pewno sobie poradzi.

Krasnolud trochę się uspokoił.
-Taa, zupełnie jak ja kilkanaście lat temu. Pół świata żem zwiedził, mam nadzieję, że i drugie pół się uda...
Khorn zamyślił się

Gdy ork wychodził w progu mineła go bialowłosa kobieta, zupełnie ignorujac "bezmyślna bestię", rozejrzała sie po wnetrzu i uśmiech wykrzywil jej wargi.
-No.. Troche tloczno-mrukneła zadowolona i ruszyła w strone wina, uważała,że im tłoczniej tym trudniej o nude, staneła przed szynkiem i spojrzała na wampira-Wina podaj, ino szybko. Czerwone, slodkie.

-Bardzo proszę.-powiedział wampir podając jej żądany napój.

-Czy zrzeszamy? Jeśli cokolwiek umiesz a serce masz czyste przyjmą was z otwartymi ramionami. Nigdy nie ma zbyt wielu do walki w dobrej sprawie.

Kobieta uśmiechnela się widzac mloda dziewczyne schodzaca na dół, i gdy usiadła sama machneła na nia ręką.
-Chodź tu dziecko, proszę-powiedziala i uśmiechnela sie lekko.