-Zdecydowanie jest tak głupi.-mruknął Wrad stojący obok i przygladający się poczynaniom swojego odwiecznego wroga.

Dwaj bliźniacy za plecami Ervica mieli już broń w rękach
-fakt że umiesz machać tymi kawałkami żelastwa przemawia tylko i wyłącznie za tym żeby pokazać Ci jak kiepski w tym jesteś...- mruknął Oczko przypatrując się broni z ciekawością- ładne te zabawki... i to chyba jedyny at aut jaki posiadasz... kiedy zginiesz dołączą do mojej kolekcji... masz koje na Gertrudzie- burknął zapisując coś w papierach- zaraz obok niego- wskazał na Wrada- widzę że się lubicie... a teraz zejdź mi z oczu... i odwiedź latryne bo jakiś blady jesteś... Następny!

Asael podszedł do stołu i spojrzał na najemnika
- Asael Dan, członek Bractwa.Specjalizuje się w walce broniami egzotycznymi jak i bronią konwencjonalną.Znam kroniki Bractwa jak i Cesarstwa.

Asael uśmiechnął się.
- Zapewniam kapitanie że nie mam zamiaru zwiedzać zabytków,robić szkicy czy siedzieć z pędzelkiem i odkurzać skamieniałe gówna kur.Z Minihirithan nie pochodzę,za młody jestem.Fanatycy ? Raczej ludzie z pasją i misją.A to że komuś odwali i postrada zmysły to jego sprawa ale.. sprawa stoi kapitanie

//Wilku a kto Ci powiedział że masz własną kajutę//

Wrad dostał przydział na Gertrudzie a na tym statku była tylko jednak kajuta, pod pokładem znajdowało się olbrzymie pomieszczenie w którym pod ścianami znajdowały się koje. Jedna z nich była przeznaczona dla niego, wyboru nie miał zbyt wielkiego gdyż sporo z około 30 koi było już zajętych

*Asael*

-podobasz mi się gówniarzu - mruknął Ervic z uśmiechem- mimo że należysz do tego całego bractwa... dostajesz kajutę na Matildzie podzielisz ją z niejakim Khornem... jesteście z jednej bandy więc raczej się dogadacie... Następny!

- Widzę, że twój futrzasty kolega również chce zostać żeglarzem? - Zapytała z szerokim uśmiechem, widząc wiewiórczy łepek w torbie Ylieny. Jak każdy elf uwielbiała te żywe, niewinne stworzenia. - Uważaj tylko, żeby ten stary, wyliniały skunks zza stołu go nie odkrył, cięty jest na wszystko, co mu się nie podoba.

-Nie znajdzie go,przy jego wzroku uzna Nika za kawałek futra-odparła Yliena. Wiewiórka niuchała intensywnie licząc na jedzenie albo chociaż pogłaskanie.

- Weź, bo się jeszcze zatruje biedne stworzenie! Może ta jego głupota jest zaraźliwa! - powiedziała z udanym zmartwieniem

- W takim razie mam nadzieję, że nie będzie musiał gryźć tej starej podeszwy.

-Jeszcze się zatruje i wtedy będzie problem-mruknęła Yliena dając w końcu orzecha wiewiórce-Tylko Nik to straszny łasuch,co byś mu nie podsunęła to zje.