Wieść o wyprawie na Minhiriath rozniosła się szybko i odbiła głośnym echem wśród mieszkańców kontynentu. Przez portale Sanktuarium przybywali nielicznie wprawdzie śmiałkowie ale wzbudzali olbrzymie zainteresowanie. Każdy wchodzący na pokład "Matildy" śmiałek był śledzony przez dziesiątki par oczu. Na środku podkładu rozstawiony był duży stół a za nim siedział lekko posiwiały najemnik. Mówili na niego Ervic Oczko, prawdopodobnie dla tego że nie miał jednego oka. Nie był to jedyny ślad ciężkich przeżyć jakie nosił na sobie, twarz miał pełną blizn a u prawej ręki, którą w jakiś sposób dzierżył pióro, którym zapisywał kolejnych kandydatów brakowała dwóch palców. Za nim stali  ze skrzyżowanymi na piersiach rękoma dwaj olbrzymi łysi bliźniacy odziani w dziwnie skompletowane zbroje i ekwipunek.
-następny!- krzyknął Ervic odsyłając kolejnego chętnego do domu żeby "najpierw nauczył się obierać kartofle"

Yliena razem z bratem też znajdowali się w kolejce po zapisy.Dziewczyna miała jak zwykle kaptur naciągnięty głęboko.Nik siedział grzecznie w jej torbie odpoczywając po posiłku.
-Dallan,może podamy fałszywe nazwiska?-zaproponowała szeptem-Nie mają i tak jak tego sprawdzić,a nie chcę by znowu na nas wybałuszano oczy.I tak od dłuższego czasu jesteśmy w centrum uwagi.

Elf skinął głową
-coś wymyślę... tylko błagam nie palnij czegoś głupiego chcę się dostać na tą łajbę

Yliena dyskretnie podsunęła mu dwa małe ruloniki pergaminu.
-Siedziałam nad tym 5 nocy.To są fałszywe dokumenty-wyjaśniła szeptem-Nie zgub tego

Do stołu podeszła postać okutana w płaszcz, który wyglądał jakby miał co najmniej z tysiąc lat.
-Wrad. Zapisuje się na tą wycieczkę.-głos bardziej przypominał warczenie jakiegoś zwierzęcie i wskazywał że nie jest to naturalna mowa osobnika.

Khorn ustawił się w kolejce za Dallanem. Od razu go rozpoznał.
-Ha, Dallan!
Klepnął go solidnie po ramieniu.
-Myślisz, że cię wpuszczą?

*Ward*

-na wycieczkę to możesz sobie pan płynąć na karmazynowe wyspy... panienki ładne i dają po trzech Ale...- burknął Oczko nie podnosząc głowy znad papierów- co masz pan do zaoferowania oprócz niewyraźniej mowy i smrodu który czuć od jaśniepana na kilometr?

*Khorn*

-świat jest mały jak widać- odparł Dallan z uśmiechem- myślę że możemy im się przydać

-Powiedz kogo mam zabić a się przekonasz.-odparł harakr i prychnął z niezadowolenia.

Dopiero teraz Ervic podniósł wzrok i skrzywił się z odrazą ale po chwili ironiczny uśmiech pojawił się na jego twarzy
-podobasz mi się- mruknął- witamy na pokładzie... z tym że zaznaczam nie będziemy tolerować niewyjaśnionych zniknięć kogoś z załogi więc najedz się przed wypłynięciem... i nie życzę sobie żadnych burd i awantur inaczej czeka Cię wycieczka za burtę jasne?

-Tak.-odburknął Wrad.-Kiedy wypływamy?

Karen również ustawiła się w kolejce. Z miejsca w którym stała mogła widzieć, że zanim nadejdzie jej kolej przyjdzie jej jeszcze trochę poczekać, ale nie przejęła się tym zbytnio. W sumie, nie miała nic innego do roboty. W sumie nie miała nic do roboty od kilku ostatnich miesięcy, dlatego też teraz się tu znajdowała. Szukała kłopotów. No a poza tym... była to wyprawa na Minhiriath. Jak mogłaby opuścić taką okazję żeby ożywić wsponienia?

Ervic spojrzał na papiery na stole
-po jutrze o świcie- odparł, miał już sporo ludzi, więcej mięsa armatniego nie potrzebował ale jego pracodawca nalegał aby ludzi było jak najwięcej dzięki czemu rejs i podróż przez kontynent będzie mniej niebezpieczna- coś jeszcze?

-Co ja bedę właściwie miał z tej wyprawy?

-zależy od tego co uda nam się znaleźć- odparł Ervic - ale nie spodziewaj się zbyt wiele... masz wycieczkę za darmo a jak się nie podoba to won i nie zawracaj mi gitary!

//nie zawracaj mi gitary? :P//

Harakr milczał. Trawił w myślach czy rzucić się na czlowieka i rozplatac mu gardło czy jednak nie. Wobec statku pelnego wojowników wybrał druga opcję. Obrócił sie w miejscu i opuścił pokład. "Odbije to sobie w nocy." pomyślał i oblizał kły.

Yliena stała cicho gdy jej brat rozmawiał z krasnoludem.W końcu to jego znajomy.Miała nadzieję,że kolejka ruszy prędko.

Kolejka nie posuwała się szybko ale nie była aż tak długa, w końcu przyszedł czas na Dallana i Yliene.
-Dallan i Yliena Alatran- powiedział Dallan podchodząc do Ervica
-nie potrzebujemy na pokładzie dzieci do niańczenia... Nas...- Oczko już miał ich odprawić z kwitkiem ale Dallan mu przerwał
-myślę że możemy się wam przydać...
-ah tak?- zakpił Oczko- niby w czym? do mycia pokładu mamy załogę... a co do Twojej siostrzyczki to ładniutka ale po tym jak goblińska strzała przestrzeliła mi interes nie mogę sobie poużywać... a innym nie będę robił przyjemności
Dallan z trudem się opanował
-władam magia powietrza, mogę wam przyspieszyć podróż do tego znam się na tropieniu i znam też sporo legend o Minhiriath
-no to już coś konkretnego... a siostrzyczka?- spojrzał na dziewczyne badawczym wzrokiem
-Yliena...- zaczął Dallan
-jest niemową?- przerwał mu Ervic
-nie- odparł Dallan
-to niech na świecące jaja Diora sama się wypowie!

Zangetsu a raczej Asael spokojnie ustawił się w kolejce i czekał.Z oddali wypatrzył barczystą sylwetkę Khorna a także Dallana i  Yileny.
- No to będzie ciekawie..

Adearin wolnym krokiem wszedł na statek. Na plecach miał oba miecze, kaptur był zaciągnięty tak że nic nie było widać. Po chwili czekania wyraźnie sie znudził. Ściągnął kaptur i odsłonił swoją twarz. Zmieniła się nieco od tej którą miał na Starym Kontynencie. Pojawiły sie mało widoczne zmarszczki i niektóre siwe pasma włosów. Jego twarz utraciła ten młodzieńczy wygląd. Mimo tego czuł się nadal na siłach, po chwili rozkasłał się. Wszystko przez to że utracił kontakt ze swoimi wiedźmińskimi ,,lekami,,. Popatrzył się na wszystkich i szukał znajomej twarzy. . .

-Jestem uzdrowicielką-wyjaśniła Yliena-Na morzu nietrudno o chorobę,a nie sądzę by znajdowało się tu wystarczająca opieka medyczna.

-coś jeszcze?- burknął Ervic

Za gadającymi dzieciakami stał blondyn w bogatej, białej szacie, przepasanej czerwoną husta w pasie.
- Co to za dzieciaki? Pomyślał. Stary kontynent jest teraz bardzo niebezpieczny, trzeba umieć sobie radzić. A Ward chyba nie mysli, ze go zostawie samego. Ktoś musi pilnować tego zwierza.

-Kogo to mam nieszczęście zobaczyć.-usłyszał za sobą znajome warczenie.

- Chyba nie myslales, ze zrezygnuje z tej wspanialej okazji aby Ci dokuszyc. -Odgryzł się blondyn.

-Nawet mi to przez myśl nie przeszło. Musiałeś przecież zobaczyć swój dawny dom. I pokazać Panu jaki pożyteczny jesteś.-wycharczał harakr.

- To ze jestem bardziej pozyteczny od Ciebie, Pan wie i bez tego. A zobaczenia dawnego domu nigdy sobie nie odmowie... -Pewny dotąd glos, lekko mu sie zalamal.

-Ty bardziej pożyteczny? Ciebie nie było wtedy kiedy walczyłem dla Pana w wielkiej wojnie!-wychrypiał poirytowany Wrad.-A zobaczenie domu może być dla ciebie ciekawe, w końcu zdradziłeś jego ideały.-dodał wrednym tonem.

-Zależy czego wymagałby pan od kobiety na statku,poza sprawą wiadomą-odpowiedziała Yliena-Mogę łatać żagle i umilać czas żeglarzom śpiewem.Nienajgorzej też tropię i odpędzam nieumarłych.

Karen kątem oka obserwowała osoby ustawiające się za nią w kolejce. Zbiera się gromada niezłych dziwadeł... Uśmiechnęła się. Nie żeby sama była od nich normalniejsza. W tym momencie jej wzrok trafił na twarz mężczyzny, który zrzucił kaptur. Przyjrzała mu się, ale po chwili odwróciła szybko wzrok. Była pewna że zna tą osobę, ale skąd?. Zerknęła na mężczyznę jeszcze raz. Czyżby z jej pamięcią było już aż tak źle?

Ervic ryknął śmiechem
-a niech mnie doprawdy potrafisz rozbawić człowieka... Za każdy wybryk oboje wylatujecie za burtę... macie kajuty na Elwirze na Matilde nie biorę dzieci! Jazda mi stąd bo kolejka się dłuży! Następny!

Pokrzywa przebywszy miasto i znalazłszy "Matildę" również stanęła w kolejce. Gdzieś z przodu dostrzegła Karen, postanowiła jednak dopaść ją później, gdyż przed nią stało już kilka osób, z którymi wolała nie zadzierać. Pozostało tylko uzbroić się w cierpliwość i czekać na swoją kolej.

Karen podeszła do niego pewnym krokiem. Założyła ręcę na piersi i spojrzała na niego - Umiem walczyć i znam się na magii, zabiłam nią więcej potworów niż naliczysz dziur w twojej łajbie. Czego możesz więcej ode mnie chceć, na taką wyprawę?

- Zamknij swoją zapchloną paszczę, Ward. I tak dobrze wiesz, że Twoje słowa na mnie nie działają. Miałem swoje powody, których taki zwierz jak Ty nigdy nie zrozumie.

-Powody, po prostu znudziło ci się służenie tamtym. To samo będzie z Panem, zawsze mu to powtarzam.-warknął Ward.

Yliena czuła,że brat ją zamorduje. -Następnym razem przypomnij mi Dallanie bym nie mówiła prawdy-powiedziała nie kryjąc rozczarowania.

*Yliena*

-następnym razem okaż trochę mniej samokrytyki- Dallan spojrzał na okręt zacumowany obok Matildy był nieco mniejszy i dużo mniej okazały- lepszy taki okręt niż żaden... ważne że płyniemy

*Karen*

-ta łajba nie jest moja i została zwodowana 2 tygodnie temu- burknął Ervic- jesteś pewna siebie... lubię łamać takie jak ty... gdyby nie ta cholerna goblińska strzała- warknął pod nosem- dostajesz kajutę na Elwirze razem z tą dwójką- wskazał na Dallana i Yliene- gówniaż w obecności siostry raczej nie będzie próbował Cię przelecieć a co do innych nie mogę tego zagwarantować... Następny!
Ervic był starym erotomanem a od kilku tygodni nie mógł już sobie poużywać przez co był cholernie rozdrażniony...

- Ci dwaj panowie przede mną widać są zbyt zajęci sobą, więc chyba moja kolej? - spytała podchodząc do stołu. - Nie raz pływałam, urodziłam się na starym kontynencie, nieźle walczę i nie rzygam wraz z wypłynięciem z portu. Wystarczy?

Karen posłała mu jeszcze przelotne spojrzenie, zanim odwróciła się i ruszyła we wskazanym kierunku. Dogoniła rodzeństwo idące przed nią "Spędzimy ze sobą trochę czasu, więc trzeba nawiązać jakieś kontakty" stwierdziła - Witam - uśmiechnęła się - Wy też musieliście się powstrzymywać żeby mu nie przypierniczyć? - ruchem głowy wskazała na starego zboczeńca

*Karen*

-trafiłaś w sedno- odparł z uśmiechem Dallan- Dallan jestem... usłyszałem że mamy razem dzielić kajutę na tej łajbce za nami...

*Pokrzywa*

- cholera co to jakiś międzykontynentalny zjazd walczących kobiet!! Urodziłaś się na starym kontynencie dobre sobie... prawie uwierzyłem... nieźle kłamiesz a to się może przydać dołącz do tamtej trójki i mam kajutę z głowy! Następny!!
Ervic było coraz bardziej zdenerwowany

Pokrzywa nie przejęła się zbytnio staruchem. Podbiegła do Karen i rodzeństwa, mówiąc radośnie:
- Wygląda na to, że wylądowaliśmy razem!

- To się dopiero będzie działo - zaśmiała się - Nazywam się Karen. Czuję się w obowiązku uprzedzić was, że ja i Pokrzywa miewamy... dziwne pomysły - uśmiechnęła si promiennie

Yliena była nieco zmieszana przez całą tą sytuację.Zamiast się przedstawić tylko kiwnęła syzbko głową,głos ugrzązł jej gdzieś w gardle.

Pokrzywa spojrzała na młodą elfkę i uspokoiła ją.
- Jeśli nie chcesz, oczywiście nie musisz do nasz dołączyć, choć to naprawdę... przednia zabawa - uśmiechnęła się na wspomnienie różnych dziwnych sytuacji.

Karen spojrzała na kobietę, ale nic nie powiedziała i tylko się do niej uśmiechnęła. Po zachowaniu dziewczyny było widać że jest nieśmiała - nie ma co jej straszyć, odezwie się kiedy będzie chciała. Odwróciła się do Pokrzywy i złapała ją za rękę - A wiec, Pokrzi, co zrobimy tym razem? Wysadzimy statek w powietrze? A może wyrzucimy kapitana za burtę?

- Najpierw to wyrzucimy za burtę tego starego zboczeńca! - prychnęła, uśmiechając się promiennie. - A statek to możemy wysadzić, jak będzie po wsystkim, moja droga, sama wiesz, że latanie nad całym oceanem jest raczej zbyt męczące...

Khorn wszedł pewnym krokiem przed Ervica.
-Dobrze robie toporem i kuszą. Niczego się nie boję a honor swój mam. Ze świecą takiego drugiego szukaj, obszczymurze!
Huknął.

- Nawet na oceanie muszą być jakieś wyspy, żeby dało się odpocząć - Karen zamyśliła się w sposób sugerujący że naprawdę zastanawia się nad takim lotem. W końcu machnęła ręką - Zresztą, dopóki mamy statek nie musimy tego próbować. Co się zaś tyczy zboczucha... - oczy Karen błysnęły - Myślisz że będziemy miały okazję być z nim na pokładzie?

Dallan spojrzał na siostrę z trudem powstrzymując opad szczęki szepnął jej na ucho
-najpierw pokrzywa a teraz Karen... pamiętasz opowieści dziadka? Wymieniał te imiona!

*Khorn*

Na hasło "obszczymurze" dwaj bliźniacy poruszyli się nerwowo sięgając po broń ale Ervis uspokoił ich ruchem ręki
-w tej wyprawie krasnoludzie to ja dowodzę... więc naucz się też szacunku inaczej nawet Twoje topory Ci nie pomogą zrozumiano?

Khorn uśmiechnął się.
-Tajeest, szefie.

- Moja droga, przecież z jednego statku na drugi dolecimy... bez trudu - zaśmiała się głośno. - Już widzę minę tego ignoranta, jak zobaczy, że przyleciałyśmy po niego i to bynajmniej nie po to, by zabrać go do nieba!

- Oh, zapewniam cię że niebo to wcale nie jest takie miłe miejsce jak by się mogło wydawać... Możemy go tam wysłać - uśmiechneła się łobuzersko, ale chwilę potem spojrzała na Dallana - Zapewniam że nie mam tak słabego słuchu jak najwyraźniej uważasz... A więc? Co to za dziadek, dzięki któremu jesteśmy tak słynne? - uśmiechnęła się lekko

Choć nie było tego widać,Yliena uśmiechnęła się.W takim towarzystwie może być ciekawie.Przynajmniej brat będzie miał urozmaicenie. -Osobiście sama wyrzuciłabym tego starego ruprycha do wody i to lodowatej-odezwała się w końcu-A tak wogóle mam na imię Yliena

- Cieszę się, Ylieno. Nie martw się nami - uśmiechnęła się, obejmując Karen ramieniem. - Jeśli chcesz, zawsze możesz nam pomóc wrzucać tego szczura do wody.

//nie przesadzasz Kapela?//


Dallan spojrzał na Karen ale nie odpowiedział jej
-widzę że odwagi wam nie brak... ale załatwcie to w drodze powrotnej osobiście chciałbym jednak dotrzeć na Minhiriath

*Khorn*

-tak lepiej... widać że znasz się na rzeczy dostaniesz więc kajutę na Matildzie witamy na pokładzie krasnoludzie... Następny!

Khorn ruszył w stronę statku. Khorn zauważył Dallana i resztę, ale przeszedł obok i ryszuł do swojej kajuty

- Silveren. Dobry szermierz i dowódca. Znam stary kontynent jak własną kieszeń. I mogę Cię zapewnić, że te dwie podlotki oraz ten biały pan, który stoi za mną w kolejce, pochodzą ze starego kontynentu, a o ich pozycji w tamtym swiecie moglbys tylko pomarzyć...

-a do tego bajkopisarz- ryknął śmiechem Ervic- Silveren dobre sobie... czyż to nie ten stary bohater Minhiriatczyków co to ponoć sprowadził armię umarlaków i osobiście walczył z jakimś panem zła? I jeszcze w dodatku wie wszystko o wszystkich... masz mnie za idiotę!? myślisz że uwierzę w te bajki?!

- Nie musisz wierzyc. Jesli mnie zabierzesz to udowodnie Ci to na miejscu.

//dobra dobra, sory :P//

Wzruszyła ramionami - Powiedział że to nie jego statek, więc w czym problem?

*Silv*

-myślisz że zabieram na ten pokład każdego podejrzanego typa jaki się tu kręci? Jesteś aż tak głupi czy aż tak bezczelny?

*Kapela*

-w tym że mimo to on dowodzi... a kto wie tego kupca... jeszcze gotów zawrócić, zemsta smakuje lepiej jeżeli swoje odleży- dodał z ironicznym uśmiechem

-Zdecydowanie jest tak głupi.-mruknął Wrad stojący obok i przygladający się poczynaniom swojego odwiecznego wroga.

Silveren mial dosc dyskusji z tym idiotą. Wyciągnął miecz i buławę i podłożył mu przed oczy.
- A czy fakt ze umiem sie tym biegle poslugiwac nie przemawia za tym zeby mnie zabrac? -Zapytal spokojnym, zimnym tonem.

Dwaj bliźniacy za plecami Ervica mieli już broń w rękach
-fakt że umiesz machać tymi kawałkami żelastwa przemawia tylko i wyłącznie za tym żeby pokazać Ci jak kiepski w tym jesteś...- mruknął Oczko przypatrując się broni z ciekawością- ładne te zabawki... i to chyba jedyny at aut jaki posiadasz... kiedy zginiesz dołączą do mojej kolekcji... masz koje na Gertrudzie- burknął zapisując coś w papierach- zaraz obok niego- wskazał na Wrada- widzę że się lubicie... a teraz zejdź mi z oczu... i odwiedź latryne bo jakiś blady jesteś... Następny!

Silveren zmierzyl dryblasow wzrokiem. Nawet nie wiedza jak sie trzyma tą broń, pomyślał. Ukłonił się nisko i rzekł z sarkazmem, którego ten tępak nie mógł wyłapać:
- Twój uniżony sługa czeka w swoim legowisku na rozkazy. -Podniósł się i skierował się wgłąb statku. Szedł dumny, wyprostowany. Zwierza, jak zwykł nazywać Wrada, nawet nie zaszczycił spojrzeniem. Na plecach niósł torbę, w której słychać było obijanie się żelaza.

Asael podszedł do stołu i spojrzał na najemnika
- Asael Dan, członek Bractwa.Specjalizuje się w walce broniami egzotycznymi jak i bronią konwencjonalną.Znam kroniki Bractwa jak i Cesarstwa.

Ervic spojrzał na Asaela
-kolejny dziwak do kolekcji... bractwo powiadasz... zbieranina Minhiriatczyków walczących "za sprawę"... ponoć jesteście dobrzy, mimo to że jesteście fanatykami... Zaznaczam jednak że wyprawa nie obejmuje zwiedzania zabytków i miejsc domniemanych wielkich bitew a także ratowania uciśnionych i obrony słabszych... a więc jak panie Dan?

Asael uśmiechnął się.
- Zapewniam kapitanie że nie mam zamiaru zwiedzać zabytków,robić szkicy czy siedzieć z pędzelkiem i odkurzać skamieniałe gówna kur.Z Minihirithan nie pochodzę,za młody jestem.Fanatycy ? Raczej ludzie z pasją i misją.A to że komuś odwali i postrada zmysły to jego sprawa ale.. sprawa stoi kapitanie

Wrad rzucił Silverenowi nienawistne spojrzenie, którego jednak z powodu kaptura nikt nie mógł zobaczyć i ruszył do swojej kajuty. Kiedy tam dotarł otworzył drzwi i rozejrzał się uważnie po wnętrzu.

//Wilku a kto Ci powiedział że masz własną kajutę//

Wrad dostał przydział na Gertrudzie a na tym statku była tylko jednak kajuta, pod pokładem znajdowało się olbrzymie pomieszczenie w którym pod ścianami znajdowały się koje. Jedna z nich była przeznaczona dla niego, wyboru nie miał zbyt wielkiego gdyż sporo z około 30 koi było już zajętych

*Asael*

-podobasz mi się gówniarzu - mruknął Ervic z uśmiechem- mimo że należysz do tego całego bractwa... dostajesz kajutę na Matildzie podzielisz ją z niejakim Khornem... jesteście z jednej bandy więc raczej się dogadacie... Następny!

-To źle mścić się,nawet jeśli ktoś na to zasłużył-mruknęła cicho Yliena.Poczuła,jak jej torba poruszyła się nieco,a po chwili wiewiórka wystawiła łepek i patrzyła na wszystkich z ciekowością i łakomstwem.

- Widzę, że twój futrzasty kolega również chce zostać żeglarzem? - Zapytała z szerokim uśmiechem, widząc wiewiórczy łepek w torbie Ylieny. Jak każdy elf uwielbiała te żywe, niewinne stworzenia. - Uważaj tylko, żeby ten stary, wyliniały skunks zza stołu go nie odkrył, cięty jest na wszystko, co mu się nie podoba.

Asael skłonił się lekko i odszedł.Wypatrzył w tłumie zebranych Khorna i podszedł do niego
- Witaj Khornie! Jako że jak to ujął kapitan "należymy do jednej bandy" czyli Bractwa będę z Tobą dzielił kajutę.

-Nie znajdzie go,przy jego wzroku uzna Nika za kawałek futra-odparła Yliena. Wiewiórka niuchała intensywnie licząc na jedzenie albo chociaż pogłaskanie.

- Och, jeśli coś mu się nie spodoba to zawsze można wpuścić mu naszego małego przyjaciela pod koszulę. Z tego co wiem, wiewiórki mają idealnie ostre zęby

- Weź, bo się jeszcze zatruje biedne stworzenie! Może ta jego głupota jest zaraźliwa! - powiedziała z udanym zmartwieniem

-Nik nie jestem agresywny-zapewniła Yliena-Chyba,że ktoś mnie atakuje.

- W takim razie mam nadzieję, że nie będzie musiał gryźć tej starej podeszwy.

Khorn uśmiechnął się na widok znajomego.
-Haa! I dobrze! Przynajmniej nudno nie będzie. Słuchaj....
Khorn zamknął drzwi i zniżył głos do szeptu.
-Co do tych dwojga elfów.... Arcymistrz kazał nam się nie narzucać ale zostać czujnym. Jeśli ich przeznaczeniem jest światłość, trzeba ich jedynie chronić przed Cieniem.

-Jeszcze się zatruje i wtedy będzie problem-mruknęła Yliena dając w końcu orzecha wiewiórce-Tylko Nik to straszny łasuch,co byś mu nie podsunęła to zje.

Spojrzała na Nika i poklepała go po łebku - Czy w takim razie mamy pilować drobiazgów, które mogą wpaść w jego łapki?

- W takim razie faktycznie nie należy mu podsuwać tego popaprańca... własnych rąk zresztą też nie - zaśmiała się.

-Raczej nie,nie rusza cudzych rzeczy-zapewniła Yliena gdy Nik wdrapał się na jej ramię.Pogłaskała zwierzątko,ale czyniła to powoli,jakby niechętnie.Nie było tego widać,lecz posmutniała.

- Cóż... co go nie zabije, to go wzmocni, prawda? - spytała z usmiechem, również wyciągając dłoń, by go pogłaskać.

Nik bez oporów nadstawił łepek i grzbiet do głaskania.Wyczuwał komu może ufać komu nie,jak każde zwierzę.Yliena cieszyła się,że poza nią ktoś polubił tego futrzaka.

Pokrzywa spojrzała na zwierzaczka, nieco zdziwiona jego ufnością.
- I pomyśleć, że jeszcze parę lat temu zwierzaki takie jak ty uciekały przede mną w popłochu...

//przepraszam bardzo drogie panie ale ruszamy:P//

Nabór trwał do końca dnia a następny upłynął naładowaniu okrętów na długą podróż. Jak większość z członków wyprawy (było ich około 100) zauważyła Ervic kierował się dość prostymi zasadami przy wyznaczaniu ludzi na okręt: kłopotliwi na starą małą i podniszczoną Gertrudę (ok. 30) niekoniecznie przydatni na nieco bardziej okazałą ale jednak niemłodą Elwirę (ok. 35) a Ci którzy zyskali uznanie w oku Ervina albo po prostu wolał ich mieć w zasięgu miecza dostali komfortowe kajuty na nowiutkiej Matildzie (ok. 35).
Ostatniego dnia przed rozpoczęciem rejsu na pokładzie pojawił się sam Vincent von Roden wraz z bratem Albertem. Ten drugi jako rzeczoznawca miał popłynąć wraz z nimi. Był to wysoki i chudy mężczyzna w wieku około 45 lat. Od razu widać było że ma nierówno pod sufitem, był roztrzęsiony i przeżywał wszystko jak mrówka okres no i oczywiście działał na nerwy Ervicowi który jednak nie miał nic do powiedzenia w tej sprawie.
O świcie dnia następnego okręty odbiły od brzegu.
Dallan wpatrywał się w oddalający się brzeg zdając sobie sprawę że przez kilka tygodni ten widok będzie mu obcy.

Yliena miała mieszane uczucia. -Myślisz,że znajdziemy to czego szukamy?-spytała brata

Wrad stał w kącie pokładu i przygladał się osobom na statku. "Takiego ścierwa jak oni nie chciałbym zakosztować" pomyślał patrząc na zbieraninę i mysląc o ich przydatności do spożycia.

- To zależy od tego, czego szukacie - powiedziała Pokrzywa, podchodząc do nich. - Wybaczcie, że się wtrącam, ale też chciałam spojrzeć na brzeg, zanim zniknie, a wolę stanąć przy kimś, komu ufam.

Karen opuściła towarzyszy w poszukiwaniu odpowiedniej kajuty. Niedawno przecież wróciła z poprzedniej podróży i przydałby się jej chociaż krótki odpoczynek

-szukamy pewnej rośliny leczniczej- odparł Dallan- występującej tylko na Minhiriath... a co do zaufania... najbardziej jego niegodne typy wylądowały na Gertrudzie tutaj z tego co widziałem nie ma tak źle...

Pod pokładem Gertrudy wylegiwało się na kojach kilka postaci. 5 osobowa grupa orków nuciła wspólnie jakąś piosenkę. Młody krasnolud szlifował topór, 3 drowy siedziały po turecku na podłodze, reszta była poukrywana w cieniu...

*Kapela*

Kajuta Karen, Pokrzyw i rodzeństwa była mała ale przytulna, nie było w niej koi ale w miarę wygodne łóżka, małe okienko wychodziło na sterburtę okrętu.

- Tego nie można być nigdy pewnym, Dallanie. Pragnę jednak wierzyć, że wy faktycznie nie wbijecie mi noża w plecy - uśmiechnęła się ponuro. - Ach tak, widziałam, że rozmawiałeś z Arcykapłanem w karczmie. Mam nadzieję, że przynajmniej ciebie potraktował przyzwoicie... Ma irytujący zwyczaj włażenia w cudzy życiorys w dość... problematyczny sposób... a teraz pozwolicie, że również udam się na spoczynek.
Dogoniłą Karen i zarem z nią udała się na poszukiwania spokojnej kajuty.

//Mój net szaleje, wybaczcie.//

-Przynajmniej nikt nie będzie sie naprzykrzał-powiedziała cicho Yliena,gdy tylko Pokrzywa się oddaliła-Nie zauważyłam jak do tej pory nikogo kto...wiedziałby coś o naszej rodzi.nie-dodała ciszej.

-a ja wręcz przeciwnie czuje się obserwowany... najlepiej też chodźmy odpocząć... jakoś męczy mnie ta żegluga- oboje udali się do kajuty którą dzielili z Karen i Pokrzywą

*hop*

Płynęli już 8 dni jednak nikt nie spodziewał się żeby podróż mogła się szybko skończyć. Czasami w nocy Dallan był proszony żeby na zmianę z innymi magami nieco przyspieszać rejs dmuchając w żagle nieco silniejszym wiatrem. Była właśnie jedna z takich nocy. Matilda płynęła delikatnie przed pozostałymi okrętami. Dallan siedział na pokładzie praktycznie sam nie licząc na wpół drzemiącego sternika i stróża na bocianim gnieździe...
-miewałem ciekawsze noce...- mruknął sam do siebie ziewając przeciągle

...

//jakiś TGV z tej wyprawy //

Asael przytaknął.
- Dobrze.Z resztą.. arcymistrz powiedział mi to samo co Tobie.A o to czy wybiorą ścieżkę Światłości jak to określiłeś mistrzu, nie musisz się obawiać.Nie wiedzieć czemu ich krewnym jest Elevaster i mam słuszność twierdzić że pochodzą od tego westela.Gdy do ich pokoju przybył jakiś pomniejszy i śmieszny demon o białej skórze zarówno Dallan jak i Yiliena zareagowali wrogo na obecność demonicznej istoty.Na tym opieram swoje przypuszczenia. - powiedział.Odchrząknął cicho i dodał po chwili. - Będą dobrym nabytkiem do szeregów Bractwa.

Colin Vexil napisał:

...

//niech żyją treściwe posty...
W związku ze zmianą mojej wizji Silverena, chciałbym, żeby wszyscy zapomnieli o jego tożsamości, a szczególnie kapitan, ktoremu ją zdradził ;) Tą tożsamość znają tylko najwyżsi urzędnicy złej frakcji, czyli tutaj obecny tylko Wrad. No i ci ktorzy go znali jeszcze ze starego kontynentu moga go poznac. Dziekuje :)//

Khorn zamyślił się.
-Ciekawe... No nic, miejmy nadzieję, że będzie dobrze a jeśli bogowie pozwolą, to nasz w tym wysiłek, aby ich żywych do dom wrócić. Psiamać, późno się zrobiło... Chyba teraz ten dzieciak pomaga z wiatrem, pójdę zobaczę co u niego.
Khorn wyszedł z kajuty i podszedł do Dallana.
-Nie śpij.
Powiedział żartem uśmiechając się przyjaźnie.

Asael 'rozgościł' się w kajucie i położył się na hamak by odpocząć po podróży

//Vexil na miłość boską jesteś na innym okręcie:P//

Nagle Dallan usłyszał dziwny dźwięk obrócił się i spojrzał na burtę i stanął jak wryty. O krawędź burty zaczepione były haki które pojawiły się tam jakby znikąd, od haków odchodziły w dół grube liny z wodorostów... były napięte.
-Jasna cholera!- warknął Dallan i wyciągnął miecze- Bić na alarm!! - krzyknął do wartownika który aż podskoczył ale po chwili bez zastanowienia zaczął bić w dzwonek na maszcie, pozostałe okręty odpowiedziały tym samym. Elf wyciągnął rękę i statkiem szarpnął mocniejszy podmuch powietrza jednak po chwili Dallan musiał przestać gdyż spadające z masztu zwłoki wartownika przeszytego dziwnym bełtem o mały włos nie spadły by mu na głowę

// a to sorry :D tamten mi nei powiedzial na jakim okręcie będę //

Khorn słysząc alarm wybiegł i naładował kuszę.
-No Maryśka, zabawa się zaczyna.
Próbował wypatrzeć wrogi statek w ciemności nocy mając już kuszę gotową do strzału.

*Matilda*


Khorn nie wypatrzył statku widział tylko kolejne haki zaczepiające się o burtę. Na pokład wbiegło ledwo kilku podróżników nie do końca wiedząc co się dzieje, często w niekompletnym ekwipunku. Wtem przez obie burty przeskoczyły jakieś dziwne postacie o ludzkich kształtach
-Ksentowie! - krzyknął jeden z marynarzy jednak krzyk zamarł mu w gardle gdy przeszył go ciśnięty z niezwykłą siłą harpun

Silveren obudził się w nocy. Słysząc chrapanie Wrada, uśmiechnął się. Wstał i przyłożył mu buławą po plecach. Zanim ten zdołał ogarnąc co się dzieje, upadły leżał już w łóżku, udając ze śpi.

*Gertruda*

Nagle wszyscy zerwali się z koi na dźwięk dzwonka, pośpiesznie chwytano za ekwipunek kto mógł wdziewał jakieś fragmenty pancerza i biegł na pokład z którego dochodziły już pierwsze odgłosy walki

Silveren usiadl na łóżku.
- Wrad, głupcze, może byś poszedł sprawdzić co tam sie dzieje? Ja nazbyt cenie sobie swój sen...

Yliena zerwała się na hałas.Co tam się działo na pokładzie? Bez wahania wzięła miecz,łuk i kołczan i wyszła na pokład.
-Co się...-urwała na widok jaki miała przed sobą.Tego tylko brakowało,walki.

*Elwira*

Przez burtę statku przeskoczyło kilka postaci, uzbrojone w harpuny, rójzęby, toporki i szable potwory zaatakowały nielicznych jeszcze wojowników na pokładzie. Dallan starł się z dwoma z trudem unikając przyszpilenia do masztu. Jeden z Psów Morskich usłyszał głos Ylieny i cisnął w jej stronę harpunem

Asael usłyszał alarm i wybudził się z snu.Odpoczął trochę a walka dobrze mu zrobi na rozprostowanie kości.
CHwycił katanę,kilk shurikenów i wakizashi po czym wybiegł na pokład.

*Matilda*

Asael wbiegając na pokład wpadł bezpośrednio na przeciwnika który jak widać miał zamiar zrobić sobie wycieczkę do wnętrza statku. Napastnik zaatakował Dana ciskając w niego harpunem

Zangetsu odbił harpun parowaniem od dołu sposobem płaskim (jeśli nie wiecie jak się atakuje kataną i broni to wbijcie na YT i oblookajcie filmiki).Nie przerywając i nie zwalniając tempa ba! nawet przyspieszając zrobił wypad prawą nogą do przodu i obrócił za głowy kataną by zaatakować na ukos z prawa od barku aż po biodro.

Yliena ledwo uchyliła się przed harpunem,który wbił się mocno w pokład.W odpowiedzi posłała w napastnika świetlny pocisk.

//przy dobrej kombinacji ataku te potworki schodzą bez walki:) brawo samuraj:)//

*Matilda*

Przeciwnik Asaela nie zdarzył nawet zareagować padł w kałuży krwi jednak Zangetsu nie mógł się nacieszyć triumfem gdyż dwóch kolejnych zaatakowało jednocześnie trójzębami jeden na wysokości klatki piersiowej a drugi pchnięciem od góry drugi pchnięciem od dołu w brzuch Asaela
na pokład w tym samym czasie wypadł Ervic Oczko z resztą kompani, szybko ocenił sytuację i wydał polecenia on i dwa dryblasy uderzyli jednocześnie, 3 drowy przebiegały wzdłuż burty tak cicho jak się dało i przecinały liny haków. 

*Elwira*

Świetlisty pocisk pozwolił im lepiej ocenić sytuację na statku... nie wyglądała ona najlepiej na pokładzie leżały już zwłoki trzech towarzyszy a żaden z potworów nie doznał większych obrażeń. Ksent uchylił się przed pociskiem niezwykle zwinnym ruchem wyciągnął szable i ruszył w kierunku Ylieny
Dallan wirował mieczami pomiędzy kilkoma przeciwnikami jednak ich pancerze skutecznie blokowały płytkie cięcia chłopaka. Elf widząc że tak niec nie zdziała obrócił się w pewnym momencie twarzą do jednego z Ksentów i posłał go magicznym podmuchem z powrotem do morza...

Karen zerwała się na równe nogi. Hałasy dochodzące do nich z zewnątrz mogły oznaczać tylko jedno - Pokrzywa! Wstawaj, atakują nas! - krzyknęła w stronę przyjaciółki i wybiegła na pokład. Po drodze potknęła się o jakiegoś martwego marynarza "Super. Nawet jeśli wygramy, to ciekawe kto poprowadzi statek dalej, jeśli wybiją nam pół załogi"

// odbił ciśnięty w niego harpun? naajs :D //

Khorn zauważył przeciwnika z którym walczył Asael, wycelował i strzelił doń. Następnie szybko przeładował kuszę.

Yliena wyciągnęła miecz.Jak trzeba to trzeba.Gdy tylko napastnik ją zaatakował zablokowała cios,po czym spróbowała wyprowadzić atak na skos w biodro,ewentualny atak z góry wolała odeprzeć pochwą od miecza.

*Elwira*

Karen nie miała zbyt wiele czasu na myślenie ponieważ natarł na nią jeden z Ksentów wymachując zardzewiałą szablą

Przeciwnik Ylieny uskoczył do tyłu i zaatakował raz jeszcze wyprowadzając cięcie z góry na ukos.

*Matilda*

Jeden z przeciwników Asaela padł przeszyty bełtem jednak Khorn nie zdążył już przeładować kiedy tuż nad głową śmignęła mu szabla... miał szczęście że Ksentowie nie widzieli zbyt dobrze a Cięcie które było przwidziane w pierś normalnego przeciwnika śmignęło nad głową krasnoluda...

Yliena z trudem zablokowała atak, po czym posiłkując się lewą nogą zwaliła go na pokład. Wypowiedziała zaklęcie i zwoje roślin oplotły przeciwnika.Tymczasem dziewczyna pobiegła szukać brata.Miała pewien plan.

Zangetsu odbił pchnięcie ruchem podobnym do pchnięcia na płasko w bok na wysokości pasa i nie zwalniając i nie obracając ostrza, zrobił wypad do przodu prawą nogą idąc ostrzem wzdłuż broni przeciwnika i ciął go w osłonięte zgięcie łokcia.Błyskawicznym ruchem nie kończąc sekwencji zmienił chwyt jednej ręki na rękojeści i obracając się plecami do przeciwnika cały czas zbliżając się i ówcześnie zmieniając pozycję miecza wbił ostrze w klatkę piersiową przeciwnika. ( http://www.youtube.com/watch?v=wAYy5OVvwZA  tak to wygląda jakby ktoś miał zastrzeżenia ;p )

//A skąd ty Silv wiesz że Wrad chrapie?//

-Sam sobie idź zobacz jak to cie interesuje. I jeszcze raz sie do mnie zbliżysz to do Pana odeślą cię w pudełku po tabace.-warknał Wrad i obrócił się na drugi bok. Miał gdzieś to co się działo na pokładzie. Dopóki coś nie zagrażało bezpośrednio jego zdrowiu to nie interesowało go.

Pokrzywa, wybudzona ze snu, poderwała się na posłaniu, szybko chwyciła za pas z mieczem i sprawdziwszy, czy jej torba leży na swoim miejscu ruszyła na pokład.

To była dobra okazja, żeby dopiec Wradowi. Skoro go nie interesuje co sie dzieje na pokładzie, to kapitan pewnie sie ucieszy jak sie o tym dowie. Gdyby nie ten fakt, Silv również nie ruszyłby się z łóżka. Wstał i wyciągnął z kufra buławę i miecz. Skierował się na schody. Znalazłszy się na poikładzie, zlustrował okolice.

Wrad spał przez chwilę ale jego wyczulony słuch nie pozwolił mu na przyjemny wypoczynek. Nie cieszyła go również wizja Silva na pokładzie zdobywającego uznanie. "Jeśli ten idiota myśli że jest lepszy ode mnie to się grubo myli." pomyślał wkurzony harakr i wyszedł na pokład. Był zły, że ktoś przerywa mu sen i najchętniej rozerwałby kogoś na strzępy. "Oby tylko znalazł się jakiś idiota." pomyślał i rozejrzał się dookoła.

Miecz napastnika zatrzymał się kilka centymetrów od Karen, napotykając opór w postaci magicznej tarczy. Dziewczyna wykorzystała jego chwilowe zaskoczenie i cięła mieczem w szyję. Nie było to dobre cięcie, prawdę mówiąc każdy szermierz wyśmiałby ją za nie, ale wystarczyło żeby poderżnąć mu gardło. A to było przecież najważniejsze. Wypatrzywszy kolejnego przeciwnika, Karen zbombardowała go gradem magicznych pocisków

*Elwira*

Dallan obrócił się wykonując kolejne Cięcie i o mały włos nie zabił własnej siostry
-Yli!!- warknął  i uderzył podmuchem powietrza w napastnika który zachodził ją od tyłu- co Ty do cholery wyprawiasz?!

Ledwo pokrzywa znalazła się na pokładzie a obok niej do ściany okrętu przybity został trójzębem jakiś młody elf, na pokładzie wrzała walka.

//kapela bez samowolki:P oberwiesz za to:P//

Przeciwnik zbombardowany gradem pocisków padł martwy jednak karen miała większy problem, wśród wrogów pojawił się mag uderzył wodną kulą posyłając karen na deski, była cała mokra

*Matilda*

Ostrze Asaela wbiło się głęboko a bestia spojrzała zdziwiona na żelastwo sterczące jej z piersi. Ku zaskoczeniu Wojownika Ksent zacisnął pięść i uderzył go w twarz, dało się słyszeć chrupnięcie złamanego nosa a zaraz po nim huk ciała Ksenta spadającego na deski pokładu

*Gertruda*

Silveren nie miał zbyt wiele czasu na lustrowanie okolicy, zauważył tylko jednego z Ksentów stojącego kilka kroków przed nim który cisnął w niego harpunem

"Idiotów" znalazło się aż trzech zaatakowali jednocześnie dwoje szablami z prawej i lewej a trzeci pchnął harpunem

-Nie drzyj się,mam pewien pomysł!-odkrzyknęła Yliena-Masz jeszcze trochę siły na wytworzenie fali powietrza?

*Elwira*

Dallan spojrzał na nią
-a jak myślisz?- warknął odsyłając kolejnego Ksenta do morza- nie jestem zbyt dobrym magiem nie wiem jak silna będzie ta fala!

Pokrzywa rzuciła się w stronę najbliższego przeciwnika, tnąc w rękę trzymającą broń.
DIabli, wyszłam już z wprawy... Chyba czas przypomnieć sobie te wszystkie bitwy. pomyślała, zirytowana swym niewyćwiczeniem.

-Skieruj ją na największą grupę!-nakazała Yliena-Wiesz co zamierzam zrobić.
Dziewczyna stanęła koło Dallana i gdy ten wytworzył dość silną falę powietrza z ust Ylieny wydobył się ogłuszający dźwięk rozchodzący się w obrębie fali obejmujący wrogów.Śluz składał się z większości z wody,Ksentowie sami byli prawie z wody,a woda dobrze przewodzi dźwięk,wychwytuje go jak ucho.Można by powiedzieć,że napastnicy sami byli jednym wielkim uchem.Yliena wykorzystała to by ogłuszyć nacierających wrogów.

Khorn szybko wyciągnął topór i z rozmachem ciął w bok biodra

Zangetsu złapał w palce nos i nastawił go dwoma ruchami.Podszedł do wroga i sprawdził czy jeszcze żyje.

Wrad był zły. Nie lubił kiedy jakies chłystki próbowały zrobił mu krzywdę. Wyskoczył w górę i rozwinął skrzydła. Lecąc w górę złapał jednego ze stowrów szponami stopy za głowę i cisnął nim w pozostała dwójkę. Podleciał na mszt i stamtąd rozejrzał się dookoła aby zorientować się w sytuacji.

*Elwira*

//przypominam Ang że jesteśmy dość słabi... ale pomysłowe Wilku proponuje +1 pkt do śpiewu dla Ylieny//

Atak odniósł skutek jednak wykończył Dallana zupełnie, Elf słaniał się na nogach nie było mowy o jego dalszym uczestnictwie w walce. Przeciwnicy nagle stali się dość łatwymi celami tracąc jeden ze swoich najważniejszych zmysłów, był to sygnał dla Pokrzywy Karen i reszty załogi aby dokończyli dzieła...

*Matilda*

Ksent był już jednak przygotowany na nietypowy wzrost przeciwnika, zablokował cięcie szabla którą następnie przekręcił w nadgarstku i uderzył z góry w głowę krasnoluda

Przeciwnik Asaela już nie żył jednak z jego nosa intensywnie lała się krew, jej zapach wyczuł kolejny napastnik rzucając w jego stronę harpunem

*Gertruda*

Wrad zobaczył że na wszystkich 3 statkach toczy się walka, na Matildzie obrońcy zdobywali powoli przewagę na Elwirze sprytne zagranie jakiejś elfki ogłuszyło przeciwników, na Gertrudzie natomiast więcej było zwłok żeglarzy niż Ksentów którzy panoszyli się po pokładzie

'Idioci, nawet walczyć nie umieją." pomyślał harakr i delikatnie zleciał z masztu tuz za plecy paru wrogów. Lądując zachaczył szpony stóp w ciele jednego i stanął na nim. następnie chwycił dwóch następnych pazurami za gardła. Złożył skrzydła.

Krasnolud przeturlał się na bok unikając szabli i od tyłu zaatakował na wysokości nerek.

//Wilku Ty tez masz słabszą postać nie chojrakuj:P//

*Gertruda*

okazało się że pazury nie sprawdziły się na śliskiej skórze przeciwników którzy obrócili się korzystając z tego faktu i oboje uderzyli szablami w Wrada

*Matilda*

Bestia obróciła się szybko i ten cios też zablokowała, kopnięciem posłała krasnoluda na deski i skoczyła do przodu aby pchnięciem szabli w leżącego przeciwnika dokończyć dzieła

Yliena też szybko padła z wyczerpania.Z nosa ciekła jej krew,ale była zadowolona z obiegu sytuacji.      -Liny...przetnijcie liny...wrzućcie ich za burtę-wykrztusiła podczołgając się do burty.Chwyciła na rozpiętość ramion dwie liny.    -Gnicie-wyszeptała.To było jej ostatnie zaklęcie.Padła bez czucia na pokład.

//Ale mimo wszystko silniejszą nzi reszta :P//

Wrad uskoczył w górę i zatoczył krąg nad stworami. Był zły. Zapikował w dół, chwycił jednego i rzucił nim w pozostałych.

*Gertruda*

Psy morskie stały już w rozsypce unikając tym samym większych obrażeń, jeden z nich natomiast uniósł ręce i strumień wody uderzył w Wrada jego szczęściem ciskając nim o maszt który zaskrzypiał groźnie... gdyby wylądował w wodzie było by już po nim...

"No to teraz sie wkurzyłem!" Wrad opadł na pokład. Był wściekły. Zrzucił z siebie plaszcz pokazując prawdziwą sylwetkę w calej okazałości. Wydał dźwięk pomiedzy rykiem a skowytem i rzucił się z furia na wrogów. teraz juz wszystkie rany były mu obojętne. Wpadł w szał. Chciał tylko zabijać. Chwycił najbliższego stwora potężnymi szczekami za gardło i cisnąl nim w następnych. Szponami wszystkich konczyń drapał i chwytał najbliższe stwory. Jego wzrok wyrażał czystą agresję i gniew.

*Gertruda*

Większość Ksentów zwróciła się przeciw Wradowi... mocne pancerze i śliska skóra chroniły ich przed wściekłymi atakami Wrada.. furia spotkała się ze spokojem i precyzją , po chwili z ciała Wrada sterczały dwa harpuny a resztę jego skóry szpeciły dziesiątki ran różnej głębokości. Napastnicy przypłacili to jednak życiem kilku towarzyszy

Zangetsu w ostatniej chwili słysząc świst powietrza uchylił się.Niefart polegał na tym że harpun zdążył otrzeć się o żebra pod lewą pachą.
Z ranny zaczęła sączyć się krew a mimo tego ruchem błyskawicznym wyciągnął z rękawa shurikeny i rzucił garścią w przeciwnika co dało mu czas aby wyszarpnąć katanę z ciała denata

Wrad poderwał sie do lotu i wyladowal znów bezpiecznie na maszcie. Wyrwal z ciała harpuny i poczekał aż rany przestana krwawić. Rozejrzał sie uważnie dookola w poszukiwaniu czegoś pomocnego przy zabijaniu. jego uwagę zwróciło szczególnie mocowanie żagla.

//Wilk chyba troche przesadzasz...//

Silveren uchylił się przed harpunem w ostatniej chwili. Rzucił się biegiem w stronę napastnika i ciął na odlew w szyję. Nie patrząc czy atak doszedł do celu, pobiegł dalej, w strone najwiekszej grupy przeciwnikow. Był duchem, a ciało miał tylko iluzoryczne, wiec ich ataki nie mogły za dużo zdziałać.
Wbił się w grupę potężnym uderzeniem buławy. Następnie jego miecz poszedł w brzuch jednego z przeciwnikow. Wykrecając się w piruecie uderzył w głowę jednego z nich, pociągnął za sobą miecz i cial na odlew nastepnych przeciwnikow.


//nigdzie nie stwierdzilem czy atak doszedl celu, wiec czekam na decyzje;)//

// Wiem że mam opóźnienia  :P sorry :D zakładam że jestem na tej najgorszej łodzi z Silvem i Wradem tak ? //

Adearin po przebudzeniu nie ruszył w wir walki jak prawie każdy. Szedł spokojnie wyciągnąwszy miecz z pochwy na plechach. Szedł przez statek do napotkania pierwszego przeciwnika. Najpierw osłabił go znakiem, po tym podleciał do niego i zaczął tańczyć w piruetach. Kosztowało go to wiele wysiłku mimo jego obojętnej miny.

Karen zaklęła szpetnie i zebrała się z ziemi. "Za stara już jestem na to..." skrzywiła się. Mimo to zebrała jeszcze siłę żeby wysłać w maga kilka wiązek energii. Za słabych żeby zrobić mu jakąkolwiek krzywdę. Wykorzystała jednak zdobyty przez to czas żeby doskoczyć do wroga i ciąć w brzuch, modląc się żeby cios dosięgnął celu...

Pokrzywa rozprawiwszy się z jednym z ogłuszonych przeciwników rzuciła się w stronę burty. Odcięła dwie najbliższe liny i rozejrzała się, czy żaden pies nie stoi za jej plecami.

Khorn nie bronił się. Zamiast tego uderzył toporem w dłoń atakującego.

//zarówno Silv jak i Wilk trochę przesadzacie. Z tym ze z Wilkiem mam już wyjaśnione... co do Twojej powłoki Silv to jak Ci obetnę nogę to nie licz że będziesz chodzić:) Twój duch może być odporny na obrażenia fizyczne ale żeby chociażby trzymać miecz musisz mieć powłokę cielesną czy Ci się to podoba czy nie; Paczek miałrś być na Matildzie ale skoro bardzo chcesz...:P//

*Gertruda*

Silverenowi udało się zranić dwóch przeciwników jednak przy cięci na odlew jego miecz napotkał na dwa trójzęby. Kidy ostrze wślizgnęło się między nie dwaj przeciwnicy naraz szarpnęli swym orężem a miecz Silverena poleciał daleko pod przeciwległa burtę. Trzeci z przeciwników wykorzystując okazję zaatakował silverena szablą tnąc płasko na wysokości biodra.
Przeciwnik nie miał szans w walce z wyćwiczonym wiedźminem i padł po chwili w kałuży krwi, słysząc to dwaj jego towarzysze rzucili się na Adearina wymachując szablami i tnąc w prawy bark i  klatkę piersiową

*Matilda*

shurikeny odbiły się od pancerza ale dwa wbiły się w odsłoniętą rękę Ksenta co dodatkowo go rozwścieczyło, z dzikim rykiem uderzył w Asaela wymachując dość chaotycznie szablą
//uderzyłeś toporem leżąc na ziemi...//
Na pomoc Khornowi przyszedł jakiś odziany w zbroję paladyn, wielkim półtoraręcznym mieczem odrąbał głową atakującemu Ksentowi
-słabo się starasz przyjacielu- powiedział grubym głosem i ruszył dalej

*Elwira*

Cios karen osiągnął cel, mag było ogłuszony i zdezorientowany nie miał żadnych szans na obronę
Pokrzywa zauważyła za plecami jednego Ksenta odwracającego się we wszystkie strony z harpunem w reku, wydawał się totalnie zdezorientowany

Na pokładzie Elwiry Wygrana była już kwestią formalności...

Wrad stojąc na maszcie rozejrzał się dookoła. Szczególną uwage zwrócił na to czy nie ma jakichs łodzi, na których mogli przypłynac napastnicy i czy żaden z nich nie wyróżnia sie i nie jest przywódcą grupy.

Nie było widać żadnej łodzi ani kogoś kto szczególnie by się wyróżniał.

Silveren miał jeszcze w prawej ręce buławę, jednak cięcie szło od lewej strony. Udało się zablokować, za to został zupełnie bez możliwości obrony.

"Czyli dupa" stwierdził Wrad i spojrzał jeszcze czy na pokladzie nie ma jakichś beczek, skrzyń, belek czy innego tego typu przedmiotów.

// topór nie jest wcale taki krótki :P poza tym: czemu tamci rozpierdalają po kilku wrogów podczas gdy ja nie mogę ubić jednego? xD wtf?? xD //
Khorn odburknął coś i wstał prędko. Naciągnął kuszę i wycelował do najbliższego Ksenta po czym wystrzelił.

Pokrzywa cicho podkradła się do zdezorientowanego przeciwnika i płynnym ruchem cięła z szyję.

//popatrz na długość ich postów i na kombinacje jakie wykonują:P a poza tym gdzieś ty tą kusze schował?:P//

*Matilda*

Ksent padł martwy, jego łuskowy pancerz nie miał szans z krasnoludzką kuszą, jednak dźwięk cięciwy zaalarmował kolejnego wojownika który szarżował właśnie na Khorna z trójzębem

*Elwira*

Głowa odpadła z barku jednak pokrzywa miała tego pecha że obok właśnie przebiegał jeden z Ksentów, czując nowe źródło zapachu krwi ciął na odlew szablą w ramię dziewczyny

*Gertruda*

Na pokładzie nie było beczek i skrzyń, znajdowało się tam kilka fragmentów zastępczych masztów, dwie szalupy z wiosłami, kilka lin cumowniczych sporo broni pozostałej po już nie żyjących Ksentach i członkach wyprawy i kilkanaście ciał.
Silveren znalazł się w trudnym położeniu na jego szczęście jeden z towarzyszy okazał się być magiem, krzyknął do Silva padnij a kiedy ten wykonał polecenie podmuchem powietrza odrzucił otaczających upadłego Ksentów

Zangetsu przyjął chaotyczne cięcie na górą zastawę i odepchnął je.Nie zwalniając zrobił wypad do przodu i ciął płasko w poprzek na wysokości brzucha i odstąpił krok w tył o przeciwnika.

// jak mam robić kombinacje jak leżę? poza tym zrobilem kombinację to się nie udala :P woj nie od kombinowania jest :D //

Khorn dostrzegł, że nie zdoła naładować kuszy drugi raz. Upuścił ją na pokład, szybko wyjął topór i czekał na dobry moment. Gdy Ksent znalazł się w zasięgu, zaatakował toporem na ukos, z góry na dół po czym pociągnął dalej topór i wykorzystując siłę poprzedniego ataku uderzył drugi raz, z obrotu (pojmujesz? :D )

Silveren wstał i skinął w podziękowaniu do maga. Chwycił mocniej buławę i postanowił odszukać swojego miecza. Szedł powoli w stronę przeciwległej burty, wdając się w walkę z atakującymi Ksentami.
Aby sobie pomóc wziął pierwszy lepszy miecz, leżący pod nogami. Był źle wyważony.
- Kicha, nie broń. -Powiedział pod nosem.- Ale lepsze to niż nic...

Pokrzywa niemal błyskawicznie przekręciła się w piruecie i cięła najpierw w udo stwora, potem nie patrząc na ewentualny efekt znowu w ramię trzymające broń. Jak zwykle jednak miała pecha, bo ostrze przeciwnika jednak zdążyło ją zranić. Syknęła z bólu. Pozostało jej mieć nadzieję, że nie używali oni trucizny do smarowania ostrz.

*Matilda*

Wnętrzności Ksenta wylały się na pokład a on sam jęknął cucho i padł martwy... na Matildzie nie zostało już wielu przeciwników..
//pojmuje:P// Pierwsze uderzenie Khorna ześlizgnęło się po zasłonie Ksenta jednak drugie było już na tyle potężne że nie było mowy o tym aby przeciwnikowi udało się je zablokować. Ksent padł martwy.

*Elwira*

Kolejnego przeciwnika już nie było ostatni Ksentowie byli właśnie rąbani na kawałki wielkimi toporami 4 barbarzyńców z zachodnich pustkowi.

*Gertruda*

Pod nogi Silverena przetoczyła się głowa jakiegoś orka, z tej samej strony z której się przyturlała natarł na Upadłego Ksent wyposażony w dwie szable ciął na krzyż ze skrzyżowanych rąk ( żeby wyciąć Ci X na twarzy:P) od góry w dół

Upadły włożył miedzy ostrza swój miecz, zanim jeszcze się rozłączyły. Jednak miecz trzymał w lewej ręce i nie długo był w stanie utrzymać tak silny napór. Wykręcił się w piruecie, wydzierając miecz spomiędzy skrzyżowanych ostrzy i uderzył buzdyganem w plecy.

Zangetsu podbiegł do Khorna i wyciągnął dłoń aby ten dźwignął się.
- Wstawaj! Musimy pozabijać te ścierwa.

Pokrzywa ruszyła ku burcie, by zobaczyć, czy trzeba jeszcze odciąć jakieś liny psów morskich. Zaraz trzeba będzie wziąć się za opatrywanie rannych, widziała wyczerpane rodzeństwo elfów i resztę ocalałej załogi. Trzeba to będzie jakoś ogarnąć i posprzątać...

Wrad widząc kawałki masztu podleciał do nich. Podniósł jeden. Taki, który był duży i ciężki. Podszedł jak sie dało najbliżej wrogów i cisnął nim z całej siły w przeciwników. Następnie rzucił się do ataku szarpiąc i gryząc każdego napotkanego wroga.

-Ha! A masz psi synu!
Ryknął uradowany Khorn, splunął na zwłoki po czym wziął kuszę, zawiesił szybko na plecach i zaatakował kolejnego przeciwnika toporem. Znowu ukośnie, tym razem jednak w górę celując w "twarz".

*Elwira*

Wszystkie liny zostały już odcięte jednak z tego co było widać w świetle pochodni bilans walki nie wyglądał najlepiej. Z 35 członków wyprawy na nogach trzymała się 20, większość miała jakieś pomniejsze rany, tylko 3 z leżących na pokładzie osób dawało jakieś oznaki życia co do reszty sprawa była przesądzona. Z załogi okrętu przeżyła ledwo połowa w tym kapitan który stracił w walce dłoń z czego o dziwo był zadowolony...

*Matilda*

Khorn powalił tym ciosem ostatniego żywego Ksenta, resztą zajęli się Oczko i jego banda która nie odniosła strat w tej bitwie. Z podróżników na pokładzie Matildy na ostatni rejs wypłynęło 8 pozostali byli zazwyczaj tylko lekko ranni.

*Gertruda*

Słysząc że na pozostałych statkach walka ucichła Ksentowie świadomi porażki rzucili się do ucieczki skacząc przez burty okrętów wprost do wody. Ci którzy mieli pecha wpadali w łapy Wrada. Przeciwnik silverena padł pod jego ciosem jako jeden z ostatnich. Na Gertrudzie przy życiu pozostała ledwo 15 śmiałków...

-Takiego!
Khorn pokazał "gest Kozakiewicza" (jest na to jakaś inna nazwa?) uciekającym stworom. Zadowolony podszedł do dowodzącego.
-Rozkazy, szefie?

Wrad rozszarpał ostatniego przeciwnika i popatrzył po pokładzie. "Cielęta." stwierdził patrząc na zabitych.

//pozkazał mu wała :P//

Zangetsu schował katanę i spojrzał po pobojowisku
- Ciekawe kto ich nasłał.

Pokrzywa szybko podeszła do kapitana i powiedziała:
- Kapitanie? Ile osób jest w stanie pomóc mi zająć się rannymi? Najlepiej byłoby ich jak najszybciej zwołać i wydać rozkazy, to może da się jeszcze kogoś odratować. Karen - zwróciła się do przyjaciółki - pomóż mi, może jeszcze dobudzimy Ylienę, w końcu to ona ma chyba najlepsze... kwalifikacje co do uzdrawiania.

Karen właśnie wylewała z buta wodę, która znalazła się tam za sprawą ostatniego ataku Ksenta, kiedy dosięgnął ją głos Pokrzywy. Uśmiechnęła się krzywo - Najlepiej byłoby wylać na nią wiadro wody, ale podejrzewam że w takiej sytacji raczej nie mam co na nie liczyć -  Podeszła do Ylieny i poklepała ją w policzek, oczekując jakiejś reakcji

*Matilda*

Oczko spojrzał na Khorna
-dobra robota panowie- mruknął do wszystkich zebranych- wyrzućcie to ścierwo za burtę, rekiny nie będą głodne- podszedł do jednego z poległych towarzyszy i tracił go nogą żeby sprawdzić czy żyw- Zabierzcie z nich wszystko co ma jakąś wartość albo może się przydać i za burtę
Paladyn który wcześniej uratował życie Khornowi obrócił się nagle i już chciał coś powiedzieć ale jeden z elfów go powstrzymał...

*Elwira*

Kapitan był wyraźnie skołowany
-ten no... eee... no... ale... nie wiem!
Dallan podbiegł do pokrzywy
-mamy zapas eliksirów leczniczych- wydyszał- Yliena raczej w tym stanie magią nam nie pomoże

- A umiesz się nimi posługiwać? - zapytała Karen podejrzliwie

- Świetnie - odpowiedziała Dallanowi. - Cóż, nie pozostaje nam nic innego, jak zaprząc resztę do roboty, skoro kapitan nieskory do... współpracy - jej oczy błysnęły żółto. - Ci, co mogą chodzić, niech zbiorą rannych pod pokładem! Świeżo płynąca krew może przyciągnąć jakąś inną zarazę! - Krzyknęła do reszty załogi. - Ścierwa wrogów za burtę, nie potrzeba nam balastu!

Zangetsu zaczął przeszukiwać ścierwa rybich pysków.Oprócz złamanego nosa ta walka poszła gładko.. trochę za gładko.
Miał przeczucie że ktoś bardzo nie chcę aby śmiałkowie dopłynęli do celu.Postać paladyna zaciekawiła wojownika.Przyjrzał się mu a nadziei że skojarzy skądś sylwetkę.

*Elwira*

Pokrzywa wyraźnie przejęła dowodzenie, kapitan skinął głową a załoga i podróżnicy wykonali polecenia, po chwili wszyscy ranni znaleźli się pod pokładem a dallan przybiegł z torbą eliksirów
-Moja matka opisała je wszystkie... nie znam się na tym ale instrukcje są dość jasne...
-panie kapitanie co z ciałami poległych?- zapytał jeden z marynarzy
kapitan wzruszył ramionami

*Matilda*

Oprócz przerdzewiałego ekwipunku Asael nie znalazł nic przydatnego. Za to banda Ervica (2 dryblasy, 3 drowy (2 facetów i kobieta), ork, krasnolud) skrzętnie przeszukiwali zwłoki zabitych towarzyszy, kiedy któryś z nich stanął nad jednym z nich krzyczał "zawartość jego kufra należy do mnie!!" albo coś podobnego po czym zdejmował wszelką biżuterię, ekwipunek i przydatne rzeczy. Część załogi nie zamierzała uczestniczyć w tym procederze zeszli na dół opatrywać rany i odpocząć po walce. Asael nie rozpoznał w paladynie nikogo znajomego.

//Wilku podsumowanie Walki:
+1 pkt do śpiewu dla Ang (jak już wnioskowałem)
+1 pkt do walki orężem egzotycznym dla Asaela
+1 pkt do dowodzenia dla Pokrzywy

Proszę o zatwierdzenie:)//

//zatwierdzam//

Khorn zajął się usuwaniem zwłok z pokładów. Każde zwłoki które znalazł ograbiał ze wszystkiego. To uczciwy układ. Tamci przyszli tu, żeby walczyć. Zabić lub ginąć. Honor mu pozwala na zabranie rzeczy wojownika, którego pokonał.

Silveren odnalazł swój miecz na dziobie. Podniósł go i strzepnął palcem stróżkę krwi, która została na ostrzu. Zszedł na dół i usiadł na łóżku, aby odpocząć. Wyciszył umysł i zaczął medytować.

Yliena powoli otwierała oczy.Słyszała wszystko,ale nie mogła się podnieść.
-Czarna fiolka...-wykrztusiła-Dajcie mi czarną fiolkę...
Tylko dziewczyna wiedziała jaka jest zawartość buteleczki.Nie chciała by Dallan protestował w razie próby użycia tego.

// Opiszę jeszcze co zrobiłem wcześniej :P żeby nie było że tylko jednego powaliłem :P //

Adearin wcześniej padł na ziemię gdyż nie chciał zaryzykować kontaktu srebra z szablami swoich przeciwników. Nastepnie przeturlał się koło nich i wystrzelił w jednego tnąc go w prawy bok na wyskości pleców, następnie zrobił piruet i dopadł drugiego, tego ciął prosto przez prawy biceps na dlugość pleców. Czuł ten wszechobecny zapach krwi. Po wszystkim poprawił cięcia prostymi uderzeniami na korpus i barki dla pewności.  // Mogę już uznać walkę za skończoną ? :P //
  Schował miecz. Otrząsnął się cały i rozmasował barki. ,, Bez leków to nie to samo co kiedyś. ,, stwierdził w myślach. Poszedł do burty i opierając się przy niej wpatrywał sie w morze. Przy nastepnej walce chciał sie wykazać trochę bardziej.

Wojownik dźwignął zwłoki i wyrzucił je za burtę statku.Miał dość wrażeń jak na jedną noc.Gdy skończył usuwać trupy zabitych przez niego przeciwników zszedł pod pokład aby opatrzyć swój nos.

Ponieważ Dallan był zajęty uwijaniem się między rannymi, to Karen wzięła czarną fiolkę z torby ich matki. Nic nie mówiąc podała ją Ylienie

Fiolka była bardzo mała i wypełniona po brzegi jakimś płynem.Yliena otworzyła ją i odmierzyła trzy krople w swoje gardło.Najpierw siedziała nieruchomo,potem powoli wstała.
-Trzeba pomóc rannym-powiedziała dziwnie spokojnym głosem-Poległych owińcie w płótna i wrzućcie do morza.Tak grzebie się marynarzy.
Dziewczyna zabrała torbę z lekami i powoli zeszła pod pokład.Spojrzała po rannych i posegregowała leki.Jedni potrzebowali maści,inni płynu,ale przede wszystkim bandaży.Wszystko to czyniła w pełnym skupieniu.

Karen gwizdnęła cicho. "Mocna rzecz, te eliksiry" pomyślała, ale w głębu duszy nie sądziła że kiedykolwiek chciałaby stanąć na nogi równie szybko jak Yliena. Spodziewała się nieprzyjemnych efektów tego "cudownego ozdrowienia" w niedalekiej przyszłości. Wzruszyła ramionami i zajęła się wypełnianiem polecenia elfki - to jest pozbywaniem się ciał

//Dodajcie więc te punkty do swoich kart:) żeby nie było to był tylko przykład jak zdobywa się punkty dalej nie będzie już tak łatwo więc jak chcecie podpakować swoje postacie to się starajcie:P//

*Matilda*

Zwłoki poległych przeciwników nie przyniosły mu większych łupów oprócz wątpliwej jakości ozdób wykonanych z korali, muszli, rzadziej pereł... Najwięcej zyskali Ci którzy zajęli się ograbieniem zwłok poległych towarzyszy ci uśmiechnięci z pełnymi rekami wracali aby przetrząsnąć kufry poległych.

*Eliwra*

Na pokładzie nie było zbyt wielu bandaży więc Dallan skorzystał z zawartości kufrów poległych towarzyszy. Wszystkie białe koszule i inne przydatne tkaniny były na cenę złota. Elf nagle zobaczył uwijającą się przy rannych siostrę
-co jest do...- mruknął pod nosem, nie miał jednak czasu się nad tym teraz zastanawiać, porozmawia z nią później

Yliena jak tylko mogła to pomagała,lecz można było tylko liczyć na powierzchowne opatrzenie ran,a nie mogła już używać magii.
Nie miała wiele czasu.Eliksir zaczął już na nią negatywnie działać.Serce zaczęło bić znacznie szybciej.Najważniejsze,że ci najbardziej poszkodowani zostali opatrzeni,poleciła tym żwawszym by zajęli się resztą,a sama udała sie do kajuty,byle tylko nie nikt nie widział.Spojrzała a swoje ręce.Całkiem zsiniały.
,,Niedobrze''pomyślała,lecz w tej samej chwili pociemniało jej przed oczami i padła na swoje łóżko jak kukła.

Pokrzywa starając się opanować rozgardiasz pośród przez jakiś czas wcale nie cieszyła się z otrzymanego dowództwa. Cóż jednak zrobić? Ktoś musi postprzątać, a wolała zrobić to sama przy pomocy znajomych niż polegać na kapitanie.
Gdy znalazła chwilę wolnego czasu, udała sie do wspólnej kajuty. Zobaczywszy Ylienę doskoczyła do niej i spytała, poklepując ję po twarzy:
- Yliena, co ci jest? Jak mam ci pomóc? Odezwij się!

Yliena starała się odzyskać resztki przytomności słysząc głos Pokrzywy.Lekko uchyliła powieki.
-Nic...nie...mów...Dallanowi...To...szybko...minie...-wykrztusiła-Powiedz...tylko...że...odzyskuję...siły...obiecaj...obiecaj...
Yliena znowu zamknęła oczy.Oddech powoli się uspokajał,serce nie waliło jak młot.Działanie eliksiru na szczęście szybko minęło.Zostało tylko skrajne zmęczenie.

Pokrzywa siedziała przez chwilę, milcząc. Była wstrząśnięta tym, co zobaczyła.
- ... na bogów, nie rób mi tego wiecej, błagam - poprosiła, sprawdzajac puls dziewczyny. - Teraz odpocznij i nie martw się. Postaram się, by nie przeszkadzano ci.
Wstała i wyszła z kajuty, zostawiając Ylienę, by odpoczęła. Nabrałą głęboko powietrza i westchnęła. Po chwili ruszyła znów, by ponownie zająć się rannymi.

Khorn zobaczywszy swoje "łupy" zostawił je na kupce, może kogoś interesują takie błyskotki. Gdy skończył robotę ruszył do kajuty odpocząć.

Yliena teraz rzeczywiście wyglądała jakby spała.Nik,do tej pory schowany w torbie ze strachu, wyszedł i pyrgał lekko pyszczkiem w policzek dziewczyny.W końcu chwycił w ząbki kaptur od jej płaszcza i zakrył jej twarz.Doskonale wiedział,że nie lubiła ona pokazywać swej twarzy,choć nie rozumiał tego.W końcu sam ułożył się na ramieniu elfki i usnął.

Wrad podszedł do jednego z zabitych i edrwał mu rękę. Obwąchał ja dokładnie i delikatnie odgryzł kawałek. "Ciekawe jak to cos smakuje." pomyślał degustując wroga.

Wrad

Mięso smakowało trochę jak kurczak jednak miało rybny aromat było mdłe i muliste, ogólnie człowiek by się tego nie chwycił

*Elwira*

Dallan pomagał opatrywać rany, był zmęczony ale nie dawał tego po sobie poznać. Wszyscy którzy potrzebowali pomocy otrzymali ją , wtedy dopiero Dallan mógł odpocząć...

Wrad przeżul kawałek i wyplul z niesmakiem. "Co za syf." stwierdził i zabrał się za pałaszowanie jakiegoś padłego człowieka.

Wrad

-radziłbym przestać- usłyszał za sobą gruby głos, kiedy się odwrócił zauważył że otoczyło go trzech krasnoludów z naładowanymi kuszami z boku stało także trzech ludzi z bronią w rękach wyraźnie zdenerwowanych, reszta załogi głównie orkowie, ludzie i krasnoludy ustawili się w jednym miejscu wydawało by się że przyjmują zakłady

Wrad spojrzał po zebranych. W myślach przeanalizował swoje szanse. Gdyby nie te kusze zapewne rzuciłby się na kurdupli ale w obecnej sytuacji nie miał szan żeby wygrać. "Banda idiotów." pomyślał i bez słowa minął krasnoludów. Skierował sie pod pokład.

reszta załogi zebrała z poległych co się dało i ich zwłoki wyrzucono do morza...

Nad ranem statki zrównały się i połączyły pomostami, Oczko sprawdził stan wszystkich okrętów był wyraźnie zły
-gdyby nie ten gówniarz - warknął wskazując na Dallana- było by już po nas! niektórzy nawet ostrzeżeni nie potrafią wziąć się solidnie do roboty- tu spojrzał na załogę Gertrudy- od dziś macie warty całą noc nie życzę sobie kolejnej podobnej wpadki jasne?!

"Aleś jest straszny." pomyślał Wrad, który znów był okutany w swój płaszcz, tak że nikt nie mógł zobaczyć wyrazu jego twarzy.

Khorn słysząc to podszedł do Evrica.
-Szefie, chcę wziąć wartę za "tego gówniarza". Przecież on ledwie stoi na nogach, musi odpocząć! A, jak sam powiedziałeś, to dzięki niemu żyjemy.

-ten smarkacz jako jedyny nie będzie miał warty... miał ją tej nocy- mruknął Ervic- a teraz jazda na swoje łajby

//chcecie troszkę pospamować i pobudować więzy między postaciami czy robimy hopa??//

//Hop! Hop! //

// no to hop//

/hop, więzi możnaby ewentualnie pobudować, jak zleziemy z tych łajb/
Pokrzywa poklepała Dallana po plecach.
- Ciesz się. Tego starego pryka nie stać na lepszą pochwałę. A teraz won do łóżka, nawet bohaterowie muszę się kiedyś wyspać!

/ Hopaj /

Khorn cieszył się, że Dallan będzie mógł odpocząć. Teraz z czystym sercem udał się do swej kajuty.

- To samo chciałam właśnie powiedzieć o tobie - powiedziała Karen, pojawiając się za przyjaciółką - Cała noc utrzymywania porządku... Niemal nie poznaję tej szalonej Pokrzywy sprzed stu lat -uśmiechnęła się lekko

Dallan spojrzał na nią nieprzytomnym wzorkiem "ktoś nazwał mnie bohaterem? idę spać mam już omamy" pomyślał i wrócił do kajuty

//hop//

Po miesiącu rejsu wszyscy mieli już dość wody, bujania, sztormów i ryb, na ich szczęście dzięki pomocy maga wody mieli zapasy słodkiej wody. Dallan wstał z samego rana i poszedł na pokład, ledwo przekroczył próg usłyszał głośne wołanie
-ziemia!! Ziemia na horyzoncie!!
podbiegł szybko to dziobu i w oddali zauważył cienką linie olbrzymiego lądu
-Minhiriath- szepnął z zachwytem

Zangetsu nie mógł spać i wyszedł na pokład.Oparł się o burtę i spoglądał w niebo oraz spokojną toń wody.Gdy usłyszał krzyk który oznajmiał że dopływają zaczął baczniej przyglądać się lądowi.

Pokrzywa słysząc krzyk z bocianiego gniazda niemal rzuciła się ku burcie, by spojrzeć na brzeg.
- A więc jesteśmy - uśmiechnęła się jak dziecko. - Wreszcie.

Yliena stała przy dziobie dziwnie milcząca.Miała mieszane uczucia co do tego wszystkiego.

Khorn wylazł z kajuty i spojrzał w zadumie na ląd na horyzoncie.
-Fajnie.
Mruknął tylko.

Zangetsu spojrzał w stronę Dallana i zauważył ekscytację na twarzy młodego elfa.Uśmiechnął się lekko ale po chwili odwrócił głowę i wbił wzrok w wodę.
- To Ty powinieneś być na tym statku gnojku a nie ja a, tymczasem jest inaczej... i nawet nie wiesz jak bardzo tego żałuje.

Wrad stał oparty o burtę i wpatrywał się w ląd. "A więc to tutaj był ich dom. Całe szczęście, że zginęli"

Karen patrzyła na majaczący na horyzoncie ląd. Poczuła że skręca się jej żołądek "Kiedy stąd odpływałam, nie sądziłam że wrócę dopiero po stu latach... A i tak nie jestem pewna czy jestem na to gotowa"

Dallan parzył na ląd który znał tylko z opowieści, krainę bohaterów, czarów, rycerzy... wprost nie mógł się doczekać kiedy w końcu będzie ją mógł zobaczyć...
Na statkach zapanował ruch i zamieszanie, przygotowywano szlupy, sprawdzano ekwipunek, szykowano zapasy

Pokrzywa z radościa włączyła się do ogólnego bałaganu związanego z zejściem na ląd. Widząc jednak entuzjazm Dallana roześmiała się:
- Nie oczekujesz chyba, przyjacielu, że Minhiriath będzie taki sam, jak był przed stu laty? Teraz zapewne zdziczał, jak każda niepielęgnowana ziemia...

Khorn był przygotowany. Najpotrzebniejsze rzeczy miał zawsze przy sobie a zebranie kilku drobiazgów i plecaka zajęło mu minutę.

-nie widziałem do przed stu laty Pokrzywo- odparł Dallan z niegasnącym entuzjazmem

Po dwóch godzinach znaleziono dogodną zatokę do zakotwiczenia okrętu, korzystając ze starych map i przyrządów do nawigacji określono pozycję. Znajdowali się prawdopodobnie na południowy zachód od Starej stolicy Cesarstwa Minhiriath. Oczko jako pierwszy zszedł z szalupy na ląd który przywitał ich szeroką plażą za którą znajdowały się porośnięte sosnowym lasem wydmy
- witamy w ojczyźnie barbarzyńców- mruknął z niesmakiem bacznie obserwując okolicę

Silveren zszedł na ląd w czarnej szacie*. Dodatkowo miał płaszcz z kapturem naciągniętym na oczy tak, ze z czarnej otchlani wyplywaly tylko biale wlosy. Na plecach miał pochwę z mieczem, a przy pasie buławę.
Zawachal się, gdy miał postawić pierwszy krok na tych ziemiach od stu lat. Jednak nie trwalo to dlugo. Postapil ten i kilka kolejnych krokow. Chciał uklęknąć i pocałować tą ziemię, ale nie chciał robić sentymentalnych scen przed wszystkimi. W zamian za to rozglądał się uważnie po okolicy szukając jakiegokolwiek elementu, który mógł mu przybliżyć lokację, w której się znajdowali oraz "szkody" jakie spowodował 100letni brak ingerencji czlowieka w przyrodę.

* http://www.mauricebroaddus.com/uploaded … 772716.jpg

Adearin zszedł z obojętną miną.
- Witamy w domu . . . - mruknął bardziej do siebie niż do kogokolwiek innego.
Szybko odnalazł kapitana tego szalonego rejsu. Podszedł do niego.
- Za ile dni dokładnie wypływamy kapitanie ? - powiedział zimnym głosem sciągając kaptur.

Khorn zszedł na ląd bez większych emocji.

Yliena dalej milczała.Teraz zaczęła odczuwać lęk.Słyszała co prawda różne historie na temat kontynentu,ale teraz to mogą tu być tylko pustkowia i ruiny.Spodziewała się jedynie najgorszego.I tu musiała zostawić Nika...Gdzie niby mogą być lasy,skoro prawie dwa wieki temu kontynent został wyniszczony?

//jeden wiek Ang:P//

Silveren nie odnalazł nic znajomego, na wybrzeżu nie było śladu działalności ludzkiej... po stu latach wydmy zapewne przesunęły się dość znacznie tak samo jak plaża. Dallan wyskoczył z szalupy i z zachwytem przyglądał się okolicy. Wszystko wydawało się dzikie i dziewicze a jednak ten ląd nosił na sobie pamięć tysięcy lat trwania jego cywilizacji.
Oczko odnalazł miejsce w którym spomiędzy wydm wypływał strumień
-tu rozbijemy obóz- zarządził- do roboty- po czym zwrócił się do wiedźmina- a skąd na wielkie cycki Gael mam to wiedzieć??

Yliena jakoś przełamała strach i poszła samopas rozejrzeć się trochę po okolicy.Miała cichą nadzieję,że tu Nikowi będzie dobrze.Niedaleko rosły sosny,a więc i inne drzewa musiały przetrwać.
-Rozejrzę sie trochę-powiadomiła brata i oddaliła się,ale tak by nikogo nie stracić z oczu.

- To nie jest najmadrzejszy pomysł... -Powiedział pod nosem, ale tak zeby Yliena usłyszała, gdy przechodziła obok niego.

Ylliena aż podskoczyła gdy usłyszała głos.
-Niby czemu?-spytała

- Bo nikt nie wie co przez 100 lat zalęgło się na tych ziemiach - powiedział Asael który pojawił się niczym duch.

- Bo nawet nie wiemy co tutaj działo się 100 lat temu i jakie kreatury już wtedy tutaj występowały. -Dodał do wypowiedzi jegomościa, spokojnym, zimnym tonem.
Celowo powiedział "my", ukrywając fakt, że on wie.

- Bo nie ukrywam że mam inny cel tej wyprawy niż wszyscy obecnie tu zgromadzeni. . Musze opuścić obóz i chciałbym wiedzieć kiedy ostatecznie muszę się pojawić żeby odpłynąć razem z wami. . - powiedział dość cicho w stronę Oczka.

Oczko ryknął śmiechem
- ach tak panie wiedźmin? Niewiarygodne- powiedział ironicznie- i pan liczysz że żarłeś pan za darmo, miałeś pan kajutę i podróż za darmo a teraz pójdziesz sobie pan w swoją stronę a my mamy jeszcze czekać aż pan wrócisz i odstawić Cię do domu? Nie doczekanie Twoje zapisałeś się na tą wyprawę jak do armii a wiesz co grozi za dezercję?

Zangetsu wyciągnął z tory notatnik Asaela i przyjrzał się rysunkom jakie naszkicował nieżyjący już chłopak.Szkice przedstawiały postacie i rysunki twarzy które Dan zrobił na podstawie przeczytanych Czarnych Kronik jak nazwał je Zangetsu.Była tam podobizna Arcymistrza Blacka,Mistrzyni Elveyi,wiedźmina który nie miał podpisanego imienia ale z jakiś powodów wydawał się uderzająco podobny do człowieka który z nimi żeglował,był nawet szkic przedstawiciela rasy golemów,wilkołaka w ludzkiej postaci,dawnych mistrzów Maksyma,Virga czy bohatera wojny z Decimalsami Areobixa.Ostatnie rysunki przedstawiały humanoidalną postać lekko podobną do demona o szarawej skórze a podpis był tylko jeden E?
Zangetsu uśmiechnął się i dopisał resztę liter "Elevaster".Ostatni rysunek przedstawiał majestatycznego generała Cesarstwa i księcia w jednej osobie.Podpis brzmiał... "jego imię nie jest wspomniane.Mimo tego z linijek kronik można było wywnioskować że jego imię ma pochodne coś od srebra.Jak podaje kronikarz a raczej kronikarze owa postać była ważna w szeregach Bractwa jak i Cesarstwa.
Zangetsu powoli porównał rysunek z postacią mężczyzny który zatrzymał Yiliene.Może wzrost i postura się zgadzały... ale cała reszta była inna.
Westchnął.

Yliena zacisnęła pięści na widok Asaela.Jak prześladowca,cień. -To nie panów sprawa czy idę sama czy nie-powiedziała chłodno-Nie potrzebuję nianiek ani podobnych!   
Po tych słowach poszła gdzieś szybkim krokiem,byle tylko ich zgubić.Opuściła teren plaży docierając na skraj sosnowego lasku.Nik wyskoczył z torby.
-Tu jest twój dom-wyjaśniła Yliena-Zostań tu,nie idź za mną.
Wiewiórka z wahaniem się ruszyła,w końcu wspięła się na sosnę.Yliena poczuła łzę na policzku.Skierowała się z powrotem na plażę.

- Teraz ty mnie posłuchaj. - warknął przez zaciśnięte zęby. - Przeżyłem na tym świecie więcej niż jesteś w stanie sobie wyobrazić, walczyłem z demonami, potworami, bestiami oraz stworami na widok których ty i twoja groźna obstawa nie zostawiła by nawet upuszczonego miecza uciekając, broniłem ówczesnego cesarza i niemal poświęciłem życie żeby to co  teraz widzisz ratować. - powiedział bardzo chłodno. - Zachowaj trochę szacunku przynajmniej do samego siebie.
Wyciągnął sporą sakiewkę. Dobrze ją wyważył w dłoniach.
- Jest tu o wiele więcej niż twoje jedzenie, picie, kajuta oraz podróż statkiem w obie strony. Uszanuj i zrozum moją decyzję a jestem pewnien że jak wrócę to jeszcze Ci sie przyda mój miecz.  - powiedział wpatrując w niego swoje zimne oczy.

//samuraj zmieniłeś kreację postaci... Twoja karta opisuje w końcu Asaela czy Zangetsu??//


- a ja piałem wino z bogami i chędożyłem wszystkie córki Gael- zakpił Ervin i zważył w dłoniach sakiewkę po czym schował ją do szerokiej kieszeni- został pan skreślony z listy członków ekspedycji tuż przed jej wyruszeniem... Ten kraj jest tak uroczy że zapewne po dotarciu na statek spędzimy na nim jeszcze dwa dni ale radziłbym się pospieszyć gdyby ktoś gdzieś pobłądził gdyż wyprawa może szybko osiągnąć swoje cele a jej uczestnicy mogą zapragnąć wrócić do domów...

- Dziękuję za wyrozumiałość Kapitanie. - powiedział po czym odwrócił się i ruszył w tylko mu znane tereny.
Przechodząc koło nieznajomego z notesem przyjrzał mu się dokładnie po czym odwrócił głowę i wszedł w lasy. Miał cholernie mało czasu. . .

"Ale burdel się porobił" Karen skrzywiła się, patrząc na sceny rozgrywające się wokół niej, jak w niewielkich teatrach. Tylko że ona nie miała humoru służyć za publiczność. Stanęła nieco z boku i oczekiwała kiedy wyruszą wgłąb kontynentu

Słońce minęło już swój zenit, zapowiadało się na długie letnie popołudnie, obóz powstawał dość szybko i chaotycznie każdy rozbijał namiot gdzie chciał, kto nie dysponował płótnem rozkładał się pod gołym niebem nieopodal palenisk. Dallan rozbił namiot dla siebie i siostry obok namiotów Karen Pokrzywy Aseala i Khorna. Młody elf siedział i układał drewno na palenisko kiedy podszedł do niego jakiś leśny Elf w zielonej szacie na której nosił skórzaną zbroję i długim łukiem na plecach
-witaj przyjacielu jestem Darian- przywitał się- kapitan zezwolił mi zapolować na jakąś zwierzynę... wyglądasz na kogoś kto zna się na tej sztuce może zechcesz mi towarzyszyć
-na polowaniu raczej się nie znam ale strzelać z łuku potrafię... tak samo jak rozpoznawać tropy zwierzyny
-w takim układzie przydasz się- odparł z uśmiechem Elf a Dallan po chwili wyszedł z namiotu z łukiem w ręce i kołczanem strzał
-idzie ktoś z nami?- zapytał towarzyszy- w kompani raźniej

//mam studniówkę przez cały weekend także narazie nie idę z akcją di przodu... w poniedziałek lecimy dalej teraz trochę czasu na zabawę:P//

-Ja.
Mruknął Khorn i wstał.

-krasnolud na polowaniu?- zdziwił się Darian

- Ja też pójdę, bo inaczej umrę tu z nudów - uśmiechnęła się Karen, podchodząc do Dariana i Dallana

-no to robi nam się spora drużyna- odparł z uśmiechem Dallan

To była dobra okazja, aby ocenić zmiany w terenie.
- I ja pójdę. -Poinformował.

Dallan spojrzał na Silverena z zaniepokojeniem i zaskoczeniem, do tej pory jego postać nie specjalnie interesowała młodego Elfa
Darian nie okazał strachu, widać był już starszy i doświadczony
-a Ty w czym mógłbyś nam się przydać panie...? Nie wyglądasz na kogoś kto zna się na polowaniu

- Ja też pójdę z wami - uśmiechnęła się Pokrzywa. - Darianie, powinieneś wiedzieć, że... niekiedy wygląd nie pokrywa się z talentami.

-Ja też pójdę,ale tylko dlatego,bo Dallan idzie -powiedziała cicho Yliena

- Ja też idę tylko dlatego, bo Dallan idzie. -Odpowiedział z lekką kpiną w głosie.

Dallana przeszedł zimny dreszcz po plecach
-hola hola panowie i panie- przerwał Darian- biorę ze sobą tylko tych którzy mogą się przydać nie potrzebuje żeby ktoś płoszył mi zwierzynę
-Yliena zna się na magii natury, tropieniu i potrafi nie gorzej ode mnie strzelać z łuku- powiedział Dallan spoglądając wrogo na silverena
-dobrze ją bierzemy- odparł Darian- a reszta co ma do zaoferowania

-Dobrze strzelam z kuszy. Poza tym gdy zwierzyna zaatakuje z bliska ktoś musi być w stanie ją zatrzymać. Tu wkracza mój topór.

-dobrze krasnoludzie- powiedział Darian- przyda nam się i kusza i topór nie wiadomo jak gruby zwierz panoszy się w tych lasach... i czy tylko zwierz

-Nie do pana mówiłam-zwróciła się do Silverena spokojnym głosem,choć irytował ją.

- Wyprawiacie się jak na bitwę albo roczki ziemskie a nie na polowanie - powiedział spokojnie Zangetsu który wycierał swoją katanę szmatką nasączoną jakimś płynem.

-właśnie tego chcę uniknąć- odparł Darian z uśmiechem- w tych lasach raczej nie spotkamy armii wściekłych goblinów albo trolli leśnych

-Strzelać nie zamierzam,ale mogę naprowadzać na trop zwierzyny-powiedziała Yliena.Zawahała się czy ma przyznać się do znajomości mowy zwierząt.

- Tego nie możesz wiedzieć elfie.. Kto wie jakie plugastwo zalęgło się przez wiek nieużytkowania przez ludzi.Czekaj,czekaj.. gdzie my możemy być - odłożywszy katanę z kieszeni wyciągnął starą mapę Starego Kontynentu.
//Chyba mi na to pozwolisz Black? Mapę znalazłem w kronikach w Sanktuarium i przerysowałem //

- Ja do Ciebie tez nie, mloda dziewczyno. -Ostatnie słowa nie były wypowiedziane z pogardą, lecz z szacunkiem do kobiet. Zwrócił się do elfa:- Właśnie tutaj może być problem. NIe wiesz co sie czai w tych lasach, a mogą być to nawet trolle. Wtedy moje umiejętności szermiercze mogą Ci się przydać.
Silverena irytowało to, jak przed każdym musiał się tłumaczyć. Na kontynencie był wolnym strzelcem i robił co chciał, czasami mówiąc o tym tylko Nikanie. A tutaj musiał odpowiadać przed byle pachołem. Ale jak mus to mus...

//spoko//

-na nic Ci się ta mapa nie przyda drogi panie- powiedział podchodząc do nich z uśmiechem jakiś śmieszny gość w bereciku i kupieckich ubraniach, przy pasie miał rapier zupełnie nie pasujący do całości odzienia- te wszystkie mapy są nieaktualne od 100 lat a jak śmiem przypuszczać sporo się tu od tego czasu zmieniło... nie wiemy nawet czy ten ląd jest jeszcze zamieszkany... dodatkowo pod wpływem silnej magi jaka podobno działała ponad 100 lat temu na tym kontynencie mogły powstać dziwne mutacje a nawet krajobraz czy rzeźba terenu mogła ulec zmianie

-W walce z trollem twoje umiejętności szermiercze są raczej nieprzydatne- odparł Darian krzyżując ręce na piersi- zwłaszcza w gęstwinie leśnej ale widać bardzo chcesz z nami iść... ale nie radze płoszyć nam zwierzyny w pańskim poszukiwaniu trolli

- No i zagadka rozwikłana - powiedział z lekkim uśmiechem zwinął mapę i wrzucił do ogniska.Spoglądał jak kawałek pergaminu spala się w ogniu.
"Ciekawa aluzja do Lata Pożogi" pomyślał.Odchrząknął lekko i wstał. - Osobiście uważam że na to polowanie nie powinna iść aż tak spora grupa.Kto wie co czai się na opuszczonym kontynencie.. obozu też wypada pilnować

-Ja idę na polowanie. Potrafię wytropic zwierzynę, i bezgłośnie się poruszać. A w razie walki z czymkolwiek zapewne wam sie przydam.-warknął Wrad podchodząc do grupy myśliwych.

Silveren zignorował sarkastyczny ton Dariana, widocznie nie zrozumial, ze mowiac troll odwolywal sie tylko do jego wypowiedzi.
- Kolego, to było głupie... -stwierdził tylko Silveren, patrząc na palącą się mapę. /skąd tutaj nagle wziął się ogień?;p/
- Ehh, Wrad... zawsze musi byc tam gdzie ja... -powiedział pod nosem.

- Spokojnie kolego.Idiotą nie jestem.. - powiedział i pokazał kolejną mapę którą wręczył mężczyźnie.- Proszę bardzo kolego i szczęśliwej drogi,kumplu - wyraźnie akcentując i wkładając w to sarkazm.Schował swój notatnik do torby i poszedł ją zostawić w namiocie.Gdy wyszedł odszedł kawałek dalej i zaczął ćwiczyć Iaido

//Nie wiesz... AMATERASU ! //

Silveren był szczęśliwy jak dziecko widząc, że ktoś nazwał go kolegą i wręczył jeszcze prezent. Mapę schował za pas.

Yliena westchnęła.Szykowała się nieprzyjemna noc,ale szła tylko dlatego,bo nie chciała siedzieć w obozie z całkiem obcą zgrają niecywilizowanych obszarpańców.Automatycznie przesunęła się w stronę Karen i Pokrzywy licząc chociaż na wsparcie duchowe.

Karen jak zwykle obserowała przedstawienie z bezpiecznego dystansu. Wyglądało na to że mężczyźni będą walczyć o udział w polowaniu z zaciętością wartą lepszej sprawy i z pewnym zainteresowaniem czekała aż zaczną się o to bić. Dziewczyna nie miała zamiaru się w to mieszać, sama zabierała się z nimi tylko z nudów ale jeśli trzeba będzie zostać, zostanie. Chciałaby zobaczyć większy skrawek Minhiriath, ale kontynent przecież nie ucieknie do jutra.

Pokrzywa przemilczała kwestię palącej się mapy.
- Jestem łowcą, choć widząc moich... przeciwników - uśmiechnęła sie, chcąc wyraźnie dać do zrozumienia, że nie chce nikogo urazić tym określeniem. - wcale nie jestem pewna, czy dostatecznie przemawia to na moją korzyść. Mogę strzelać z łuku, mogę tropić albo też założyć iluzoryczne wnyki na zwierzynę.

-Gorsi niż dzieci-westchnęła Yliena.Przerażała ją perspektywa polowania szczególnie w towarzystwie warczącej postaci,której sam głos jeżył włos na głowie oraz upiornie wyglądającego mężczyzny.Zdecydowanie wolała przebywać z Pokrzywą i Karen,które zdawały się być dla siebie jak siostry.

- Chyba wszyscy faceci są tacy, prawda? - mrugnęła porozumiewawczo do Ylieny

-Chyba tak-mruknęła.W sumie sama nie wiedziała,znała tylko swoje rodzinne środowisko. I tam też mężczyźni się bili o wszystko i chcieli wszystko sobie udowodnić.

- Czasem trzeba się z tym pogodzić - mruknęła Pokrzywa, stając obok dziewcząt i czekając na dalszy rozwój wypadków.

Darian wybuchnął śmiechem
-dobra dobra chodźcie wszyscy... chciałem zapolować na jakiegoś jelenia albo dzika ale widzę że upolujemy stado turów albo hordę trolli! Ale jak tylko ktoś nie będzie się potrafił zachować cicho to dostaje kopa i wraca do obozu jasne??
Ruszył raźnym krokiem w stronę wydm, Dallan ruszył za nim

- Nie pobili się - w głosie Karen dało się znać zaskoczenie, ale też lekką nutkę rozczarowania - Trudno, może następnym razem - powiedziała, ruszając za Darianem i ciągnąc za sobą Pokrzywę z Ylieną

- Też rozwiązanie - wzruszyła ramionami i ruszyła w drogę, uśmiechając się do Ylieny i Karen.

Szli rzadkim lasem spory kawałek aż w końcu Darian się zatrzymał
-no a teraz spece od tropienia zaczynajcie swoją robotę- powiedział szeptem i obserwował okolicę

Wrad nastawił uszu i wciągnał powietrze. Stał tak przez chwilę po czym schylił się i powąchał ziemię. Przeszedł na czworakach pare metrów cały czas z nosem przy gruncie.

Pokrzywa przykucnęła i zaczęła szukać tropów rozgarniając delitaknie trawę, rónocześnie starając się nie dać zdekoncentrować zachowaniem osobnika zwanego Wradem. Niepokoił ją, choć wolała nie przyznawać się do tego otwarcie.

Khorn w międzyczasie naładował kuszę i teraz trzymał ją w pogotowiu, gdyby jakiś zwierz się pojawił.

Yliena złożyła dłonie jak do modlitwy i poruszała bezgłośnie ustami.
"Dzieci lasu!Te,które czują zbliżający się kres żywota usłyszcie mnie i wskażcie do siebie drogę"
Yliena obiecała tylko naprowadzenie.Szukała starszych sztuk do upolowania.

Wrad wyczuł różne zapachy,w lesie było sporo zwierzyny ale ciężko było wyczuć dokładny trop. W odległości 300 metrów od nich znajdowało się co najmniej stadko saren parę dzików ale także mnóstwo zapachów których Wrad nie znał

Pokrzywa znalazła spora sarnich odchodów, ziemię przetrąconą racicami i ślady działalności jakiś dziko-podobnych stworzeń.  Pochodziła z Minhiriath i większość tropów była jej znana jednak pojawiły się też inne czasem podobne do znanych jej ale w gruncie rzeczy niepokojąco odmienne.
Yliena nie uzyskała odpowiedzi

- Wygląda ciekawie... - mruknęła cicho, oglądając nieznane jej ślady. Równie cicho zwróciła się do towarzystwa. - Chcecie zapolować na zwykłą zwierzynę, czy też coś całkowicie nieznanego? Możemy zadowolić się stadem saren, które niedawno tędy wędrowały... ale też przy okazji nadziać się na coś... innego... niekoniecznie jadalnego czy też przyjaznego intruzom...

-Sarny, dziki i mnóstwo czegoś nieznanego co zapewne nie przywita nas z radosnym okrzykiem.-mruknął Wrad i rozejrzał się uważnie dookoła.

Yliena wolała trzymać się jak najbardziej z tyłu grupy.Nie lubiła tego typu eskapad.W duchu miała nadzieję,że nie będą polować na sarny,miała do nich sentyment.Dzików zaś było od zawsze całe mrowie,więc mało ją obchodziły.za to nieznane stworzenia fascynowały i przerażały ją zarazem. Ponownie złożyła dłonie kierując się w stronę skąd Wrad wyczuł dziki.
''Dziadku odyńcu, jak liczne masz stado?'' zapytała w myślach

Silveren stał i obserwował poczynania grupy, a szczegolnie młodej Ylieny.

//dobra wróciłem sory no ale tak wyszło:P//

Yliena

dziki nie odpowiedziały jednak w momencie kiedy dotarła do ich wiadomość Wrad wyczuł że stado zaczęło się pospiesznie oddalać. Stado saren jak wyczuł Wrad znajdowało się jakieś 200 metrów na wprost od nich.
Darrian przykucnął na ziemi
-ruszmy za sarnami... mięso z tych nietypowych stworzeń zapewne nie jest zbyt smaczne

Po skończonym treningu wrócił do swojego namiotu.Z torby wyjął kawałek papieru i zaczął pisać list do rodziców Asaela.

"Kochani rodzice!
Może obiła się wam o uszy sprawa wyprawy na Stary Kontynent.Jak wiadomo nie wielu śmiałków zdecydowało się wyruszyć na tą eskapadę.
Mogę się pochwalić że również i ja dostałem się w poczet śmiałków.Wylądowałem na "Matlidzie" flagowym okręcie wyprawy.Po drodze zostaliśmy napadnięci przez ksentów ale już śpieszę z uspokojeniem że nic mi nie jest.Złamano mi tylko nos który sobie nastawiłem, a dzięki treningowi kendo zdołałem razem z mistrzem Khornem który uczył mnie w Akademi odeprzeć atak.Oczywiście to trochę samolubne stwierdzenie jednak.. nie patrzyłem na innych.Obecnie jesteśmy na plażach Starego Kontynentu gdzie rozbiliśmy obóz.Część członków wyprawy wyruszyła na polowanie.Ja sam wolałem zostać.. myśliwy ze mnie kiepski.Mam nadzieje że jesteście w dobrym zdrowiu.Co u taty? I.. co u Diany? Stęskniłem się trochę za nią.
Pozdrawiam i całuje.

Asael


P.S
Obiecuje że na przerwę zimową przyjadę do was."

Zagiął list na cztery razy i zapieczętował.Przywołał fairę,zapłacił jej jednym z ostatnich odłamków onyksu i podał adres pod który ma być dostarczony list.Po skończonym pisaniu położył się na trawie i spoglądał w gwiazdy

- Tego raczej nie wiesz, dopóki nie spróbujesz - uśmiechnęła się kwaśno Pokrzywa, upinając warkocz tak, by jej nie przeszkadzał. Choć było jej trochę przykro zabijać coś, co nie wyrządziło jej krzywdy, nie dała tego po sobie poznać. - Ruszajmy, wątpię, by sarny same przyszły, byśmy je dobili.

poruszając się najciszej jak tylko można dotarli na skraj pewnej polany na której pasło się stado saren. Darian nakazał wszystkim aby pozostali w bezruchu i sam korzystając z tego że jako leśny elf potrafił się poruszać praktycznie bezgłośnie podszedł nieco do przodu i wypatrzył cel. Dorosłą samicę która nie nosiła młodego ani nie miała żadnego pod opieką. Chwycił za łuk i napiął go mierząc celnie i czekając aż sarna znajdzie się w dogodnej pozycji...
W tym samym czasie Wrad poczuł intensywny nieznany mu zapach którego źródło bądź źródła zbliżały się niebezpiecznie do myśliwych.

Yliena odwróciła wzrok,nie lubiła polowań.
''Uciekajcie!'' przekazała sarnom.Wiedziała,ze brat jej tego nigdy nie wybaczy,ale bardziej niż jego obawiała sie gniewu Syliany.Będąc druidką,Yliena obiecała chronić zwierzęta,otaczać je opieką.

"Co to do demona jest?" zapytał sam sibie Wrad i skierował wzrok w stronę zbliżającego się czegoś i przyczail się w najbliższych krzakach aby nie być od razu zobaczonym.
-Coś tu idzie.-warknął dostatecznie głośno aby inni go usłyszeli. Nie przejmował się sarnami. I tak pewnie by uciekły na widok tego czegoś.

Yliena delikatnie dotknęła ramienia Dallana.Ruchem głowy dała mu do zrozumienia,że lepiej się  stąd zmywać.

Istotnie sarny rzuciły się do ucieczki jednak nie spłoszyła ich ani Yliena ani Wrad. Z przeciwległego końca polany, z koron drzew wyskoczyła jakaś ciemna postać, zrobiła przewrót w powietrzu i wylądowała miękko na trawie a następnie uniosła się wyraźnie wąchając. Było to coś chudego z wielkimi odstającymi uszami i z szarawo zielonawą skórą podobną do ropuszej. Nawet z daleka widać było olbrzymie zębiska i wielkie szpony u kończyn, stworzenie było wzrostu człowieka jednak w normalnej pozycji mocno zgarbione, teraz wyprężyło grzbiet i po sekundzie skierowało wzrok na drużynę i krzyknęło przeraźliwie rzucając się do biegu w kierunku myśliwych
-co to na bogów jest?- zapytał Dallan sięgając po łuk i naciągając strzałę, miał nadzieje że stworzenie wystraszy się tego widoku

Ylienie głos ugrzązł w gardle.Wzięła przykład z brata i również nałożyła strzałę na cięciwę celując w stworzenie.

Darian który cały czas stał w pozycji strzeleckiej zwolnił cięciwę i strzała pomknęła wprost w potwora przeszywając mu pierś. Ten przewrócił się w biegu przeturlał parę razy, zdołał się jeszcze podnieść po czym wydał z siebie przeraźliwy skowyt i padł martwy. Dallan odetchnął z ulgą
-cokolwiek to było już nam nie zagraża- elf opuścił łuk i obrócił się jednak w tym momencie z przeciwległej strony polany dobiegł ich skowyt dziesiątek gardeł, Dallan obrócił się ponownie i zauważył z przerażeniem jak z koron drzew wyskakują podobne do poprzedniej postacie
-to chyba reszta rodziny- powiedział przerażony- proponuje oddalić się stąd jak najszybciej
-nic lepszego nie przychodzi mi do głowy!- odparł Darian i rzucił się do biegu
-Yli biegiem!!- krzyknął Dallan i poszedł za przykładam Dariana

Yliena nie miała większego wyboru i pobiegła za bratem.Wolała nie skończyć jako nocna przekąska wściekłych bestii.

//nie miałeś możliwości tego usłyszeć są daleko//

- Na Gael... - rzuciła, spoglądając przez ramię na paskudne bestie. Obejrzała się na przyjaciółkę i krzyknęła - Karen, spadamy!
"Nie czas teraz na bohaterską walkę, lepiej uprzedzić resztę drużyny..." dodała w myślach.

Karen wykonała popisowy "w tył zwrot" i ruszyła pędem za resztą - Pokrzi! - krzyknęła w biegu - Czy to ja mam słabą pamięć, czy takich stworów nie było tu ostatnim razem?!

"Banda tchórzy." pomyślał Wrad. Jednak i on dołączył do powszechnej ucieczki. Wolał nie zostawać sam z horda wrogów. Zawsze mawiał, że bohaterska śmierć jest dla idiotów.Nie uciekał jednak na oslep przed siebie a biegł slalomem między drzewami aby byc jak najmniej widocznym dla wrogów.

- Jeśli były... to obie mamy sklerozę! - Krzyknęła Pokrzywa. Nie mogła nawet wystarczajaco się skupić, by założyć iluzję, która mogłaby odciagnąć potwory od uciekinierów, więc zadowoliła się wisielczym humorem.

Silveren widzac, ze zostal na polu sam rowniez zerwal sie biegiem, zamykając kolumnę ucieczki.

Potwory rzuciły się biegiem za myśliwymi skacząc po drzewach i biegnąc po ziemi, w lesie miały nad nimi przewagę i szybko nadrabiały dystans
-musimy się rozdzielić! Nie możemy zaprowadzić ich do obozu!- krzyknął Darian i odbił w prawo
-Yli! W lewo- krzyknął Dallan i zmienił nagle kierunek biegu- lepiej wymyślmy coś na co mogą być wrażliwe te bestie!

- Może ogień? - spytała Pokrzywa, która biegła za rodzeństwem. - Znacie jakieś skuteczne zaklęcia z Kręgu płomienia?

Yliena miała pewien pomysł na odpędzenie tych bestii.Zatrzymała się nagle.
-Wściekły Rój!
Z rękawów płaszcza wyleciała chmara pszczół z królową na czele i czując zapach przeciwników zaatakowały od razu.
-Chodu!-krzyknęła Yliena.

-tak racja puśćmy ten las z dymem!!- krzyknął Dallan przeskakując nad jakimś pniem o mało nie przypłacając tego utratą zębów kiedy podniósł wzrok zobaczył że od frontu biegnie na nich 5 potworów- racja chodu!!- krzyknął i zmienił kierunek biegu, na szczęście pszczoły Ylieny na chwile zatrzymały przeciwników depczących im po piętach...

Wrad pobiegł w lewo rozglądając się na boki w poszukiwaniu jakiegoś miejsca dobrego na przyczajenie się i nagłe zaatakowanie wroga od tyłu.

Pokrzywa przyłożyła dłoń do skroni, usiłując się skupić. Zatrzymała sie gwałtownie, zwróciwszy się twarzą ku zgrai zatoczyła ręką półkole i rzuciła iluzję. Pomiędzy grupką uciekających a potworami ukazała się pozornie niekończąca się linia płomieni. Zachwiała się, była już zmęczona biegiem i nawet ta iluzja nadwątlała jej siły.
- Szybko! Na pewno nie powstrzyma ich to na długo, zwłaszcza, że to tylko iluzja wzrokowa, gdy tylko się zbliżą, zauważą oszustwo! - krzyknęła do reszty i znów rzucajac się do biegu, mając nadzieję, że bestie zatrzymają się choć na moment.

Teren był raczej płaski bez żadnych skał ani pagórków jedyne możliwości ukrycia dawały powalone konary drzew oraz te które spadły wyrywając ze sobą część ziemi która jako że powstała na wydmach czasami lepiej trzymała się korzeni niż piasku pod nią. Na "ogonie" Wradowi siedziało jakieś 5 potworów, tyle przynajmniej był w stanie dostrzec

Bestie zawahały się na chwile jednak nie sprawdzały prawdziwości ognia, po prostu wskoczyły na konary drzew i dalej ścigały myśliwych.
Yliena Dallan i Pokrzywa dotarli w pewnym momencie na jakąś polankę. otoczoną ze wszystkich stron drzewami.
-w którą stronę teraz?!- zapytał zdezorientowany Dallan, szum morza dochodził do nich delikatnie z prawej strony

"No to jest wesoło" pomyślal. Za nim było pięc stworów i pewnie kilka, ktorych nie mógł dostrzec. Rozejrzał się dookoła. W pewnym momencie skoczył w górę na najbliższe drzewo i przy pomocy potężnych szponów zaczął się wspinać na górę.

- W stronę morza - powiedziała Pokrzywa, dysząc. - Tam jest otwarta przestrzeń... może nie wyjdą, a nawet jeśli, to łatwiej będzie nam z nimi walczyć... brak drzew, brak ograniczenia pola manewru... sami wiecie...

Wrad

to był błąd bestie poruszały się po drzewach dużo szybciej od Wrada i po chwili 2 z nich go dopadły wbijając w niego długie szpony i ostre zębiska... reszta była już niedaleko, pokonywała w tym momencie gałęzie i wspinała się po konarach.

-Ale tam jest nasz obóz!-powiedziała Yliena-W lewo...albo cokolwiek.

Dallan skinął głową i ruszyli biegiem do plaży. Dopadli do niej po kilku minutach jednak nie było widać śladu obozu, nie było czasu zastanawiać się nad położeniem gdyż z konarów drzew na piasek plaży wyskoczyło 7 potworków, trochę się zawahały jednak wściekłość wzięła górę powoli zaczęły się ustawiać w szeroki łuk rzucając wściekłe spojrzenia i warcząc na Dallana i dziewczyny. Elf wyciągnął miecze i stanął do nich frontem
-lepiej szybko coś wymyślcie...

Pokrzywa nabrała głęboko powietrza, ocierając twarz. - Nie będę wam rozkazywać, sądzę jednak, że pozostaje nam tylko walka. Mogę spróbować stworzyć nasze iluzoryczne kopie, ale nie wiem, czy to zadziała, nie robiłam tego wcześniej. Mam próbować? - spytała, patrząc uważnie na zbliżające się stwory.
Żywe stworzenia są podatne na iluzje, odezwał sie nieprzyjemny głos w jej głowie, przekonaj je, że nie mogą oddychać, a zaczna się dusić. przekonaj je, że iluzoryczna broń jest prawdziwa, a zginą od niej...

Nagły podmuch powietrza zatrząsł drzewem i uderzył w bestie atakujące Wrada. - Zbieraj się z tamtąd, ale już! - dobiegł go krzyk Karen, pędzącej między drzewami

Yliena zdjęła łuk z pleców i nakładając kolejne strzały zabrała się do eliminacji kolejnych potworków.
-Co...ten...diabelski...kontynent...spłodził...-zastanawiała się po nałożeniu każdej ze strzał

Ylienia i Pokrzywa

po wypuszczeniu pierwszej strzały potwory ruszyły do ataku i elfka zdążyła strzelić jeszcze tylko raz. Pierwszy strzał był celny drugi już jednak nie. Dallan odrzucił podmuchem powietrza 4 bestie i zaatakował z boku piątą biegnącą na jego siostrę ostatni potwór biegł prosto na pokrzywę

Karen

Bestie nie zdążyły się jeszcze wbić w ciało Wrada więc podmuch odrzucił je na inne drzewa a pozostałe też wytrącił z równowagi jednak żadne ze stworzeń nie spadło. Karen usłyszała nagle za sobą skowyt a kiedy się obróciła zobaczyła jednego potwora który właśnie spadał na nią z wysokiego pnia pobliskiego drzewa

Pierwszą i jedyną myślą Karen w tym momencie było pewne mało cenzuralne słowo. Potem poczuła szarpnięcie, kiedy potknęła się o jakiś wystający korzeń, i ból kiedy upadła i z rozędu przetoczyła się parę metrów po ziemi. Mogła mieć tylko nadzieję, że zatrzymała się daleko poza zasięgiem spadającego swtora

Karen

Istotnie bestia wylądowała daleko od niej jednak już poderwała się do biegu aby pozbyć się leżącej dziewczyny.

Yliena bez namysłu wyciągnęła miecz i zaatakowała bestię biegnącą na Pokrzywę.Celowała ww brzuch,który wydawał sie najbardziej miękką częścią ciała przeciwnika.

Wrad nie lubił kiedy ktos mu przerywał zabawę. Chcąc nie chcąc zeskoczył z drzewa na stwora atakującego Karen i wbił pazury w jego ciało.

//Hy... nie zostanie nic dla mnie ? xD //

//Wilk przeczytaj dokładnie mojego posta i napisz nową odpowiedź//

Yliena potwór uskoczył tak że elfka otarła się o niego, jego skóra była jak tarka zupełnie wysuszona, bestia uskoczyła do tyłu szczerząc zębiska i czekając aż reszta towarzysz do niej dołączy, wszystkie 6 stworów znów zebrało się razem
-coś kombinują- mruknął Dallan patrząc na swoje krwawiące lekko ramie- muszą być na coś wrażliwe jak każde zmutowane stworzenie

Wrad i Karen

Bestia nie miała szans aby się obronić, padła pod ciężkim cielskiem Wrada. Jednak następne już nadciągały aby pomścić towarzysza.

Zangetsu przebrał się w swój czarną szatę (patrz: karta postaci ).Schował katanę za "pazuchę" a w prawej dłoni trzymał miecz z domieszką srebra.Ruszył w stronę lasu.

Pokrzywa wyciągnęła miecz i odpowiedziała na szarżę potwora cięciem przez pysk.

Nagle w stadzie bestii pojawilo sie male zamieszanie. Pomiędzy nimi można było dostrzec wirującą postać w czarnym płaszczu, która siekła mieczem z niewiarygodną szybkością.
Silveren próbował przejść pomiędzy potworami, zabijając jak największą ich ilość i dostać się do grupy obrońców.

Asael przeszedł dość spory odcinek zanim natknął się na coś konkretnego, zobaczył jakąś poskurczaną szarą postać węszącą w trawie. Potwór nagle podniósł się i wydał przeraźliwy skowyt obracając się w kierunku wojownika z koron drzew wyskoczyło jeszcze kilka podobnych potworów.
-cholera- usłyszał za sobą głos Dariana który wyskoczył z kryjówki za powalonym pniem- chodu!!

Potwory usunęły się z drogi Silverena ostrzeżone skowytem swoich współbraci, zdołał jednak zabić jednego a drugiego ranić zanim dostał się do grupy, potwory uciekły jednak po chwili zebrały się ponownie, teraz było ich już tuzin
-brawo geniuszu- warknął Dallan- teraz mamy ich na głowie dwa razy więcej a za plecami morze...

- Mleko pod nosem, a tak pyskuje... -Powiedział swoim zwyczajem do siebie, pod nosem, ale tak, zeby osoba, o ktorej mowi, uslyszala.
- Mamy po trzy na głowe. -Stwierdził głośniej.- Dla nas zaden problem, co nie młody? Pokrzywa też sobie pewnie poradzi, a dziewczynka o tak bystrym umyśle jak Yliena na pewno coś wymyśli i również nie sprawi jej to klopotu.

Zangetsu obrócił się do przeciwników wykonał błyskawicznie kilka gestów po czym wyszeptał
- Kage Nui
Z cieni jakie rzucały stwory wystrzeliły tysiące iglic które wbiły się w ciała potworów.Nie miał zamiaru oglądać ilu przeciwników zabił.Wyciągnął z pochwy srebrny miecz i zaczął uciekać z resztą.

Yliena już miała coś odpowiedzieć Silvernowi,ale takie sprawy jak krwawiące ramię i gromada wściekłych bestii były w tym momencie ważniejsze.
-Dallan...-zaczęła wskazując głową na morze.Chciała zwabić potwory do wody i powtórzyć atak ze statku,podczas walki z Ksentami.

- Ktoś tu mnie chyba za dobrze zna - uśmiechnęła się Pokrzywa nieprzyjemnie, patrząc na zgraję potworów. -sądzicie, że te stwory mają czuły słuch? Dziwię się, że jeszcze się same nie ogłuszyły swoim wyciem...

Yliena and company

-tak i jeszcze na domiar złego poinformujmy cały kontynent o naszym przybyciu!- warknął Dallan- lepiej zrób użytek z tej wody i zmyj ich z tej plaży!! A jak nie to wraz z tym bladym panem będziemy musieli jakoś się pozbyć tych kreatur

//Samuraj nie przesadzaj z mocą i biegniesz tylko z Darianem//

Nagle bestyjki zatrzymały się strwożone i nie zrobiły ani kroku dalej patrząc tylko na Asaela i Dariana. elf obrócił się i spojrzał na potwory
-nie podoba mi się to...

-Nie drzyj się na mnie tylko wiejemy do wody albo sam coś wymyśl!-odparła Yliena ciągnąc Dallana do wody,na wysokość kolan.Te bestie miały coś z płazów,więc słona woda powinna je odstraszyć.

- To myslcie szybciej,. bo wydaje mi sie ze ine nie beda tak czekaly na nasz ruch...

Pokrzywa wzięła przykład z rodzeństwa i również weszła do wody.
- Nawet jeśli nie wejdą do słonej wody, to zawsze mogą poczekać, aż sami wyjdziemy... Nie wiem, jak wam, ale mnie nie uśmiecha się stanie w wodzie do momentu kwitnienia... zastanówmy się, co może być ich słabym punktem? Słuch odpada, bo nasz usłyszy całą reszta. Wzrok? Mamy spróbować je oślepić i wtedy ogłuszyć albo zabić?

Wzrok...to mogłoby być punktem zaczepienia.Te istoty posługują się głównie węchem i słuchem,zatem tam też trzeba uderzyć.Yliena wpadła na pewien pomysł.Pod stopami czuła mnóstwo mułu.
-Dall, pomóż mi-powiedziała nabierając garść mokrego piachu i wody morskiej-Formuj odpowiednio skierowane fale powietrza.

- Boją się kręgu ciemności - powiedział krótko.Wystawił dłonie w geście trzymania kubka i zaczął dusić kilka z potworów
//No chyba na to mi pozwolisz.. //

Asael

nagle usłyszeli za sobą głośne warknięcie... o duża za głośne, potwory uciekły a Darian obrócił się powoli
-o cholera...- szepnął kiedy zobaczył wielkiego włochatego trolla stojącego kilka metrów od nich i wyraźnie zdenerwowanego

//jak można nabrać garść wody morskiej??:P//

Potworki w tym momencie ruszyły do ataku widać miały już dość czekania. Dallan rzucił się do przodu i podmuchem powietrza podrzucił jednego z nich do wody. Wtedy stało się coś dziwnego bestia krzyknęła przeraźliwie i nagle spuchła, wydawało by się że woda po-prostu do niej napływa. Na jej skórze powstały pęcherze które zaczęły pękać rozrywając potwora na fragmenty... Jednak pozostałe 11 potworów rzuciło się na silva Pokrzywę Dallana i Yliene z zębiskami i pazurami

//to nie była zbyt trudna zagadka tym bardziej że zwracałem uwagę że mogą być wrażliwe na wodę:)//

Zangetsu odwrócił się.Spojrzał na trolla który najwyraźniej nie był zadowolony z sytuacji.Wykonał szybki gest i wystrzelił kulę całkowitej ciemności zamykając w niej trolla
- Wiejemy!
//Taki czar umiał wykonać każdy drow w FR np. Drizzt //

Pokrzywa spojrzała z zaciekawieniem na to, co spotkało zmokłego stwora, po czym uśmiechnęła się paskudnie.
- Wybornie - powiedziała tylko i ruszyła na pierwszą bestię. Rękojeścią odepchnęła pazurzastą łapę i cięła, celując w nogi. Przy odrobinie szczęścia przetnie mięśnie wystarczajaco, by sam się przewalił do wody.

Wrad obrócił się w stronę nadciągających wrogów. Przykucnął na ziemii i kiedy byli juz blisko wykonał sko i znalazl się za ich plecami. Obrócił się i zaatakowal odsłonięte plecy wrogów z całą swą przerażającą siłą.

//dlatego wbiegłam do wody ;] ///

Yliena gdy tylko bestia zbliżała się do niej blokowała ataki mieczem,zaś wspomagając sie nogami,robiła obrót i pryskała je wodą po skórze.I tak cały czas do oporu.

Yliena and company

Dallan przeskoczył nad wrogami i podmuchem powietrza rzucił nimi do wody. Atak pokrzywy także był skuteczny a Yliena poradziła sobie z 3 potworami reszta widząc że nie ma szans czmychła do lasu i więcej nie dawała o osobie znać.
-uf... -westchnął ciężko Dallan siadając na piasku- witamy na Minhiriath

Asael

Naszczęście troll nie specjalnie przepadał za magią, doszedł widać do wniosku że szkoda się narażać i zostawił podróżników samym sobie.
-mamy farta- odparł Darian opierając ręce na kolanach- lepiej wracajmy do obozu zanim zjawią się te małe skurczybyki

Wrad

Potwory zdążyły się obrócić jednak nie uratowało ich to przed ciosem Wrada. Zobaczył on jednak że z dwóch przeciwległych drzew wyskoczyły na niego dwa kolejne...

-Aż boję się następnych atrakcji-westchnęła Yliena padnąwszy płasko na piasek.
-Zaraz!A co z resztą?

Wrad wyrwał pazury z ciała ostatniego zabitego wroga. Z boku zbliżali się do niego dwaj kolejni. harakr czekał spokojnie. "No to chodźcie tutaj ścierwa." pomyślał. Kiedy wrogowie byli już tuż tuż i w żaden sposób nie mogli się zatrzymać uskoczył do tyłu, chwycił obydwóch za głowy i uderzył nimi o siebie chcąc rozwalić czaszki wrogów.

Kiwnął głową.Ruszył na plażę gdzie była reszta kompani.
- No to spotkanie z miejscową fauną mamy zaliczone - powiedział lakonicznie.Usiadł na piasku i zaczął spoglądać na linię horyzontu.
Chwycił kamyk leżący blisko niego i rzucił go w odmęty wody.
- Gdybyś tu był młody - mruknął pod nosem.

Pokrzywa padła płasko obok Ylieny i zaśmiała się.
- Na twoim miejscu cieszyłabym się z tego, że na razie kolejnych atrakcji nie widać, zamiast bać się ich. A co do reszty... - pomyślała o Karen i pozostałych. - Sądzę, że sobie poradzą, nie są bezbronnymi dziećmi.

- Moze postarajmy się wrócić do obozu? Może tutaj być więcej, jeszcze bardziej niebezpiecznych stworów. Poza tym niewiadomo czy i obozu nie zaatakowały... -Powiedział Silveren, podając lewą dłoń Ylienie, a prawą Pokrzywie, aby pomóc im wstać.

Yliena nie skorzystała z pomocy Silverena.Nie wie,że nie należy podawać lewej ręki? Dziewczyna powoli podniosła się na równe nogi i otrzepała z piasku.
-Moze jednak na wszelki wypadek...
Yliena złożyła ręce w geście modlitwy i zaczęła bezgłośnie poruszać ustami.Po chwili buchnął dym,a przed dziewczyną pojawiła się mała płomykówka.Wystarczyło spojrzenie dziewczyny,by sówka poleciała w kierunku lasu.
-Nie możemy tu zostać-stwierdziła Yliena-Dallan...

- Nikt nam nie każe
Wstał powoli i ruszył w kierunku obozu.Cieszył się z swojej doskonałej pamięci i tego że zapamiętał drogę do obozu.

Pokrzywa podała rękę mężczyźnie i podniosła się, również otrzepując ubranie.
- Jeśli chodzi o moje zdanie... na pewno należy uprzedzić obóz o możliwym i znanym już zagrożeniu, ale też nie możemy zostawić reszty grupy na pastwę tych stworów.

-Dlatego wysłanie mojego pomocnika było dobrym pomysłem.I chyba jedynym-stwierdziła posyłając Dallanowi pełne pretensji spojrzenie.
-Sowa znajdzie resztę i poinformuje mnie o zagrożeniu-powiedziała Yliena-Wracajmy do obozu.

- Sądzisz, że reszta będzie w stanie porozumieć sie z tą sówką? - spytała Pokrzywa z powątpiewaniem. - Mam nadzieję, że nic jej nie zje po drodze...

-Sprawdzi czy wszyscy cali,a jak kto będzie potrzebował pomocy,sowa da mi znać-wyjaśniła Yliena-Chyba sobie poradzi

//sorka wszystkim ale dostałem maga gorączkę i jestem trochę niedysponowany//

Yliena and company

-racja wracajmy... chociaż wątpię żeby te potwory odważyły się zaatakować obóz pełen osób i to jeszcze na plaży... z drugiej strony co one robią w lesie wydmowym...
Elf rozejrzał się,
-musimy iść wzdłuż plaży w tamtą stronę- powiedział i ruszył przodem

Wrad

przeciwnicy padli a następnie zrezygnowali z dlaszych prób, po chwili Wrad miał spokój

-Dallan,poczekaj-powiedziała Yliena i poszła na płyciznę.Nabrała tyle wody ile mogła i polała nią ranne ramię brata.
-Szybciej się zagoi

Silveren wolnym, lekkim, nawet tanecznym krokiem szedł za grupą, cicho podgwizdując pod nosem.

Po chwili płomykówka wróciła do Yliena.Pohukiwała coś,dziewczyna tylko kiwała głową.Po chwili sówka zniknęła.
-W porządku,wszyscy cali-powiadomiła resztę.Czuła,że zanim zaśnie będzie musiała wstać.Idąc za bratem przysypiała co jakiś czas.

Pokrzywa szła spokojnym krokiem. Widząc przysypiającą Ylienę, podeszła do niej i z uśmiechem powiedziała:
- Jeśli chcesz, możesz się na mnie oprzeć... przynajmniej nie zaśniesz na stojąco albo z głową w piasku.

Wrad rozejrzał sie dookoła w poszukiwaniu pozostałych przy życiu przeciwników. "Strasznie szybko sie poddali. Tchórze." pomyślał i splunął na ciało jednego z powalonych przeciwników.

-Nnnie chcę robić kłopotu,dam radę-zapewniła Yliena czując wypieki na policzkach.Nie raz zasypiała w marszu,wystarczyło wpaść w lekki trans i można to nazwać częścią wypoczynku.

- Idziemy czy będziemy rozmawiać  - spytał uprzejmie Zangetsu odwracając się do reszty.

- Przecież idziemy, Asaelu - powiedziała Pokrzywa, najpierw przypomniawszy sobie imię, któym młodzik nazwał się w bibliotece. - A fakt, że nie robimy tego z niesamowitą prędkością zapewne wynika z natury chodzenia... - dodała z uśmiechem i wzruszeniem ramion.

- W istocie.Po skończonej walce należy się spacer plażami Starego Kontynentu.. jak mniema wiele się tu zmieniło,prawda Pokrzywo ? -zapytał.

//cały czas mnie zastanawia co Ty robisz razem z pokrzywą i resztą skoro byłeś z Darianem no ale dobra...//

Po kilkuminutowym marszu dotarli do obozu. Po drodze dołączył do nich Darian ciągnący za sobą upolowaną sarnę
-nie mogłem się- powiedział z uśmiechem kiedy Dallan pomógł mu nieść zwierzynę
Po kilku następnych minutach siedzieli już przy ognisku piekąc na ruszcie mięso, zapadał wieczór...

//Może z lasu wyszedłem ? TO nie takie trudne jak się wydaje pójść po cudzych tropach.Poza tym Darian jest też na plaży.. więc o co ci chodzi ? ;p //

Yliena jako jedyna nie usiadła z resztą przy ognisku.Poszła na brzeg morza,zdjęła mokre buty i położyła się na brzegu czując jak fale obmywają jej stopy.

Silveren usiadł przy ognisku. Z cholewy buta wyciągnął sztylet i zaczął cos pisać na piasku. Za jedzenie podziękował, nie miał ochoty. Kątem oka obserwował Pokrzywę i oceniał zmiany* jakie zaszły w jej wyglądzie przez te 100 lat, przez które się nie widzieli.

//*Mam nadzieje, ze opiszesz dla mnie te zmiany :)//

Karen otrzepała teatralnie ubranie - To co, wracamy? Reszta pewnie też dała sobie radę - zwróciła się do Wrada i nie czekając na odpowiedż ruszyła w stronę gdzie, jeśli dobrze zapamiętała, mieścił się obóz

//dobra ruszamy dalej//

Nad ranem zwinięto obóz. Oczko zdecydował że w obliczu niebezpieczeństw panujących w lasach lepiej będzie wykorzystać drogę wodna. Ekwipunek zapakowano na szalupy
-popłyniemy w górę rzeki... według starych map powinna nas zaprowadzić kilka mil wgłąb tego kontynentu... później... później się zobaczy

Pokrzywa usiadła przy ogniu, podciągnąwszy kolana pod brodę. Podziękowała za mięso, zadowalając się tylko ciepłem ognia.

- A tak w ogóle kapitanie - zwrócił się do Oczka. - jakie miejsce na Starym Kontynencie jest naszym celem? Stolica Elros czy Horten Worial ? - dodał pakując swoje rzeczy i ładując się na szalupę.

-żadne z nich- odparł Oczko- naszym celem jest domniemana twierdza magów Anerdan... nie pytaj mnie co to bo nie wiem
-to starożytna forteca w której mieściły się gildie magów, laboratoria i szkoły magiczne skupiające najlepszych magów Minhiriath- dodał von Roden który z kretyńskim uśmieszkiem na twarzy przechadzał się obok

-I tam pewnie znajdziemy odpowiedź na wszelkie nasze pytania o życie.-warknął Wrad ładując się do szalupy.

Yliena wcale nie była ciekawa,co mogła kryć ta twierdza.Znając życie pewnie same ruiny i masę potworów.Westchnęła tylko i weszła do szalupy razem z bratem.
-Będą kłopoty-mruknęła

-raczej sporo artefaktów i skarbów bo z tego co nam wiadomo magowie mieli pokaźny skarbczyk... a że zostali wybici praktycznie co do nogi to nie miał kto go zabrać...
- a także unikatowe księgi, eliksiry, magiczne przedmioty...-dodał von Roden
-masz rację będę kłopoty- mruknął Dallan wskakując do szalupy- mamy jeszcze 4 miejsca kto z nami?

- Gdzie leżała ta twierdza? W Cesrstwie,Państwie Krasnoludów czy Elessium ? -zapytał wskakując do szalupy Dallana i Ylieny.Spojrzał na nich a szczególnie na elfkę która nie wiedzieć czemu żywiła do niego niechęć.Powiedział ciszej.
- Wiem że to może się wam nie podobać że jestem jak wasz cień..ale to rozkaz samego arcymistrza.Mam wam pomagać i chronić w razie potrzeby...ale tylko w razie potrzeby.Poza tym - to powiedział już normalnie - nie jestem takim strasznym typem.

-w północno zachodniej prowincji cesarstwa... według starych map- odparł von Roden wskakując do łodzi obok nich

-jeszcze nie zdecydowaliśmy czy wstąpimy w szeregi bractwa- mruknął Dallan wyraźnie zażenowany "pięknie mamy już prywatną ochronę..."

Pokrzywa podniosła się z piasku i również wskoczyła do szalupy.
- Dallan, nie krzyw się tak, bractwo nie jest zgrupowaniem psychopatów czy fanatyków... a w każdym razie nie było, gdy ja do niego wstąpiłam. Chyba to się nie zmieniło, prawda, Asaelu? - spytała chłopaka.

-Jak jest jeszcze miejsce to się dosiądę.-usłyszeli chrypienie Wrada nad uszami i po chwili harakr siedział już z nimi w szalupie opatulony jak zwykle w swój płaszcz. "Tu będzie chyba ciekawiej niż w tamtej łupinie." pomyślał i popatrzył po zebranych w łodzi.

W istocie,Yliena ani trochę nie ufała Asaelowi.Zbytnio interesował się ich rodziną i nie dał dowodu na swoją wiarygodność.Czując na sobie jego wzrok,Yliena odwróciła głowę.

Uśmiechnął się.
- Nie,nie sądzę.Zdarzają się wyjątki i odstępstwa od reguły ale nie.. nie zmieniło się.Nie wiem jak było gdy pani wstąpiła do Bractwa ale teraz jest inaczej.
Spojrzał na siostrę Dallana.Była tajemniczą osobą.Zamkniętą,cichą i..dziwną.Zdecydowanie dziwną osobą.Jeśli Dallan nadawał się do Bractwa to Yiliena z pewnością nie.Jej sprawność jako osoba rzucająca czary była spora ale.. nie pasowała mu.Zangetsu wyciągnął notatnik Asaela i zaczął go czytać.
- Pani Pokrzywo.. jak to było z przysięgą Bractwa ? Można było odejść z niego,nie czekały żadne kary ? I jak wyglądało życie codzienne.. pamięta pani przyjaciół tą atmosferę - zapytał odrywając wzrok od kartek. - Chyba mi nie ufasz Ylieno .. - dodał po chwili.

-Ufam wyłącznie swej rodzinie-odpowiedziała.To już wyjaśniało wszystko,jej dystans i zamknięcie.Jej smutek.

Silveren wsiadł do osobnej łodzi.

//powiedzmy że karen dosiadła się do nas//

Dallan chwycił za wiosło i drugie rzucił Wradowi
-masz, przydaj się na coś - powiedział
Łodzie ruszyły powoli w górę spokojnie płynącej rzeki jednak i tak trzeba było się sporo namachać żeby utrzymać jako takie tępo. Płynęli wydawać by się mogło przez zupełnie dziewiczą krainę, nawet jeżeli były tu kiedyś jakieś zabudowania, ślady działalności wyższej inteligencji to już dawno przegrały walkę z naturą. Brzegi były gęsto porośnięte, półwodnymi roślinami między którymi mieszkały tysiące ptaków. Dalej rozciągały się jak okiem sięgnął lasy które jednak nie wyglądały jak stare puszcze. Nawet Silveren nie rozpoznawał okolicy
-ładnie tu- mruknął Darian który siedział w łodzi wraz z Khornem, paladynem, Silverenem i dwójką ludzi płynąc w niewielkiej odległości od łodzi Dallana.

//dzięki że o mnie pomyślałeś black :)//

Karen zaśmiała się cicho, obserwując nastroje panujące w łodzi. "Wspaniale się dogadujemy, nie ma co! Mam tylko nadzieję że nie wpadnę w kłopoty, bo oprócz Pokrzywy nikt mi tu raczej nie pomoże..."

Wrad wiosłował bez słowa trzymając równe tempo. Jednoczesnie uważnie lustrował okolicę wzrokiem i pozostałymi zmysłami. Wolał żeby nie zaskoczyły go jakieś lokalne kreatury.

Draian zaczął nagle pogwizdywać jakąś piosenkę, o dziwo Dallan i Yliena też ją znali. Elf przyłączył się do pogwizdywania ku wyraźnemu zaskoczeniu Dariana...
obok łodzi Dallana przepływał właśnie oczko na swojej łodzi w towarzystwie części swoje bandy i von Rodena.
-według tej mapy znajdujemy się w korycie rzeki Fer wypływającej z gór otaczających Elros. Przepływa przez niewielkie jezioro wchodzące w skład małego pojezierza. Myślę że nad tym jeziorem będziemy mogli przenocować...

Silveren siedział, nic nie mówiąc. Myślał o celu ich wyprawy, o którym wspomniał Oczko. Nie pamiętał żadnej twierdzy Anerdan, ani magów rzekomo z niej pochodzących. Sądził, że albo są źle poinformowani i ich wycieczka nie ma sensu... albo cała ekipa jest robiona w balona. Tylko po co?

Zangetsu wyciągnął mały podniszczony zwitek mapy.Traktował to jak osobisty skarb..a raczej skarb Asaela.Na mapie szczegółowo naniesiono ważniejsze wioski,miasteczka,miasta,twierdzę z nieludzką wręcz dokładnością.Spojrzał w kierunku północno-zachodnich prowincji w poszukiwaniu twierdzy.

-Jeśli i tu znajdują się rozmaite potwory,to lepiej spać z otwartymi oczami-powiedziała bratu Yliena.W pewnym momencie na jej ramieniu usiadł kos i zaczął pogwizdywać,a dziewczyna mu wtórowała.

Zangetsu bez problemu odnalazł oznaczoną na mapie twierdzę. Znajdowała się w górach nad starodawnym Zamkiem Wielkich Jezior.
W tym momencie wpłynęli na wody niewielkiego jeziora. Otoczył ich bardzo malowniczy krajobraz jednak w tej krainie nawet w najpiękniejszym miejscu czaiły się niebezpieczeństwa. Tym razem jednak obyło się bez przygód jednak okazało się że dalsza droga z użyciem łodzi będzie niemożliwa
- rzeki wpływające do tego jeziora mają bardzo szybki nurt... zbyt szybki- ocenił Oczko po opłynięciu jeziora- rozbijamy obóz na wschodnim brzegu dalej pójdziemy pieszo

Yliena podczas wędrówki spodziewała się jedynie kłopotów.Jakby mieli ich mało.
-Ciekawe na co tym razem sie natkniemy-mruknęła do Dallana

-może na jakąś cywilizację...- mruknął Dallan wypakowując łódź
-ukryjcie łodzie w krzakach i dobrze je zasłońcie... chciałbym mieć czym wrócić na okręt- rozkazał Oczko

Yliena wraz z Dallanem zaciągnęli łódź do pobliskich krzaków i zasłonili gałęziami.Dziewczyna dodatkowo skorzystała z kręgu natury,by zasłona była gęstsza.Rozejrzała się po okolicy.Wszystko zdawało się być nietknięte cywilizacją.Czyżby te 100 tak diametralnie zmieniło oblicze kontynentu?
-Prawie jak Siltaris-powiedziała cicho,myśląc o ostoi leśnych i stepowych elfów.

- Odejść można było wyłącznie po ustaleniu odpowiednich warunków z przełożonymi. Wszelkie inne były zwykłą dezercją i podlegały karze śmierci - odpowiedziała spokojnie Pokrzywa na pytanie Asaela. - Bractwo na Minhiriath było... po prostu niezwykłe - uśmiechnęła się szeroko.

Podszedł z starą mapą do Pokrzywy i pokazał miejsce gdzie znajdowała się forteca do której zmierzali
- Pamięta pani tą fortecę jak i sam Zamek Wielkich Jezior? - zapytał i po chwili ściszył głos. - Coś mi się wydaje że ta wyprawa ma ukryty cel..

- Nie przypominam jej sobie - odpowiedziała Pokrzywa spokojnie, przyglądając się mapie. Po chwili bardzo cicho dodała - Nie wiem, co by mogło być tym celem, ale możesz mieć rację. Cóż począć - dodała na powrót głośno. - Tak to jest, gdy przez sto lat szwenda się po innym kontynencie...

Kiedy Asael rozmawiał z Pokrzywą obok przeszedł dość szybko krasnolud z bandy Ervica. Podszedł do szefa i zamienił z nim kilka słów. Dallan obserwował to wszystko udając że całkowicie zajmuje go układanie paleniska. Ervic spojrzał z daleka na Asaela a następnie skierował swe kroki w kierunku Drowki siedzącej na uboczu wyglądającej jak wykwalifikowana zabójczyni
-miej na niego oko... nawet oba- powiedział do niej i wskazałn nieznacznie na Asaela. Dallan usłyszał to tylko dlatego że posiłkował się magią
"zobaczymy kto teraz będzie potrzebował czyjej pomocy i ochrony przyjacielu" pomyślał z zadowoleniem Dallan ale w tym momencie cała misterna konstrukcja ogniska się zawaliła
-niech to szlag!- warknął gniewnie elf i zabrał się od nowa do roboty

- Daj, pomogę ci - rzuciła Pokrzywa, podchodząc do Dallana i pomagając mu z drewnem. Wierzyła, że Asael jest wystarczająco zaradny, by poradzić sobie bez towarzysza rozmów. - Odnoszę wrażenie, że nie wędrujecie z siostrą długo, mam rację? - spytała z uśmiechem. - W innym przypadku już dawno ustawiłbyś to palenisko...
Szybko rozejrzała się dookoła, szukając ewentualnych oznak zagrożenia.

-no fakt dopiero się uczę- odparł Dallan- to nasza pierwsza wspólna wyprawa... myślisz że ktoś został na Minhiriath?

Yliena zauważyła,że Dallan rozmawia o czymś z Pokrzywą.Wiedziała,że to niegrzecznie jest przeszkadzać,ale to nie mogło czekać.
-Dallan,kilka ziół jest na wyczerpaniu-powiedziała cicho-Pójdę trochę nazbierać.

Wrad przechadzał się po obozowisku zastanawiając się co ich czego w najbliższej przyszłości i kiedy będzie wreszcie mógł spożyć prawdziwy posiłek. Prawdziwy czyli złożony z elfa.

- Dasz sobie radę? - spytała Ylienę, po czym odpowiedziała Dallanowi. - To jest możliwe, chociaż... czy ja wiem? Nawet jeśli zostali tu ludzie, elfy czy jakikolwiek humanoidy, czym było ich życie? Najprawdopodobniej jedną wielką ucieczką przed tym, co tu powstało...

-ani mi się waż!- warknął Dallan- mało Ci było tamtym razem! Nigdzie się stąd nie ruszaj!

Silveren przechadzal sie to obozowisku. To jezioro pamietal i nie mogl go pomylic z zadnym innym, wiec wiedzial juz gdzie sie znajduja i jak daleko jest do Elros.

-Nie traktuj mnie wciąż jak dziecko.Jesteś taki sam jak ojciec!-rzuciła Dallanowi i poszła gdzieś.Na skraju lasu też są zioła,a widoczność była odpowiednia.Yliena nie zapuszczała dalej.

Yliena nie znalazła jednak typowych i znanych jej ziół również roślinność mimo podobieństwa klimatu była zasadniczo różna.
-a idź w cholerę- warknął Dallan i zabrał się za swoje ulubione zajęcie- układanie ogniska. Po chwili w górę strzeliły płomienie przy których drużyna spędziła wieczór.

Nad ranem o wschodzie słońca zwinięto obóz. Oczko przezornie kazał zamaskować ślady obozowania. 5 tuzinów podróżników z bagażami na plecach przez nieznzne knieje kierując się na wprost do celu. Przodem szła grupa 3 elfów znających się na tropieniu sprawdzając na co mogą się natknąć jednak narazie nie natknęli się na żaden ślad niebezpieczeństwa. Dallan szedł z tyłu grupy
-cicho tutaj- powiedział rozglądając się ciekawie dookoła

Zangetsu schował mapę i ruszył w stronę namiotu który rozbił wspólnie z Khornem.Usiadł i udając że rozpala ognisko powiedział cicho
- Chyba ktoś nas chce do czegoś wykorzystać.Pokrzywa,która należała do starego Bractwa nie pamięta tej twierdzy.Mimo to na mapie którą dostałem od 'znajomego' ta twierdza figuruje.Nie spodobało się to dowództwu wyprawy.. chyba chcą mnie zlikwidować.Przy pomocy drowki.Spokojnie.. z przyjemnością wyrwę jej duszę. - powiedział na koniec i zaśmiał się złowieszczym śmiechem ( http://www.youtube.com/watch?v=yooAN6kLVBc  xD oto ten śmiech.. )

//Samuraj: napisac cos to zaraz podpierdzielisz przemyslenia mojej postaci... -.-//

Silveren usłyszał, że ten cały Asael zupełnie przypadkowo doszedł do identycznych wręcz wniosków co on. Ciekawe jak to mozliwe? Jednak nie przejmował się tym, wiedząc ze sa ludzie ktorzy czytaja innym w myslach.
Od tej pory chyba nie moge nawet myslec w jego obecnosci, pomyslal.

//O co ci chodzi.man? Odgrywanie postaci wymaga twórczego myślenia i inwencji a nie..rzucania kostkami  gdy jest walka a tak siedzenia cicho.I niczego nie podpierdzieliłem... uwierz mi, czytanie poczynań Twojej postaci to ostatnie źródło mojej inspiracji aby napisać coś konstruktywnego.Nie jestem desperatem i nie straciłem jeszcze umysłu..//

//O to: przeczytaj moj post z wczoraj 13:54, a pozniej swoj z 18:04. Jesli nadal masz zamiar udawać, że te dwa posty nie mają ze sobą nic wspolnego, to tak rób. Ja swoje wiem...//

Ylienie odpowiadała taka cisza.Przynajmniej nie natkną sie na nic.Dziewczyna jedyne co mogła to wsłuchiwać się w odgłosy przyrody.Przynajmniej wtedy nikomu nie przeszkadzała.

Karen szła spokojnie obok Pokrzywy - Jak myślisz, zahaczymy podczas tej wyprawy o Horten? - zwróciła się do niej cicho

//Zacznij szukać w tym masońskiego spisku.. Jesteś głupi czy udajesz ? Nie czytam Twoich postów i nie posądzaj mnie o plagiat czy kopiowanie,bo źle to się skończy//

//ojej zle sie skonczy?! Tylko nie to! Pewnie nawet nie jestem w stanie sobie wyobrazic do czego zdolny jest Twoj intelekt, 3x przewyzszajacy moj... W takim wypadku uniżenie przepaszam, Panie!//

//Koniec kłótni. Samurai ma rację akurat bo Black w jednym ze swoich postów dał powód jego postaci aby myśleć że wyprawa ma drugie dno. Jeszcze jeden post któregokolwiek z was nie związany z przygodą a obaj dostaniecie bana na 24 godziny. Jak się chcecie kłócić to na PW. Koniec ogłoszeń.//

- Dlaczego byśmy mieli? - spytała Pokrzywa, spoglądając na Karen z figlarnym błyskiem w oku. - Chyba tylko po to, by zamknąć tam pewnego... osobnika... - uśmiechnęła się niewinnie do pleców Oczka. - Poza tym, zamek pewnie zdążył obrócić się w ruinę, czyli stanowi doskonałe źródło kamieni do rzucania w ruchome cele, nie sądzisz? Wątpię, byśmy znalazły tam cokolwiek nam bliższego niż kupa znajomych głazów...

Silveren podszedł do swoich dwóch znajomych, które znał już od ponad 100 lat.
- Witam, panie. Nie znam tego miejsca, do ktorego nas prowadzą, a przedewszystkim organizacji o ktorej wspominali. A bedac czlonkiem Bractwa, ciezko bylo o czyms kompletnie nie wiedziec. Czy nie sądzicie, że robią nas w balona?

W pewnym momencie spod płaszcza Wrada rozległ się cichy głosik.
-Mistrzu? Mogę wyjść? Proszę, glodny jestem,,,,-i po chwili Wrad mógł poczuc jak coś zsuwa mu się z pleców i staje na ziemi za nim nadal obejmujac go lekko rękami.

-No dobra, idź sobie czegoś poszukać, tylko nie wpadnij w kłopoty.-mruknął Wrad.

Niewielka postać wysuneła się spod jego płaszcza i rozejrzał się, po czym spojrzał na Wrada i się uśmiechnął.
-A dokładniej wiesz gdzie mają jedzenie? Będzie latwiej. I mnie nie zauważa, a jak bym sam szukał mógłbym woaść, czyż nie mistrzu?-spytał Naan, ach ten dzieciak zawsze musiał sobie jakoś ułatwić robotę.

-Z tego co wiem to najbliższe jedzenie jest gdzieś w lesie.-odwarknął harakr.

Chłopak kiwnął glowa i odlaczył się od Wrada idąc glebiej w las, gdy stracił opiekuna z oczu zaczął iść równolegle do całej wyprawy rozglądając się wokół, czasem przystawal by nazrywać jagód i zjeść, gdy się najadł powrócił do Wrada starając zostać się niezauważonym, zrównał się z nim ispojrzał na Mistrza.
-A po co wogóle tu się zaciągnelismy? Rozkaz jakis?-spytał, starając się odwlec chwile kiedy znów będzie musiał się schować pod plaszcz, ostatnimi czasy tego nie lubił.

//z ogłoszeń od narratorskich:
1.Obozu nie ma jesteśmy w drodze! W lesie bogowie wiedzą gdzie!
2. Dallan posłużył się magią żeby usłyszeć co planuje Oczko. Nikt inny raczej nie miał prawa tego słyszeć tym bardziej że wszyscy byli zajęci własnymi sprawami jak. np. rozmowa z Pokrzywa czyż nie Samuraju?
3. Kocham was za to osobiste wycieczki na forum ale jeszcze raz a poproszę Wilka o uprawnienie do usuwania postów!!//


Dallan spojrzał na Pokrzywę i Karen
-drogie Panie nie chcę was martwić ale mimo mojej słabej orientacji w mapie Minhiriath wiem że słynne Horten Worial jest na południowy wschód od nas... a my jak mi się dobrze wydaje zmierzamy na północny wschód- uśmiechnął się zawadiacko
Darian dołączył do grupki
-Witam drogie panie i Ciebie Dallanie, widzę że toczy się tu jakaś ciekawa rozmowa

//Spoko brachu.Wydedukowałem to po zachowaniu kapitan.. sesje WFRP z moim MG nauczyły mnie aby ciągle myśleć,mieć w pogotowiu kosę nawet podczas snu i szukać okazji aby się wzbogacić.A to że przy okazji zamki są niszczone albo miasta to trudno xD //

Spojrzał po formującej się grupie dyskusyjnej i uśmiechnął się lekko.Powiódł dalej wzrokiem po reszcie śmiałków w tym obwiesiach i łachmytach Oczka po czym odszedł na bok by w cieniu drzewa usiąść i pomedytować.

Yliena szła w milczeniu i pewnym oddaleniu od reszty.Postanowiła nie odzywać się do Dallana ani do nikogo innego.Zresztą zawsze był zajęty wyłącznie sobą.Yliena była bardziej zainteresowana motylami krążącymi wokół jej głowy niczym tęczowa korona.

-Te "braciszku" dał ktoś sygnał do odpoczynku?!- krzyknął na niego z kpiną w głosie ork z bandy Oczka który zamykał grupę- no jazda nie będziemy na Ciebie czekać!

Yliena zauważyła że natura, nawet motyle są tu inne niż w jej ojczyźnie. Nawet ptaki ćwierkały inaczej, można by odnieść wrażenie jakby chciały sobie coś przekazać swymi dźwięcznymi głosami. Co chwila z której strony przebijał się jakiś jeden głośniejszy od wszystkich chcąc widać zwrócić na siebie uwagę...

-Rozkaz. Ta wyprawa wyrusza na stary świat po wszystko co ma jakąś wartość. Możliwe że znajdzie się tutaj jakiś silny artefakt albo coś co przyda nam się w naszych planach wojennych. No i nie możemy pozwolić że te ciecie z Bractwa zdobyły coś co jest przeznaczone dla nas.-odparł Wrad.

Podniósł się i otrzepał z kurzu.Przeciągnął się i chwytem identycznym do trzymania kubka zaczął dusić orka
- Grzeczniej, pachole , grzeczniej.
Puścił go 5 sekundach duszenia po czym ruszył.

// w sumie to powinienem Cię teraz zabić ale cholera no nie mogę:P//

Asael popełnił poważny błąd. Nagle jego ciało odrętwiało, stracił kontrolę nad mięśniami i osunął się na kolana
Ork uśmiechnął się jakby za jego plecy po czym spojrzał na Zangetsu
-i co takiś chojrak kurduplu?- warknął z kpiną w głosie i zdzielił go okutą w żelazną rękawice pięścią w twarz- żeby mi to było ostatni raz... przypominam jaka kara groziła za rozboje w trakcie wyprawy... na lądzie powiedzenie "wyrzucenie za burtę" nabiera przenośnego znaczenia- to dodał z uśmiechem satysfakcji, ork odsunął się a władza w mięśniach wróciła w ciało Asaela- jazda do przodu!

Yliena uważne wychwytywała każdy komunikat natury.Poruszając bezgłośnie ustami chciała dowiedzieć się pełnej treści ptasich treli.

Przyklęknął na jedno kolano po czym zaczął wykonywać gesty mrucząc inwokację.Ziemia obok rozstąpiła się i wypłynęła z niej czysta ciemność który uformował się w widmowego rumaka.Wojownik dźwignął się i wskoczył na rumaka.Położył dłoń na grzywie konia i pogładził go.. jednak w tym czasie rzucił klątwę.Rumak spojrzał na orka jak na istotę gorszą gatunkowo i w swoistym rozbawieniu parsknął na niego parą.Faktycznie w parze znajdowała się klątwa przyciągania strzał."Niskopoziomowy czar na nisko umysłowe zwierzę juczne"
Uśmiechnął się wrednie.
- Poczekaj aż wrócimy na kontynent.Wtedy z chęcią Cię zabije i wydrę ci duszę, pachole.
Obrócił konia i ruszył za resztą.

Yliena nie znała większości gatunków z którymi miała do czynienia jednak ich głosy były w dużej mierze podobne. Z tych które udało się jej rozpoznać treść była standardowa. Zaloty, przechwałki, popisy jednak po dłuższym przysłuchiwaniu się zauważyła że nie udało się jej zrozumieć ani jednego z tych przebijających się głośniejszych głosów które odzywały się co jakiś czas...

Karen zasmuciła się lekko - Nie ukrywam że chciałam zobaczyć choćby tą kupę kamieni która tam została. No ale trudno, nie mnie decydować o kierunku wyprawy. A amunicję na niego - skinęła głową na starego zboczeńca - możemy znaleźć wszędzie. W razie konieczności nawet buty spełnią swoją rolę - na jej ustach zagościł złośliwy uśmieszek

Koń nagle wierzgnął i zrzucił Asaela z grzbietu tak że ten upadł plecami na ziemię. Następnie Rumak teatralnie przemaszerował obok Zangetsu a kiedy ten podniósł się też na niego prychnął... ale nie z pyska i nie parą. Ork ryknął śmiechem tak że długo nie mógł się powstrzymać. Rumak skłonił się jak aktor na scenie i rozpłynął się w powietrzu
-To... To było genialne Zar!- krzyknął w stronę lasu, a później spojrzał na Asaela- dalej chcesz skakać?

//Jak może kontrolować coś co przyzwałem ja i ja jestem właścicielem tego? //

- Jestem ciekaw czy też będziesz taki zadowolony gdy z piersi będzie wystawać ci ostrze.. Będziesz miał pewnie ubaw aż po same pachy - wstał. - i wtedy zobaczymy kto będzie rył piętami ziemię.Ja czy może ty.. - warknął wściekle dodając na koniec.Wykonał krok cienia do Khorna i szedł razem z krasnoludem dalej.

//Śpieszę z wyjaśnieniem czym jest Krok Cienia.Czar zaczerpnięty z Guild Wars który polega na tym że wykonujący czar wykonuje przysłowiowy krok i pojawia się obok osoby przy którą wybrał.Czar polega na przemieszczaniu się pomiędzy cieniami (przynajmniej ja tak to tłumacze bo w GW wygląda to innaczej ;p )
A i w moim mniemaniu wyniesionym z sesji takie rzeczy które opisujesz wymagają bycie niebywałym magikiem a mianowicie chodzi mi o kontrę.
Opisałeś to w sposób taki że jeżeli mam wyższą magię ciemności to mogę przejąć czar tego który ma mniejszą.. dla mnie to brzmi ja kontra czyli odbicie zaklęcia w rzucającego,co wymaga sporych umiejętności i mocy a jakiś ork nie sądzę aby je miał ale koncepcję mogą się różnić  //

Ylienę zaintrygował ten usiłujący się przebić głos.Zignorowała pozostałe i wsłuchała się w ten ostatni.
//chyba wyślę Ci Black statystykę co do mojej postaci,bo robisz z niej beztalencie///

//pozwolisz że Ci to wytłumaczę. Jak rzucisz we mnie kulą ognia a ja będę władał magią ogniem lepiej od Ciebie to kula uderzy w Ciebie... Jak przywołasz sobie konia z ciemności a ja będę władał ciemnością lepiej od Ciebie to przejmę nad nim kontrolę taka już jest magia:) proszę o poprawę posta nie uwzględniam go:)

a co do Ciebie Ang, po pierwsze masz porozumiewanie się ze zwierzętami na początkującym a po drugie... zobaczysz:P//

Zauważyła że przebijających się głosów było kilka co jakiś czas dochodziły z innych miejsc ale mimo wszelkich starań nie potrafiła zrozumieć ani jednego tonu gdyż nie składały się w żadną logiczną całość...

//porozumiewanie się biorę pod względem gatunkowym,nie jakości przekazu///

Yliena poddała się.Mocno ją to intrygowało co zawierały te przebijające się tony.Spróbowała ostatni raz,kierując swój słuch bardziej na północ.Złożyła ręce i czekała.

//Ang, tak musi admin :P choćbyś nie wiem jak wypakowaną postać miała, zawsze znajdzie sie taki moment w przygodzie kiedy chuja moze zrobic xD //

Khorn szedł z przodu grupy, tuż za Oczkiem.

Naan przyglądal sie wszystkiemu z ciekawościa, ale też i z odrobiną zażenowania.
-A jak będziemy mieć te artefakty będziesz rządzić całym światem mistrzu? Nie zostawisz mnie wtedy? Nadal chce walczyć u twego boku.-spojrzał na Wrada.

Niestety i tym razem oprócz dźwięku nie usłyszała żadnego przekazu. Nie mogła nic zrozumieć tak jakby te odgłosy nie były wydawane przez zwierzęta...
Wrad nagle poczuł intensywny zapach istot które otaczały ich ze wszystkich stron... to był zapach ludzi. Jedak nie zdążył zareagować.
Z lasu ze kilku stron w grupę podróżników wpadło kilkanaście glinianych kul które uderzając o ziemię rozbiły się i uwolniły jakiś dym
-zasadzka!!- krzyknęło kilku podróżników a Dallan wyciągnął miecze i obracał się dookoła. Ostatnie co zapamiętał to gliniana kulka która rozbiła się tuż koło jego nóg...

Obudzili się w jakimś drewnianym pomieszczeniu z kamiennym podmurowaniem. Siedzieli w rzędzie pod ścianami przykuci potężnymi łańcuchami jeden do drugiego i do ścian. Pozbawiono ich wszelkiej broni i ekwipunku. Dallan otworzył powoli oczy głowa go bolała a świat wirował
-coo.. co się stało?- zapytał mrugając oczami
- też chciałbym wiedzieć- odparł Drian siedzący obok niego- w każdym bądź razie cywilizacja na Minhiriath istnieje i znalazła nas sama...

-...rrrwa mać!
Khorn obudził się z okropnym bólem głowy. Spojrzał na łańcuchy. Ni chuja, nie da rady nawet ich ruszyć a co dopiero rozerwać.
-To wpadliśmy jak śliwka w gówno...
Mruknął.

Zangetsu zaczął się rozglądać w poszukiwaniu Oczka i jego psów a także organizatorów wyprawy
- Skurwysyny! - zaklął. - Wiedziałem że ta wyprawa to lipa..

Yliena powoli otworzyła oczy.Była totalnie zdezorientowana.Uspokoiła ją dopiero obecność Dallana.Szkoda tylko,że siedział dalej niż ona.
-Co się...-urwała,gdyż bolała ją głowa.Rozejrzała się dookoła.Zawsze mogło być gorzej,zawsze mogli ich od razu zabić.Jeśli ich uwięzili,to mają jakiś ukryty cel.Pytanie tylko jaki.

-Naprawdę, Asael, myślisz, że ktoś wynajął okręt i popłynął w nieznane tylko po to, żeby udupić parę osób? Myśl! To była zasadzka kogoś, kto tu mieszka...

Karen w przeciwieństwie do reszty, po przebudzeniu zachowała ciszę. Czuła wstyd, że dali się tak łatwo podejść. "Wielcy wojownicy! Grupa śmiałków z nowego kontynentu, niech to szlag" zacisnęła zęby i rozejrzała się dopokładniej po pomieszczeniu w poszukiwaniu drzwi, okien lub innych rzeczy które mogłyby się przydać w ucieczce. Oczywiście jeśli najpierw udałoby im się uwolnić z kajdan

- A to nie wydaje Ci się podejrzane że wyprawa zorganizowana przez kupca rusza to twierdzy czarodziejów której nie pamiętają członkowie Bractwa Horten Worial ? - odpowiedział cichszym głosem. - Oczko ma statki i swoich psów a ci kupcy pieniądze.. koszta się zwrócą jeśli znajdą w tej twierdzy coś wartościowego przy naszej pomocy,a nas samych pozbywając się po cichu.Ot co! Śmiałkowie zginęli na wyprawię na Stary Kontynent.Zdarza się.. przecież od 100 lat nikt nie postawił tu stopy - dokończył.Westchnął i tylko profilaktycznie szarpnął kajdany.Spróbował zebrać moc aby zabić strażników którzy tu wejdą.Uśmiechnął się wrednie na myśl że jeśli wydostaną się stąd to niezależnie od tego czy autochtonowie bronili się przed nimi czy chcieli rzeczywiście ich zabić to zabije tych którzy to zrobili.Oblizał się złowrogo na myśl o tym jak katana będzie gładko rąbała ciała tych psów na kawałki.Zbrodnie wojenne.. też się zdarzają

-W takim razie pozbyli by się nas po robocie. A my nie zdążyliśmy jeszcze nic zrobić. Poza tym nie marnowaliby czasu na więzienie nas, skoro i tak im się nie przydamy. A co ty wiesz o członkach Bractwa Horten Vorial?

Yliena siedziała spokojnie,rwanie łańcuchów nic nie da.Nagle poczuła ostre kucie w płucach.Kolejny nawrót choroby.Pokasływała cicho,tłumiąc to przekręciwszy głowę w bok.

- Asael... czy nie przeceniasz mnie przypadkiem? - warknęła zirytowana kajdanami Pokrzywa ze swojego miejsca, usiłując nie kląć w głos na ból głowy. - Przecież to, że czegoś nie pamiętam nie znaczy, że tego nie było...
Rozejrzała się dookoła, usiłując za wszelką cenę skupić umysł. Coś trzeba wymyślić i to szybko.

Wrad był wściekły. nienawidził siedzieć w zamknięciu i czekac biernie na swój los. "Jak tylko się wydostanę to zrobię sobie ucztę z tych..." tu nastąpiła wiązanka przekleństw, od których zwiędły by uszy nawet krasnoludowi. Po chwili harakr trochę się uspokoił i rozejrzał dookoła. "Ciekawe gdzie Naan się podziewa?" pomyślał wodząc wzrokiem dookoła.

Chlopiec był przykuty wśród jakiś nieznanych mu osobników, wogóle nikogo tu nie znał, nie szarpał łancuchów bo wiedział ,że i tak nic mu to nie da, słyszac pokasływanie elfki przy której boku prawie siedział, nie liczac dwóch jakiś stworów zatrzymał na niej wzrok i zaczął przyglądać się elfce z zainteresowaniem.

Yliena zauważyła,że ktoś się jej przygląda.Jakiś chłopak,nie kojarzyła go jednak podczas wyprawy albo zwyczajnie nie zwróciła na niego uwagi.Dziękowała Gael,że kaptur dalej zasłaniał jej twarz,gdyż czuła kropelki potu spływające jej z czoła.Oparła głowę na ramieniu.Czuła,że oddycha się jej ciężej.

Gdy zmienił pozycje łancuchy zabrzęczały cicho.
-Dobrze się czujesz?-spytał chłopak cicho, o dziwo z troską nadal przypatrując się dziewczynie.

Yliena pokręciła głową.
-Nie-odpowiedziała-Kim w ogóle jesteś?
Znowu stłumiła kaszlnięcie.Nie było dobrze.Na szczęście jeszcze nie pluła krwią.

Chłopak nie wiedział czy może powiedzieć kim jest czy nie, nie chciał rozgniewać Wrada, wolał nie ryzykować.
-Nikim ważnym, mogę jakoś pani pomóc?

-Nie bardzo,do tego potrzeba rąk-powiedziała Yliena-Chociaż...
Korzystając z tego,że nogi miała wolne,spróbowała ściągnąć prawy but.Matka ją nauczyła,że gdyby znaleźli się z bratem w sytuacji bez wyjścia,bez ekwipunku,musi schować maleńką fiolkę w lekarstwem do któregoś z butów.
Dziewczyna mocowała się z butami,w końcu ściągnęła jeden.Przysunęła go nogami do siebie.Tak,jest fiolka.Bosą stopą chwyciła brzeg buta po czym przewróciła gdy tylko ucelowała w nogi.Tylko jak teraz ją przenieść? Nie sięgała głową aż tak.
-Sam widzisz,nie da rady-mruknęła Yliena.

Chlopak nagle się uśmiechnął.
-A co jakby magią to? Tak unieść i ci do buzi dać. Ja bym podniósł magia ty byś otworzyła zębami i wypiła, o dobre!

Yliena spojrzała ze zdumieniem na chłopaka.
-Nie wiem czy...czy użycie magii jest tu wogóle możliwe-powiedziała cicho.

Silveren od przebudzenia nic nie powiedzial. Najpierw sprawdził kto siedzi przykuty po jego prawej i lewej stronie, a pozniej obserwował uważnie budynek, probujac sobie przypomniec czy budowle tego typu budowano juz 100 lat temu, czy są charakterystyczne dla jakiejs tamtejszej cywilizacji, czy moze jest to zupelnie cos nowego...

- Cholera! - mruknął wkurzony. - Mogliby chociaż przyjść.. z chęcią bym jednego zabił.
W jego głowie zaczęły kłębić się złe myśli.

- O tak. Z pewnością wiele byś mógł zrobić unieruchomiony i przykuty do ściany. Jak my wszyscy zresztą - usta Karen zacisnęły się w prostą kreskę. Jej irytacja zaczęła powoli wychodzić na wierzch

//o jak się pięknie rozkręcili:P//

Oczko siedział razem z całą resztą ale szczęściem Asaela ani on ani żaden z członków jego bandy nie siedzieli dość blisko żeby go usłyszeć.
Kajdany miały magiczne wzmocnienia ale nie blokowały magii jak zauważyli magowie. okna w tym pomieszczeniu były małe i umieszczone dość wysoko. Styl budowy nie przypomniały osobą ze starego kontynentu żadnego z wcześniej im znanych, poza tym nie byli ekspertami budownictwa aby móc to ocenić. Obok Silverena siedziało dwóch ludzi którzy jeszcze byli pogrążeni w śnie.
Dallanowi dalej kręciło się w głowie i nie specjalnie orientował się w sytuacji

W pewnym momencie szerokie drzwi pomieszczenia otwarły się i wraz ze światłem do środka przedostało się kilka postaci. Najpierw wbiegła prawdopodobnie straż, uzbrojona w długie włócznie i okrągłe drewniane tarcze, nosili metalowe hełmy ze zdobieniami i lekkie zbroje zazwyczaj kolczugi albo lekkie płyty jednak brak było w tym wszystkim jednostajności, każdy miał inny ekwipunek i inne znaki na tarczach. Za nimi do pomieszczenia weszło kilku zbrojnych jednak Ci mieli odsłonięte głowy a ich zbroje wykonane były zazwyczaj z pełnych płyt bogato zdobionych. Wszyscy byli w dość podeszłym wieku i nie dało się ukryć że zarówno oni jak i straż byli wyłącznie ludźmi...

Chłopak spojrzał na ludzi i uśmiechnął się, kimże byli ludzie w porównaniu do Wrada i jego samego! Z latwościa pewnie by im roztrzaskali te zakute łby, ale teraz był zakuty i zdany na ich łaske, pierwszy raz znajdywał się w takiej sytuacji i doszedł do wniosku iż lepiej nie podpadac, więc zrobił obojętna minę i zaczął im się przyglądac, nie zapomniał o elfce, ale przy obcych lepiej nie ryzykować.

Gdy drzwi się otworzyły,Yliena gwałtownie odwróciła głowę.Gdyby mogła,najchętniej by się skuliła jeszcze bardziej.Patrzyła na zbrojnych z przestrachem.Starała się tłumić kaszlnięcia,czując,że zaraz sie udusi z wysiłku.

Khorn spojrzał na ludzi z mieszaniną pogardy i podziwu. Nie bał się. Jak to mówią: "raz matka rodziła to i raz przyjdzie zdychać". Aż się uśmiechnął.
-Raczycie nam powiedzieć, szanowni panowie, czym zasłużyliśmy na waszą wizytę?

-pozwolisz jaśnie krasnoludzie że ja będę przemawiał- warknął Ervic
A ludzie patrzyli na nich z mieszaniną wrogości, lęku, zaskoczenia, wyższości i cholera wie czego jeszcze. w Końcu jeden z nich przemówił w języku Minhiriatczyków
-kim jesteście i jakim prawem wkroczyliście na nasze ziemie?
Ervic zrobił zdziwione oczy nie specjalnie rozumiejąc wspólną mowę Minhirath
-wie ktoś co on mówi?- zapytał po chwili Oczko

Khorn pokręcił jedynie głową.

-To pewnie jakiś tutejszy dialekt, możliwe że nawet ten sam, którym posługiwali się ci którzy żyli tu wcześniej.-warknął Wrad. gdyby przybysze mogli zobaczyć oczy harakra ujrzeli by czystą nienawiść i gniew. Oraz coś co można było określić jako głód.

Silveren poznał starożytną mowę, chociaż z naleciałościami, które znacznie utrudniły mu tłumaczenie.
- Dokladnie zrozumiałem, ale zapytał chyba kim jestesmy i czego tutaj szukamy... -Powiedział spod kaptura, zeby nie widzieli jego twarzy.

//Black, jesli nie powinienem rozumiec tego jezyka to skasuj...//

Silveren, Karen i Pokrzywa nie mieli problemów ze zrozumieniem języka którym władał człowiek.
-tłumacz- polecił Silverenowi Oczko- Przybyliśmy z odległego kraju i nie mamy złych zamiarów. Jesteśmy podróżnikami zwabionymi tu przez legendę, nie mieliśmy pojęcia o tym że owa kraina jest zamieszkana...

-Przywozi kompanię największych zbirów ze sobą na czele i mówi: "nie mamy złych zamiarów"...
Mruknął Khorn zmuszając się do zachowania powagi.

Silveren myslal przez chwile, po czym zaczal mowic w swoim ojczystym języku:
- Jak widzisz, jestem rdzennym mieszkańcem tego kontynentu. Zostałem złapany przez tą szajkę i uwięziony.
Mówiąc to wskazał na Oczka i jego drużynę.
- Cała reszta to ich niewolnicy, ktorych przywiedli tutaj na poczatek, zeby skolonizować ten kontynent...

-ah tak- mruknął jeden ze starszych- z którego grodu pochodzisz? a Tamci nie wyglądali na niewolników... mieli na sobie tyle uzbrojenia co armia najemna i w dodatku szli wolno... i dlaczego miałbym Ci wierzyć?
-co odpowiedział?- warknął Oczko

- Zapytał z jakiego kontynentu przyjezdzamy. -Odpowiedział Silveren i zaczal dalej mowic w ojczystym:
- Nie pochodzę z grodu. Jestem przeżytkiem cywilizacji Cesarstwa Minhiriath, jesli ktokolwiek z was ja w ogole pamieta, zaszylem sie w lasach i nie wychodzę poza nie, a oni akurat na mnie trafili. Wyobrażasz sobie, żeby grupka najemników poradziła sobie w tych lasach, jednocześnie panując nad niewolnikami? Nie znam ich, ale wnioskuje z ich opowiadań, że dali im broń po to, żeby w razie ataku mogli się bronić. Bo dla najemników to realnego zagrożenia nie stanowią. Spójrz na tą młodą elfkę i młodego elfa. Nie potrafią nawet dobrze trzymać broni... -Wskazał na Dallana i Ylienę.

-czego on od nas chce- warknął gniewnie Dallan
Na twarzach starców najpierw pojawiło się zaskoczenie a później zaczęli się zwyczajnie śmiać
- powiadasz przyjacielu że pamiętasz cesarstwo... ba pewnie nawet walczyłeś na krwawych wrzosowiskach i przeżyłeś w lasach 100 lat żeby dać się schwytać bandzie najeźdźców na tyle głupich żeby dać broń do ręki swoim niewolnikom... zaiste nie znam barda który miałby większą wyobraźnię od Ciebie...
-co im powiedziałeś do cholery!!- warknął Oczko szarpiąc się w kajdanach, nie zgadzały mu się długości wypowiedzi i po tym kojarzył że Silv coś kręci

- Zamknij się, glupcze, jesli chcesz zyc! Prędzej posluchają kogos, kto pochodzi z ich ojczyzny niz Ciebie, jesli zobacza ze tlumacze Twoje slowa.
- Sluchaj. -Powiedział w ojczystym.- Nie przywołam tutaj mojego imienia, bo padłbyś na kolana, gdybyś je usłyszał. Ale nie o to tutaj chodzi. Ludzie, o ktorych powiedzialem, ze sa niewolnikami, rzeczywiscie nimi są. Ta szajka przywiozła ich tutaj z innego kontynentu, pod pozorem badań Minhiriath, a tak na prawdę chcą złupić naszą ojczyznę. Więc zaciągnąłem się na ten wypad, zeby temu przeszkodzic. Teraz to zadanie nalezy do Ciebie. Wypuść nas, a tamtych więź dalej. A wtedy możesz być pewien, że nic z dziedzictwa Minhiriath nie zostanie wywiezione poza kontynent. Nie mowiac juz, ze chyba nie skrzywdzisz dzieci. -Dodał na koniec, znow majac na mysli Dallana i Ylienę.

Oczko nic nie odpowiedział spojrzał tylko na Silverena a w jego oku można było wyczytać tylko jedno... jego los był przesądzony
-padłbym na kolana powiadasz... a to Ci dopiero zuchwalstwo- mruknął starszy pan marszcząc gniewnie czoło- jedyne co wydaje mi się pewne to to że przybyliście tu aby zrabować nasz kraj... ale jeszcze przed chwilą twierdziłeś że zostałeś złapany a teraz już mówisz że sam się zaciągnąłeś... Mam Ci zaufać? Wypuścić kłamce? Niby dlaczego? A co do tamtej dwójki... są wystarczająco dorośli młodsi od nich chwytają czasem za broń w obronie własnych domostw!

Silveren nie mogl pojąć głupoty rozmówcy.
- Słuchaj. Moze jeszcze kiedys bedzie mi dane udowodnic Ci kim jestem, ale to zalezy wylacznie od Ciebie. Krece bo probuje wyciagnac z opresji tych mlodych i reszte niewinnych. Tym razem powiedzialem Ci juz prawde. Za te klamstwa mozesz mnie zabic, ale wypusc reszte. Tylko nie wiem jak wtedy sie z nimi porozumiesz.
Modlil sie w duchu, zeby Pokrzywa lub Karen sie teraz nie odezwaly...

Do Ylieny dolatywały już tylko strzępki słów.Obawiała sie najgorszego.Nie ufała temu bladolicemu typowi od samego początku.Co z nimi zrobią?
Poczuła,że krew wypływa z jej ust.Nie było dobrze.Musi teraz wziąć lekarstwo zanim będzie za późno.Z drugiej strony...po co?Od lat jej powtarzano jakim to jest ciężarem dla rodziny,jakim jest beztalenciem.Jedynie starszy brat ją doceniał,jedynie on ją kochał.Ylienę dopadła gorączka na dobre.Nie miała jak sięgnąć leku,który leżał między jej łydkami.Po chwili zwiesiła głowę,zawisła bezwładnie na łańcuchach.

Khorn zobaczywszy co się stało z Ylieną krzyknął do Silverena:
-Każ, by ją uwolnili. Coś jej się dzieje!
Wskazał ruchem głowy na wiszącą bezwładnie elfkę.

// ładna nawijka Silv ;) //

Zangetsu maksymalnie naciągnął kajdany i z trudem złączył ręce.Zaczął wykonywać gesty po czym szepnął.
- Kage Kubi Shibari no Jutsu
Z cienia przy elfce wystrzeliła ręka skonstruowana z cienia.Ręka chwyciła fiolkę i odkorkowała ją.Kolejnym wysiłkiem Zangetsu wyczarował kolejną rękę i drugą wyczarowaną cienistą kończyną lekko przytrzymał twarz elfki,a drugą zaczął poić ją lekarstwem.

Naan patrzył niepewnie na ludzi, a gdy Ylena zasłabła spojrzał na nią, chciał zaczac działać jednak jakiś męzczyzna go wyprzedził, westchnął cięzko i szarpnął się.

O dziwo zaklęcie rzucone przez Asaela na krótką metę podziałało i Yliena wypiła zawartość fiolki.Dawka lekarstwa na szczęście była wystarczająca.Dziewczyna już nie przypominała bezwładnej lalki,ale gorączka nie spadła,przytomności też nie odzyskała.Jedyną dobrą oznaką był spokojny oddech.

-Yli!!- krzyknął Dallan i szarpnął się w łańcuchach. Widzą to jeden ze starszych polecił natychmiast rozkuć elfkę a następnie dwóch strażników wyniosło ją z budynku
- zajmą się nią nasze zielarki- mruknął starszy po czym spojrzał na Silverena- rozpatrzymy twoje słowa blady człowieku jednak nie liczcie na pobłażliwość... nie tolerujemy obcych na naszych ziemiach... oznaczają tylko kłopoty

Mężczyźni wyszli wraz ze strażą zostawiając ich samym sobie
-gdzie ją zabrali?!- krzyknął Dallan do silverena

Pokrzywa przysłuchiwała się rozmowie, nie mając tymczasowo zamiaru włączyć się do niej. Cała sytuacja wydała się nagle tak absurdalna, że miała ochotę gorzko śmiać sie w głos, ograniczyła się jednak tylko do kaszlnięcia.
- Powiedział, że zajmą się nią ich zielarki - powiedziała głośno do Dallana. - Nie szarp się, nie pomożesz jej w ten sposób. Zastanówmy się raczej nad tym, co z sobą zrobić...

Po jakimś czasie Yliena otworzyła oczy,lecz wciąż nie widziała wyraźnie.Nie czuła już skrępowanych rąk.Czyżby ich uwolnili?Ale czemu tak tu cicho.Poczuła coś zimnego i mokrego na twarzy.No tak,miała przecież gorączkę,potrzebowała zimnych okładów.Czuła,że miała odsłoniętą twarz,a płaszcza usunięty.Rozejrzała się z przestrachem po pomieszczeniu.

- Powiedzieli, ze nie tolerują obcych na ich ziemiach. To że nasza trójka jest z wami może okazać się dla was wybawieniem...
Skwitował Silveren.

- Tylko że oni traktują nas jak obcych. Naprawdę myślisz że uwierzyli w choć jedno twoje słowo? - skowitowała gorzko Karen. Do tej pory nie odzywała się, nie chcąc psuć szyków Silverenowi, ale miała nadzieję że wymyśli coś bardziej wiarygodnego. Chociaż z drugiej strony powinna być mu wdzięczna że zrobił to co mógł

"Jeszcze tego tylko brakuje żeby ten idiota był moim wybawicielem." pomyślał z wściekłością Wrad. "Niech no tylko dopadnę, któregoś z tych staruchów to zrobię sobie z niego wspaniały posiłek!" Harakr kontynuował swoje niezbyt wesołe rozważania patrząc wściekłym wzrokiem na wszystko dookoła.

- Wątpię, byśmy byli dla nich aż tak... przydatni - dorzuciła Pokrzywa, przechodząc na język Minhiriath. - Ciebie mają za kłamcę, a my z Karen raczej też nie przedstawiamy dla nich żadnej wartości, chyba że przyjmiemy system wartości naszego... kapitana - z trudem wróciła na język Nowego Kontynentu. - Zastanówmy się lepiej, co tu zrobić, żeby się uwolnić od tej... gościny.

- Wystarczy, ze udowodnimy im naszą tożsamość. Jeśli szanują historię Minhiriath, muszą nas znać. Jakieś pomysły jak tego dokonać? -Zapytał je w swoim jezyku.

"Ciekawe o czym ta banda gada. Pewnie o tym jak wyjść stąd a nas zostawić na pastwę jakichs prymitywów." Wradowi nie podobało się to że Silveren rozmawia o czymś z nieznanymi mu kobietami a harakr mimo tego, że słyszy każde słowo nie ma pojęcia o co chodzi.

Karen przygryzła dolną wargę - Może mają jakąś starą kronikę? Wiecie, coś w czym jest opisane stare bractwo i jego członkowie. Wiem że jeszcze sto lat temu pełno było takich śmieci, może więc coś zachowało się do tych czasów?

Yliena

Była w jakimś małym pomieszczeniu i leżała na łóżku. Przebrano ja w czyste szaty, i natarto krtań jakimiś maściami, tak czy owak dziewczynie lżej się oddychało. Zauważyła że siedzi przy niej jakaś kobieta która właśnie wykręciła zimny kompres i przyłożyła dziewczynie do czoła. Była w średnim wieku a jej twarz była zniszczona ciężką pracą lecz mimo to pogodna. Uśmiechnęła się lekko do dziewczyny.

-naprawdę myślisz że uwierzą w to że żyjecie od 100 lat?! Widziałeś ich?! Czy przypominają tych wykształconych, świadomych świata ludzi z Minhiriath?! A widziałeś ich miny kiedy powiedziałeś o cesarstwie? Nie wiedzieli czy bardziej bać się tej nazwy czy nas!- Dallan był wściekły a przede wszystkim bezradny

Yliena słabo odwzajemniła uśmiech.Nie wiedziała jak może porozumieć się z kobietą,nie znała wspólnej mowy Minhiriath.Jedyny stary język,jakiego została nauczona i to jedynie w zakresie podstawowym to stara mowa leśnych elfów.
-Gdzie jestem?Co z moim bratem?-spytała w języku leśnych elfów,choć nie liczyła na jakiś sukces

- a czy Ty chlopcze wiesz jak wygladali ludzie tutaj 100 lat temu? Asaelu mam prośbę. Gdy będe z nimi rozmawiał po raz kolejny to wskaże im Twój dziennik. Nie obraź się, gdy Ci go zabiorą. Mam nadzieje, że później uda sie go odzyskać...

- Mieszkańcy Minihiriath ? To są zwykłe psy.. nawet nie ludzie a psy,śmiecie,odrzutki ocalałych z Lata Pożogi.Są strzępami ludzi i mieszkańców Starego Kontynentu tak samo jak ich zbroje.Przez sto lat zdziczeli i dla mnie nadają się do eksterminacji jeśli staną nam na drodze. - powiedział.

Gdy Naan zobaczył jak wynoszą Yliene westchnął cicho i zaczął się rozglądać uważnie w końcu odnalazł wzrokiem Wrada, widział ,że był zły, posłał mu przepraszający uśmiech, jakby to wszystko było jego winą.

Dallan spochmurniał
-z opowieści i książek- mruknął patrząc gniewnie na Silverena
- widać drogi Asealu są mniejszymi barbarzyńcami od Ciebie- odparł paladyn siedzący spokojnie pod ścianą- Ty pozabijałbyś ich za to że żyją jakbyś tylko miał okazję... oni nie zabili Ciebie mimo że wtargnąłeś do ich ojczyzny mimo że mieli ku temu i powody i okazję

Yliena

Kobieta uśmiechnęła się jakby boleśnie kręcąc przecząco głową

Yliena schowała twarz w dłoniach.Wciąż kręciła głową.
-Dallan,Dallan...Braciszku-powtarzała.

- Ciekawe.. skąd znasz moje imię panie gdy nie przedstawiałem się Tobie? - zapytał.Westchnął ciężko. - I po cholerę zgłaszałem się na ochotnika? Zachciało się mi pisać do arcymistrza Vexila to mam - mruknął do siebie.

- Zabójca musi mieć uszy szeroko otwarte. Slyszalem Twoje imie, gdyż stalem przed Toba w kolejce na ten statek. Ale masz racje. Nie przedstawilismy się sobie, więc powinienem się do Ciebie zwracac na pan. Odtąd będę tak czynił. tak czy inaczej z tego samego powodu, z ktorego znam Twoje imie, panie, zaobserwowałem Twój notatnik w momencie gdy przechodziłeś obok mnie i porównywałeś mnie z obrazkiem. Obaj dobrze wiemy co masz na tych obrazkach, ale nie chciałbym, żeby pozostali się dowiedzieli.
Silveren kręcił, żeby reszta nie dowiedziała się, że był nie tylko obywatelem Minhiriath, ale także wysoko postawionym urzędnikiem Cesarstwa.

"A temu co znowu?" pomyślał Wrad widząc przepraszającą minę anioła. "Ile ja mu już razy powtarzałem że takie samoupokarzanie mnie wkurza?' pomyślał harakr i rzucił Naanowi spojrzenie z gatunku tych na widok których ludzie uciekali ze strachem.

Chłopak szybko spuścil głowę i zadrżał, jeszcze bardziej zdenerwował mistrza, szarpnął się ponownie i jeknął głośnio.
-Ja chce sikuuu! Wypuśccie mnie!

"Ja go kiedyś rozerwę na strzępy! Jak można być tak mało wytrzymałym?!" pomyślal a na głos warknął:
-Nie rób z siebie pośmiewiska!

Uśmiechnął się.
- Jestem zbyt młody aby się tytułować panem,przyjacielu.Oboje znany pewne sekrety i niech to zostanie między nami.I wybacz ale pytałem paladyna - powiedział z uśmiechem i kiwnął głową.Wiedział że jeśli może na kogoś liczyć, i jest ktoś kto myśli podobnie to jest nim właśnie Silveren.Tak..dopiero teraz mógł się mu przyjrzeć uważniej.Zestarzał się i zmienił ale..nadal to był ten półelf hetman wojsk cesarskich

Chłopak spojrzał na Wrada i zrobił zbolałą minę.
-Ja naprawde nie mogę... Zaraz nie wytrzymam no, puście mnie...

Silveren kiwnął głową i uśmiechnął się. Jeśli te typy zdecydują się przyjść tutaj znowu porozmawiać, to ten dziennik jest jedyną możliwością. Jeśli nie, to trzeba będzie walczyć. Wrad na pewno mu nie pomoże, więc dobrze by bylo mieć kogoś komu można powierzyć swoje plecy. Ale czy Asael jest godny zaufania, to sie jeszcze okaże. W końcu są z przeciwnych obozów...

-jesteś jednym z głośniejszych jeleni na tym rykowisku- mruknął Paladyn- wszędzie Cię pełno stąd znam Twe imię

-Dobra zatkać się wszyscy!- ryknął w końcu Oczko
Wieczorem przyniesiono im wieczerzę. Trzeba było im nieco poluzować łańcuchy tak więc jedli w 3 turach i na każdy talerz przypadało dwóch strażników z ciekawością przypatrujących się więźniom. Przez całą noc nikt ich nie niepokoił, rano... rano obudziły ich dzwony
-cholera tam coś się dzieje?!- warknął Oczko
I rzeczywiście na zewnątrz było słychać zamieszanie płacz dzieci, krzyki matek i mężczyzn, nie wyglądało to ciekawie. Po chwili drzwi rozwarły się z trzaskiem a do środka wpadł jeden z członków starszyzny wraz z pokaźną liczbą strażników. Spojrzał na więźniów z wielką obawą po czym zwrócił się do Silverena
-tłumacz! Nasza osada została zaatakowana i macie okazję udowodnić swoich dobrych zamiarów... jeżeli nam pomożecie uwolnimy was zwrócimy ekwipunek a także damy prowiant i przewodników na dalszą drogę... inaczej zostaniecie tutaj ale nie liczcie wtedy na niczyją litość...

- Pomożemy z jednym warunkiem. Odbierzecie broń naszym oprawcom. Inaczej po skonczonej bitwie czeka nas śmierć. Jesli nie obiecasz, nie przetlumacze.

- gadaj natychmiast co on powiedział! - ryknął na niego Oczko- masz ostatnią szansę żeby ocalić swój śmierdzący tyłek!

- Powiedział, że jest atak i że jeśli im pomożemy to zwrócą nam wolność wraz z ekwipunkiem.

-No to świetnie! Wreszcie ktoś tu zaczął gadać z sensem!-krzyknął swym charakterystycznym, warczacym głosem Wrad. W jego oczach zapłonął ogień szału i żądzy mordu ale tego nikt nie mógł zobaczyć z powodu nasuniętego na twarz kaptura.

Yliena gdy usłyszała rano dzwony poderwała się gwałtownie.
-Wielka Matko Gael...-szepnęła.Musiała znaleźć brata i to zaraz.Nie wiedziała jednak jak ma to przekazać.

Oczko spojrzał na Starca
-dobrze zgadzamy się! - powiedział tak żeby było widać o co mu chodzi na to starzec skinął głową wyciągnął nóż i podszedł do Oczka, jeden ze strażników rozkuł Ervica. Starzec przejechał nożem po swej dłoni i podał nóż Ervicowi. Zazwyczaj ten gest oznaczał braterstwo krwi ale w tym wypadku był prawdopodobnie rodzajem jakiejś przysięgi. Ervic rozciął sobie wierzch dłoni i uścisnął rękę starca
-przysięga krwi wiąże nas teraz... kto ją złamie tego niech dosięgnie gniew przodków
Ervica średnio obchodziło to co powiedział, obrócił się do reszty
- Tylko bez żadnych numerów! Walczymy dla nich... nie musimy być ich przyjaciółmi ale jeżeli wywiążemy się z umowy będziemy mieli łatwą drogę do celu... jasne?!
Rozkuwano wszystkich po kolei...

- Na bogów, na co czekają? Naprawdę mają nas za idiotów? - prychnęa Pokrzywa w języku Nowego Kontynentu. - Przecież to oczywiste, że wolimy walczyć niż gnić w więzieniu. Co najwyżej po bitwie zastosujemy... <i>niezbite</i> argumenty - dorzuciła, patrząc spode łba na Minhiriatczyka. - Możesz im to przekazać w całości lub okrojone - zwróciła się do Silverena. - Zależy pewnie, którą wersję uznasz za wygodną...

Kiedy go rozkuto Wrad wstał i przeciągnął się.
-Naan mamy robotę.-wyhrypiał z jakąś nutką szaleństwa w głosie. Nie mógł się wręcz doczekać walki. "A po walce wreszcie zjem coś pożywnego!" Na jego twarzy pojawił się grymas, który nie wróżył nic dobrego.

Yliena

do jej pokoju wpadła przerażona kobieta prowadząc za rękę o dziwo młodą elfkę, ta też była przerażona
-jestem Faria- powiedziała z trudem po elficku z dziwnym akcentem- Lisa arwinaram podobny język sel armat. Przyprowadzać mnie erwinach marun sawar wilka armia pod murami... twoi camiser wolni będą walczyć
Tak mniej więcej rozumiała to Yliena

- Pokrzywo, ten gość podjął za nas decyzję chyba. -Powiedział, masując nadgarstki i wskazując wzrokiem na Oczko.

Rozkuli wszystkich i wyprowadzili przed budynek. Ich oczom ukazała się sporo osada, połączenie stylu zabudowy miejskiego z wiejskim. Drewniane chaty kryte strzechą z kamiennym podmurowaniem otaczały ich ze wszystkich stron. Z wyjątkiem głównych alei przejścia były bardzo wąskie. wszędzie biegali uzbrojeni ludzie formujący się w oddziały i ciągnący w kierunku drewnianej palisady otaczającej gród. Palisada była wykonana z drewnianych zaostrzonych pali wysokich  na około 4-5 metrów, niektóre jej fragmenty miały kamienne wzmocnienia a całość posiadała kamienną bramę i jedną kamienną basztę dość nieudolnie zbudowaną. Poprowadzono ich do innego pomieszczenia gdzie znaleźli całość swojego uzbrojenia. Oczko cały czas ich pospieszał i po chwili wszyscy byli uzbrojeni przed budynkiem. Darian wspiął się na dach chaty i spojrzał przed siebie nad palisadą
-sporo ich!- krzyknął- podobne uzbrojenie co do tych po naszej stronie chociaż widzę więcej lepszych pancerzy, trochę konnicy maja 4 katapulty  będą chyba próbowali rozwalić palisadę!
-jak ich odróżnić od naszych!?- krzyknął Oczko
-wszyscy mają czerwone znaki na twarzach, tarczach i pancerzach
-no to mamy problem z głowy- ucieszył się Ervic- wiecie co macie robić! pokażcie tym wieśniakom jak się walczy!
-leciiii- krzyknął Darian i w tym momencie kamienna kula przeleciała nad palisadą i rozwaliła w drzazgi chatę w której byli więzieni
- niewiele brakło- mruknął jakiś ork patrząc się z głupim uśmiechem na miejsce gdzie jeszcze przed chwilą siedział
- dobra do palisady!!- krzyknął Oczko wyciągnął miecz i ruszył truchtem rozgrzewając się przy okazji
Dallan wypatrywał siostry ale nie mógł jej znaleźć... miał nadzieje że jest bezpieczna
Darian przeskakiwał z dachu na dach a kiedy znalazł się na dość wysokim dachu blisko palisady ściągnął z pleców łuk
-do domu wieśniaki pola orać!- krzyknął i posyłał celne strzały w zaskoczonych wojów

- Trzeba rozwalić te katapulty - powiedział do Oczka.Za pazuchy wyciągnął garść kunai i shurikenów po czym rzucił nimi w bandę wrogów która była najbliżej palisady.Wyją katanę i czekał na rozkazy

Silveren nie dobywał broni. Godność Hetmana, jaką niegdyś piastował, nie pozwalała mu tak pchać się do walki. Oczywiście nie miał zamiaru jej omijać, ale miał zwyczaj wyciągać broń w ostatniej chwili. Kiedyś może nie zdążyć i okaże się to dla niego zgubne, ale na coś trzeba "umrzeć"...

//jakim cudem samuraj?? unosisz się nad palisadą albo stoisz na zaostrzonych palach??//

-prędzej one rozwalą nas- mruknął Oczko kiedy jeden z kamieni w w końcu rozwalił palisadę. Przez zniszczoną zasłonę zaczęli przeskakiwać żołnierze wroga. Obrońcy ruszyli im na przeciw. powietrze przeszyły włócznie, było słychać trzask rozwalanego drewna szczęk broni i krzyki zarzynanych.
Oczko ustawił swoich ludzi na najszerszej ulicy prowadzącej do głównej bramy. Widząc to oddziały miejscowych rozstąpiły się na bok blokując wyjścia do bocznych uliczek zostawiając większe pole do manewru dla wojowników. Na szczęście przed bramą był spory plac, podróżnicy nie byli przyzwyczajeni do walki w zwarciu, rozstawili się szerokim łukiem czekając aż regularne dudnienie w bramę w końcu odniesie efekt mimo sypiących się z bramy kamieni oszczepów i strzał. Nie czekali długo... przez bramę na dziedziniec wyskoczyli wojownicy którzy jednak na widok podróżników zawahali się na chwile... to był sygnał
Oczko wraz ze swoją bandą ruszył do szarży wbijać się w sam środek szeregu wroga

-Dallan!
Yliena w końcu znalazła brata.Jak biegła nikt jej nie zatrzymywał.Z pomocą Fiary udało się odzyskać jej broń i płaszcz.W ręku trzymała miecz gotowa do walki.Pokaże bratu,że nie jest niedorajdą,że potrafi cos więcej niż tylko kryć się i uciekać.

Zaczął spokojnie iść w stronę przeciwników po czym zaczął biec truchtem.Wykonał krok cienia w kierunku najeźdźców.. liczył na zaskoczenie.
Gdy pojawił się przed nimi wykonał szeroki zamach kataną

Pokrzywa rozejrzała się uważnie dookoła, po czym wyciągnęła miecz i przywołała skrzydła. Wzbiła się w powietrze. Miała zamiar polecieć nad palisadą i rozeznać się co do ilości przeciwników.

Naan narazie też nie pchał się do walki, postanowił poczekać aż będzie goręcej, bo po co i wczesniej tracić siły?Trzeba się osczedzac jak najdlużej, potem będzie lepsza zabawa, uśmiechnał się i oparł się na kiju, gotów się bronic w każdej chwili, dokładnie obserwował wszystko do okoła, tak jak go nauczono.

-Yli!- krzyknął Elf- zostań tutaj tam będzie naprawdę gorąco! - krzyknął Dallan i ruszył z szarżą na wroga odrzucając pierwszego podmuchem powietrza co wywołało wyraźny strach w szeregach przeciwników

Na widok pokrzywy przerażeni wojownicy krzyknęli i cisnęli w nią oszczepami, powietrze obok dziewczyny przeszyło też kilkanaście strzał, kilka przeszyło jej skrzydła...

Rzeczywiście udało im mu się zaskoczyć przeciwników, dwóch z nich padło jednak następni otrzeźwieli w miarę szybko, pchnęli na raz długimi oszczepami...

-Nie...-powiedziała Yliena. Ściągnęła łuk z pleców i mierzyła do zdezorientowanych przeciwników.Nie zamierzała sie chować,miała dość bycia zawadą dla rodziny.Chciała by wreszcie byli z niej dumni.Strzelała z łuku do każdego przeciwnika jaki sie nawinął.

Pokrzywa zgieła się, czując ból w przeszytych skrzydłach. Wyrwała jedną ze strzał i odrzuciła ją. Z trudem wylądowała za plecami łuczników i silnie cięła jednego w szyję. Skrzydła znikły, choć nie zmniejszyło to urazu.

-Idziemy Naan. Zrobimy im burdel na tyłach!-warknął Wrad na swojego anioła i wzbił się w powietrze. Nie leciał jednak prosto jak strzała a zygzakował aby utrudnić ewentualne trafienie w siebie. Jego celem były tyły armii wroga.

Chłopak klaśnał wziął kij i po chwili leciał śladami Mistrza.
-To lubię! Poobijamy im tyłki! I może jakieś łupy ciekawe będą!

-I wreszcie jakieś porządne jedzenie.-Wrad oblizał sobie kły.

Naan wzlecial niecowyrzej.
-Może dla ciebie... Ja tam wole pieczone, ciekawe czy jak przezyjemy dadza nam coś dobrego do jedzenia no...

//zaraz zaraz pokrzi wylądowałaś za palisadą sama przeciwko kilku tysiącom?? To samo Wilk? Jeśli myślicie że wam to wyjdzie na dobre to chyba się mylicie:P//

Strzały świstały i mimo tego że Wrad leciał zygzakiem kilka zdołało go zranić. Po wylądowaniu czekała go kolejna przykra niespodzianka. Elitarne oddziały plemienne, wszyscy uzbrojeni w metalowe zbroje, kolczugi, nosili duże okrągłe tarcze i rzucili się na Wrada wymachując toporkami, podobne problemy miała pokrzywa kiedy łucznicy za plecami których wylądowała rozbiegli się...

Yliena nie miała zbyt wielu celów z prostej przyczyn... zasłaniali jej walczący piesi. Na placu przed bramą trwała  walka między podróżnikami i wspierającymi ich mieszkańcami grodu a najeźdźcami. Przeciwnik był spychany za kamienną bramę i szło to w miarę gładko do momentu kiedy nie usłyszeli trzasku łamanych pali na lewej flance. Na ich spotkanie ruszyły oddziały obrońców jednak w chwilę po pierwszym wyłomie powstał kolejny. W napastników wstąpiły nowe siły...

Łukiem Yliena niewiele by teraz zdziałała.Postanowiła polepszyć swoje umiejętności magiczne.W najbliższą grupę napastników posłała rój rozzłoszczonych pszczół.

//Mam wrażenie iż jestem ignorowana x]//
Naan wylądował tuż za Wradem gdy go zaatakowano chłopak znów wzbił się w powietrze starając się uniknąć strzał, jedna juz mial w skrzydle co utrudniało mu ruch, końcem kija uderzył w helm jednego z napastników
-To chyba był zły pomysł, nie damy rady mistrzu, jest ich za dużo.

Karen nie rzuciła się w sam środek walki jak niektórzy. Znacznie bardziej wolała zostać tam, gdzie morze ludzi nieco się przerzedzało i mogła swobodnie celować w przeciwników pociskami magicznymi

Zangetsu wykorzystują swój pęd zamachu i ustawienie, odbił skierowane włócznie na bok sposobem płaskim ostrzem skierowanym pionowo w dół ,a właściwie jedną bo reszta jedna odbita włócznia zahaczyła o resztę.Nie zatrzymując się lewą dłonią chwycił dłoń przeciwnika oderwał ją od włóczni i z jednoręcznego zamachu za barku ciął na skos od barku po miednice i błyskawicznie dobił odwracając kierunek ataku zawracając katanę i tnąc w tętnice pod pachą przeciwnika.Obrócił się na pięcie i odskoczył w tył z dala od reszty.Ruchem błyskawicznym podobnym do sypnięcia garścią ziół w ognisko przy rytuałach,Zangetsu cisnął garścią kunai i shurikenów w nadal zdezorientowanych przeciwników


//Black.. nie miej mi za złe jeśli coś.Ja po prostu robię sekwencje ataków,co w walce samurajów katanami było normą.Trochę to opisywanie mnie męczy bo to złożone sposoby a nie walka europejskimi mieczami czyli bloki i ataki po pionach i poziomach tylko.. istny taniec z ostrzem.
Aby każdy miał rozeznanie jak się walczy kataną załączam listę odtwarzania która zawiera filmiki o tym jak walczy się kataną.
http://www.youtube.com/view_play_list?p … a&rclk=pti  //

Ylienia

Pszczoły miały problemy z pancerzami przeciwników jednak nielicznym udało się pożądlić przeciwników jednak nie tylko oberwało się też sprzymierzeńcom i członkom grupy
-zabierzcie te cholerne pszczoły!!- krzyknął Jeden z krasnoludów kiedy jedna użądliła go w czubek nosa 

Karen

Przeciwnicy walczyli w miarę ścisłej formacji a od Karen dzieliło ich jeszcze sporo przyjaznych pleców.

Naan

Kij chłopaka niewiele zdziałał przeciw hełmowi napastnika który machnął toporem celując w nogi unoszącego się w powietrzu dzieciaka

Samuraj

//wszystko ok tylko że walczymy w ścisku i zwarciu, to nie walka na okręcie:)//

Przeciwnicy jednak szybko odzyskali rytm walki, zasłaniając się drewnianymi pawężami uderzali włóczniami starając się powstrzymać blokady Asaela.

Walak przy bramie zaczęła przybierać zły obrót. Padło już kilku członków wyprawy nie wprawionych w walce w zwarciu. dodatkowo przeciwnikowi udało się połączyć walczącą lewą flankę z centrum, Obrońcy zostali zepchnięci do walki między chatami gdzie kluczową rolę odgrywały włócznie. Oczko korzystając z chwili wytchnienia odnalazł wzrokiem jednego z towarzyszących im magów, do tej pory milczącego i trzymającego się na uboczu
-odepchnij ich!!- krzyknął do niego a następnie do swoich- cofnąć się!!
Mag skinął głową i wykonał kilka gestów rękami, z ziemi uniosło się kilka zniszczonych pali które spadły z impetem na szeregi wroga dając czas na cofnięcie się nieco dalej, i przegrupowanie...

Chlopak szybko wził się wyżej unosząc nogi do góry, w jego oczach blysneło coś dziwnego, uśmiechnął się lekko i zanim wróg zdązył podnieść topór z impetem przywalił mu kijem w środek hełmu a następnie zwinął skrzydła i opadł na jego głowę nogami dość szybko, po czym dla poprawki swego dzieła wbił mu jeden koniec kija prosto w kręgoslup. Znów opanowal go szał bitewny, mimo że był mały był szybki i zwinny czego brakowało opacerzonym wojownikom.

Yliena odwołała owady.Musiała działać szybko.Złączyła palce u rąk i wypowiedziała zaklęcie.Nagle kilku przeciwników poczuło ucisk na kostkach.Okazało się,że oplątały ich zwoje roślin.Yliena dalej recytowała zaklęcie chcąc je utrzymać jak najdłużej,by obrońcy mogli zwyczajnie zasiekać wrogów.

Naan

mimo metalowych zakończeń kij nie był wstanie przebić w żaden sposób mocnej płyty pancerza przeciwnika który jednak był trochę zamroczony uderzeniem w głowę. Jednak nie był sam uwaga wszystkich kilkudziesięciu wojowników dookoła skupiła się na chłopcu i Wradzie. Chłopak miał szczęście że kątem okaz zobaczył wojownika biorącego zamach żeby cisnąć w niego oczepem... w tej sytuacji nie mógł chybić...

Yliena

-teraz!!- krzyknął oczko i ruszył wraz z oddziałem do szarży korzystając z prezentu jaki dała im elfka. Przeciwnicy ustawili ścianę włóczni i tarcz jednak tutaj pomógł mag który rozbił ich szyk podmuchem powietrza, rozrzucając przeciwników i ułatwiając sprawę...

,,Tak!'' pomyślała Yliena, choć nie wiedziała jak długo utrzyma ten czar,miała swój określony limit.By nie osłabnąć przyklękła na jedno kolano.Już koniec z bycia niczym, koniec bycia niedojdą.
-Wszystko w twoich rękach,Dall-mruknęła.

Teraz Khorn się włączył do walki. Wziął duży rozpęd i z pełną prędkością zaczął wirować ze swoim toporem szatkując wrogów naokół siebie.

Wrad wyrwał strzały ze swego ciała i zerwał płaszcz. Zwinął skrzydła i poczekal chwile aż rany przestaną krwawić. Widząc że z Naanem nie jest najlepiej chwycil jego zamroczonego przeciwnika i cisnął nim w rzucającego oszczep wieśniaka. Jednocześnie wydał psychopatyczny ryk radości.
-No to teraz się zabawimy ścierwa!

Dallan nacierał na wrogów jednak w walce w zwarciu jego szanse były dość małe, jedyne co mógł robić to rozbrajać wrogów pojedynczymi podmuchami i kończyć sprawę ostrzem mieczy, po chwili jednak znalazł się w  trudnej pozycji uderzenie tarczy powaliło go na ziemię "To już koniec" pomyślał elf jednak zanim ostrze włóczni przebiło mu krtań przeciwnik padł przeszyty strzałą. Na dachu stał uśmiechnięty Darian napinając kolejną.

Topór khorna rozbijał tarcze w drzazgi i przecinał pancerze jednak w pewnym momencie krasnolud został wybity z rytmu rzuconym oszczepem który odbił się od pancerza na jego ramieniu... Na spotkanie krasnoludowi skoczyło 3 przeciwników z toporkami.

Yliena nie mogła już dłużej utrzymać czaru,to było ponad jej siły.Ponownie chwyciła łuk i tylko czekała który się nawinie.W jej oczach była wyraźna determinacja.

-O żesz wy psie syny!
Machnął toporem starając się odbić jako tako ciosy w niego wymierzone jednocześnie cofając się. Następnie jedną ręką zaatakował pierwszego w głowę, wolną ręką uderzył drugiego łokciem w twarz (próbował? :P ). Gdy to zrobił jak najszybciej chwycił topór i zrobił unik przed ciosem trzeciego na wszelki wypadek zasłaniając się toporem.

Yliena

I tym razem nie wiele mogła wskórać łukiem
-wskakuj do mnie!- usłyszała krzyk Dariana z sąsiedniego dachu

Wrad

Rzucony przeciwnik upadł przygniatając sobą 3 towarzyszy. Reszta otoczyła Wrada zasłaniając się tarczami i trzymając w pogotowiu topory. Z tyłu za nimi ustawili się ludzie z oszczepami gotowi do rzutu...

Khorn

Krasnoludowi udało się zablokować wszystkie ciosy jednak został zepchnięty sporo w tył i na jego nieszczęście przewrócił się na jakiś zwłokach. Na pomoc krasnoludowi skoczył... Oczko swoim półtoraręcznym mieczem i zdobyczną tarczą osłaniając krasnoluda tak aby ten zdołał wstać...

Khorn zaśmiał się.
-A podziękować waszmościowi!
Wstał i zaatakował najbliższego przeciwnika toporem oburącz z góry.

Wrad uśmiechnął się wrednie, chwycił swój płaszcz i skoczył w górę rozwijając skrzydła. Chwycił Naana za ramię i pociągnąl go w stronę gdzie o ile dobrze pamiętal walczyła jakaś kobieta. Przelatując nad nią krzyknął aby cofneła się do lasu. Sam wylądował kilka metrów przed linią drzew. W czasie lotu zarobił parę ran ale nie zwracał na nie uwagi. Stanał twarzą do wrogów i czekał spokojnie na ich ruch.

Khorn

-zamiast dziękować- warknął Oczko- zabierz pan kilku ludzi ze sobą i biegnijcie między budynkami wesprzeć tą cholerną lewą flankę!!
Przeciwnik Khorna zwalił się na ziemie w kałuży krwi

Wrad

Wróg zachował spokój wszyscy czekali w pogotowiu ale nikt się nie ruszył. Na przód wyszli łucznicy, z tej odległości na prostym dystansie mieli łatwy cel...

Nie wiedzieć skąd, pojawił się Silveren potężnym machnięciem obucha zmiótł wrogów, otaczających i atakujących Asaela.
- Asael, chodź ze mną. -Poprosił samuraja. Znał ten styl. Trochę unowocześniony, zmodyfikowany, ale jednak styl samurajów z Hatanauru.
Poprowadził go na tyły armii. Po drodze zebrał jeszcze kilkunastu rdzennych wojaków, mówiąc językiem Minhiriath.
- Trzeba coś wymyślić, żeby odepchnąć tą lewą flankę za mury. Nikt się nią nie zajmuje w ogóle. -Powiedzial do Asaela i powtórzył w ojczystym języku rdzennym.- Jakieś pomysły?
Rozglądał się za czymkolwiek co mogło pomóc w zniszczeniu większej grupy zbrojnych, cisnących się przez wyłom w palisadzie. Jakiejś wieży, przypadkowych gruzów na dachach i tym podobnych. Czekał również na sugestie reszty "druzyny".

//Samuraj, jak Ci nie na rękę, że Cię zabrałem to po prostu napisz, że za mną nie poszedłeś ;)//

Yliena z łatwością wdrapała się na dach,tym samym unikając przeszycia włócznią od nacierającego przeciwnika.Z góry wypatrywała Dallana.
-Czy nie może ich wreszcie ubyć?-zapytała samą siebie przeszywając strzałą najlepiej widocznych napastników.

//Nie mam przeciwwskazań że mnie zawinąłeś :) //

- Mam jedną a nawet dwie.. Samurai z Hatanauru mieli dwie ciekawe jednostki do rozbijania szyków.Lekką kawalerię yari która w walce posługiwała się yari. - powiedział rysując mieczem na ziemi obraz yari. - I coś bardziej skutecznego... no-dachi.No-dachi to są to katany tylko trochę dłuższe i lekko szersze.Tacy samuraje wbijali się w przeciwników i robili sporą wyrwę jeśli nie przełamali szyku i nie przedostawali się na dugą stronę.Czytałem że jeśli dobrze pójdzie..to nikt nie zginie.

Naan widzać strzaly wymierzone w nich schowal się za Wradem i zaczął gorączkowo myśleć, co by tu zrobić, w końcu zaczął cichą inkatację, a dłonie złożył jak do modlitwy, zamknął oczy i gorączkowo szeptał.
Nagle między linią lasu a wrogami pojawiła się czarna mgła oslabiając widoczność łuczników, pierwsze szeregi mógł zając straszny chłód i mogli poczuć lekkie ukłucie strachu.
Na czole chłopaka pojawiły się krople potu, a on sam zaczął drżec, pierwszy raz stosował to zaklęcie na tak duża szerokość, ale miał chociaż cichą nadzieje, że chociaż troche mu się uda przechylić szalę w ich stronę, a Wrad będzie z niego zadowolony, robil to wszystko dla niego.

- A skąd weźmiemy takowe katany? Czy da sie to zrobic korzystając z naszego oręża?

Zangetsu uśmiechnął się.Wyciągnął swoją kataną i położył ją na dwóch palcach,po czym odjął je od broni.Miecz unosił się w powietrzu a wojownik zaczął wykonywać gesty i mruczeć inkantacje.Momentalnie jego katana zamieniła się w no-dachi i mało tego rozszczepiła się na tyle sztuk ile liczył oddział.Krople potu wstąpiły na czoło mężczyzny.Złapał oddech i powiedział
- To są ostrza stworzone z cienia.Nie zranią sojusznika ale przeciwnikowi zadadzą podwójne rany

//nie iwem co o tym sadzic. Osobiscie mysle ze jest to zbyt potezny czar jak na poziom naszych postaci aktualnie :) poczekam na akceptacje jakiegos admina..//

// masz początkujący w kręgu ciemności a to mi pasuje bardziej na eksperta. Wilq i Blaq, zgodzicie się ze mną? Nie kozacz hłe hłe :P //

//No chyba że tak..//

//zgadzam się Golemie :P//

Wrad stał i myślał. "Idioci nie zamierzają nas ścigać, frontalny atak odpada. Trzeba złapać oddech i coś wykombinować."
Chwycił Naana i wszedł między drzewa. Schowal się w krzakach i przypatrywał ruchom wroga.
-Niezłe zaklęcie.-mruknął.

Wykończony chłopak jedynie kiwnał glowa i usiadł na ziemi, oddychał cięzko, to było jedno z trudniejszych zaklęc którymi narazie operował, wytarł dłonią czoło i spojrzał na Wrada.
-Mam coś jeszcze zrobić mistrzu?-spytał, wiedział ,że podczas walk nie ma dlugiego odpoczynku, odpoczynek jest po zwycięstwie, lub po śmierci, ale drugiej opcji nie dopuszczal do siebiie.

//w takim razie Samurai dawaj nowego posta ;)//

-Poczekajmy chwile na ruch tych prymitywów i tej kobiety.-odwarknął harakr.

//widzę że jak mnie nie ma to admini nie śpią;D good:P//

Yliena

-ubywa to strzał w moim kołczanie- mruknął Darian celując w kolejnego przeciwnika który jakoś wyróżniał się w walce- cholera dobrzy są... straciliśmy sporo ludzi... wypadało by ubić dowódcę może wtedy spadną im morale...

Silveren and company

-pilnują- krzyknął jeden ze starszych który o dziwo brał udział w walce mimo dość podeszłego wieku- ale tam są dwa wyłomy... trzymamy ich między chatami ale przebijają się powoli- wskazał na grupę ludzi krzątającą się przy jednej z większych uliczek odchodzącej od lewej flanki, budowali barykadę- tam ich zatrzymamy ale nie wiem na jak długo...

Wrad

wojownicy nieco zdezorientowani czekali jednak z napiętymi łukami. Reszta czyli ciężko zbrojni w sile około 50 wojowników stali z toporami w pogotowiu na wypadek gdyby bestia wyszła z lasu...

"Tak chcecie to rozegrać?" zapytał się w myślach Wrad i rozejrzał się dokładnie po lesie.

Yliena wzięła na cel wyróżniającego się w walce wojownika.Szepcząc coś wypuściła strzałę.Postanowiła wypróbować jedno z zaklęć kręgu światła.Jak dobrze pójdzie będzie rykoszet.

- Dobra japa - zwrócił się do dziadka.
Spojrzał po mieczach zebranej grupy.Przeklął paskudnie w dziwnym języku odwracając głowę w grymasie złości.
- To taktyka wbicia się z klinem upada.. Aby skutecznie wbić się potrzebne są jednostki z dużymi mieczami.A tutaj.. Nie mam pojęcia.Jeśli rzucimy się tak to nas wytną w pień w sekundę.I nawet moja umiejętność walki kataną czy Twoja - zwrócił się do Silverena. - nie pomoże bo wszyscy skończymy z odrąbanymi rękoma i nogami,a nasze flaki nakręcą na włócznie które wbiją nam w brzuchy.Do cholery! Potrzebny byłby mag ognia który potrafi stworzyć może ognia albo zionąć ogniem jak smok...

- No cóż... więc musimy szukać innego rozwiązania.
Silveren jeszcze raz rozejrzał się czy w okolicy nie ma jakiegokolwiek obiektu, który można by zrzucić na grupę wojowników, a jeszcze lepiej, gdyby dało się tym zatamować wyrwę w murze.

/Sugestię pojęłam, Black, dziękować i już się poprawiam, a w każdym razie spróbuję/

Pokrzywa znalazłszy się z powrotem przy palisadzie rozejrzała się w poszukiwaniu znajomych twarzy. Coraz wolniej odbijała wycelowane w nią miecze.

/gdzie mnie umieści MG, jego decyzja, za karę dla mnie :P/

Khorn walczył dalej. Nie był dobry w planowaniu i dowództwie a do topora chłop był urodzony. Zaatakował najbliższego przeciwnika od dołu celując w tułów po czym wykorzystał siłę poprzedniego uderzenia i zaatakował z obrotu zakręcając toporem tak by uderzyć z boku.

Wrad
las jak las szału nie ma, drzewa patyki, krzaki, grzyby, różowe krowy w seledynowe łaty chodzące na przednich łapach i rapujące po wietnamsku... nic ciekawego

Yliena
Strzała poleciała celnie jednak wojownik w ostatniej chwili zasłonił się tarczą...

Samuraj
Oczywiście nic nie zrozumieli tak jak i on nie zrozumiał ani słowa z ich wypowiedzi

Silveren
Dookoła były chaty kryte strzechą, sporych rozmiarów stajnia i trochę rupieci. jedyna baszta znajdowała się na prawej flance więc zwalenie czegokolwiek na atakujących nie wchodziło w grę...

Pokrzi
Zauważyła Dallana walczącego przeciwko grupie przeciwników i wspieranego dość nieudolnie przez grupę mieszkańców grodu... Jednak Pokrzywa miała własne problemy uderzenie tarczy posłało ją na łopatki. stanął nad nią jakiś wojownik z krzywą gębą i jeszcze bardziej skrzywionym uśmiechem. uniósł w górę miecz aby dokończyć dzieła i w tym momencie przeszyty został oszczepem. w Chwile po tym na przeciwników atakujących pokrzywę natarł Oczko, sam bez swojej bandy która trzymała teraz obronę głównej alei...

Khorn
Przeciwnicy ustępowali pola jednak ich przewagą była liczebność. Trzech z nich złączyło tarcze i korzystając z przewagi wzrostu atakowali włóczniami od góry...

Khorn zaklął i odskoczył do tyłu próbując ułamać toporem najbliższą włócznię.

Yliena nie dała za wygraną.Usiadła na krawędzi dachu,by być bliżej celu i zaczęła coś szeptać.Po chwili z jej dłoni w kierunku najbardziej uporczywego napastnika poleciał pocisk świetlny. Potem szybko wróciła na poprzednią pozycję wypatrując brata.

- Kawaleria.. zawsze skutkuje.Co Ty na to hetmanie ? - zapytał Silverena.

Naan spojrzał na Wrada i przegryzł lekko dolną wargę nad czymś wyraźnie myślac, wyjrzal zza krzaków i cicho westchnął.
-Coś dużego się by przydało i jeszcze jeden mag... Sam nie dam rady. A może ty mistrzu masz jakiś pomysł?

Szybko wstając i sprawdzając, czy nie ma naruszonych kości, krzyknęła do Oczka:
- Dzięki, Kapitanie!
Po czym znowu natarła na grupę wrogich wojowników.

Wrad myślał intensywnie. Rzucenie się na wrogów w pojedynke nie było zbyt genialnym pomyśłem chyba że...
-Zajmij ich czymś a ja w tym czasie wzbiję się poza zasięg ich wzroku i w odpowiednim momencie spadnę w dół, porwę któregoś i użyję jako maczugi albo żywej tarczy.

Nie spodobało się to chlopakowi, ale nie marudził kiwnął głową i wstał powoli, schylił się i wział w dłonie cztery kamyki i dwie nieduże gałazki, po chwili podrzucił to do góre i szybko zlożył ręce do modlitwy i rozpoczął inkatacje, zanim wszystko spadło na ziemie zatrzymało się w powietrzu, chłopak po chwili wysunął się przed krzaki, nadal nie przerwał zaklęcia, pomachał  wrogom lewą ręka i po chwili zanim mogli dosrzec wysoka niewyraźna ciemna istotę, caly czas się ruszała, była trzy razy wieksza od chłopaka nie miała konkretnego kształtu, po chwili z dziwnej istoty wystrzelił jeden z kamieni w jednego z łuczników, sila powietrza spowodowała ,że kamień mógł się łatwo przebic przez skóre, jak kula pistoletu/ Naan po tym poczuł wielkie zmęczenie nogi się pod nim lekko ugiely, ale stał dzielnie.

- Kawaleria? A skad chcesz wziac konie? -Zapytal i sam zaczal sie rozgladac czy w okolicy nie ma jakichs wierzchowcow...

//tylko nie mow znowu ze wyczarujesz :P
Dzisja mnie znowu nie bedzie, takze oddaje moja postac Samuraiowi, niech prowadzi naszą ekipę ;)
Niestety mam zwyczaj wieczory od 20 spedzac poza domem ;)//

//Podprowadzi się neandertalczykom //

Silveren

(Jak już wcześniej napisałem) w pobliżu znajdowała się sporych rozmiarów stajnia... a w sporej rozmiarów stajni bardzo możliwe że znajduje się i tu będzie zaskoczenie... spora ilość koni.

Khorn

Włócznicy jednak znali się na swym rzemiośle , cofnęli się w porę i wyprowadzili kolejny atak...

Pokrzywa

Kapitan odskoczył do tyłu opierając się plecami o Pokrzywę. Ich pozycja nie przedstawiała się ciekawie. Stali w wąskiej uliczce między centrum pola bitwy a prawą flanką. Od jednych i drugich dzieliły ich grupy wrogów z wyciągniętymi mieczami i toporami. Oczko zrobił duży zamach mieczem trzymając przeciwników na dystans
-i co teraz dziewczyno?- zapytał patrząc na wrogów

Naan i Wrad

Przeciwnik który otrzymał uderzenie kamieniem zwalił się na ziemie, kamień nie był dość mały i nie leciał dość szybko żeby przebić pancerz ale dość szybko żeby złamać mostek. W tym momencie pozostali łucznicy oddali salwę w las. Nie widzieli dokładnie celu ale chłopak stał na odsłoniętym terenie jedna ze strzał pechowo ugodziła go w ramię...

//ale z ciebie finia! olałeś mnie >.< ///

Naan jęknął, istota znikła.. Świat zawirował przed oczyma chłopaka a potem była juz ciemność. Padł bezwladnie na ziemie, można było go uznać za martwego, ostatnią myślą chłopaka było. "Umieram dla ciebie panie" a potem juz nic.W rzeczewistości stracił przytomność z wyczerpania.

Khorn zrozumiał, że w ten sposób nie pokona napastników. Przyjął inną taktykę. Czekał na dobry moment i gdy najbliższy przeciwnik się odsłonił Khorn zrobił szybko kilka kroków i zaatakował toporem oburącz nogę delikwenta.

"Ten mi zawsze musi zepsuć plan!" pomyślał z wściekłością Wrad i szybko wciagnął Naana pod bezpieczną osłone drzew. Położył go w gęstych zaroślach a sam wzbil się w górę, wysoko ponad zasięg łuków rogów i zaczął krążyć nad przeciwnikiem. W pewnym momencie zapikował i wylądował na barkach jakiegoś wojownika.

Zangetsu podbiegł do stajni i zajrzał do środka w poszukiwaniu koni.

- Ty tu jesteś kapitanem - powiedziała Pokrzywa. - Osobiście nie zamierzam zginąć, a na pewno nie tanim kosztem.
Pomimo zmęczenia zaczęła nucić, chcąc stworzyć choćby półprzeźroczyste kopie siebie i Oczka. Zwykle nawet tak tania sztuczka działała, a skoro przestraszyli się latającego humanoida...

//ups... przepraszam!!//

Yliena

Pocisk elfki oślepił wojownika tak że tan zaczął się szamotać aż natknął się na długi miecz jakiegoś człowieka z drużyny... Mimo usilnych starań Yliena nie zdołała wypatrzeć brata...


Asael

W stajni było pełno dobrych, młodych i silnych wierzchowców...

Khorn

Noga została odcięta w kolanie a przeciwnik ryknął z bólu jednak następni wykorzystali sytuację ostrze włóczni uderzyło w prawy bark i podbrzusze krasnoluda...

Wrad

Wojownik zwalił się na ziemie pod ciężarem i impetem upadku Wrada, nawet metalowa zbroja nie ochroniła go przed złamaniem kręgosłupa. Przeciwnicy potrzebowali chwili na to żeby zorientować się w sytuacji to dało Wradowi 5 sekund na kolejny ruch...

Pokrzywa

Oczko szybko zorientował się w sytuacji i wykorzystał iluzję dziewczyny. Kiedy przeciwnicy stanęli jak wryci nie wiedząc co się dzieje Oczko wyważył uderzeniem barku drzwi chaty obok której stali i wciągnął Pokrzywę do środka w momencie kiedy wojownicy rzucili się na iluzję Kapitan zaryglował drzwi przesuwając pod nie jakiś ciężki mebel
Stanął i odetchnął ciężko...

Yliena nie mogła dłużej czekać.Przekazała kołczan Darrianowi.
-Mnie już nie będą potrzebne-powiedziała i zeskoczyła z dachu.Wyciągnęła miecz i torując sobie drogę biegła szukać Dallana.

-Argh!
Krasnolud złamał obie włócznie toporem, by przynajmniej rozbroić przeciwników. Na odchodne sieknął toporem w nogę drugiego delikwenta po czym wycofał się widząc, że dalsza walka w polu byłaby bardzo niebezpieczna dla jego zdrowia, bynajmniej w stanie obecnym.

Wrad nie miał czasu żeby zastanawiać się nad jakimiś skomplikowanymi taktykami. Chwycił jednego z oszołomionych wojowników za ręce i zaczął się kręcić szybko wokół własnej osi. Człowiek wirował i siekł swoim ciałem wszystkich dookoła.

Yliena

-hola!- krzyknął Darian zeskakując z dachu prawie na czas żeby zdążyć zablokować długim nożem atak jednego z przeciwników i przebić go drugim- zwariowałaś! To nie miejsce dla Ciebie- krzyknął i odciągnął go do tyłu w miejsce gdzie wycofał się Khorn- lepiej pomóż jemu tam się nie przydasz!!

Wrad

Paru przeciwników zostało powalonych uderzeniami reszta jednak odsunęła się na odpowiedni dystans. Około 3 zbrojnych leżało martwych u stóp Wrada. Do przodu przesunęli się łucznicy, stanęli naokoło  przeciwnika i naciągnęli strzały...

Wrad nie czekał aż przeciwnicy go zastrzelą. Dalej wymachując wojownikiem rzucił sie na najbliższych łuczników paru z nich uderzając ciałem pokonanego a następnie skoczył i zaczął wznosić się w górę. Jego celem był las.

-Tam jest mój brat!-odkrzyknęła Yliena wyrywając się Darrianowi-Nie zatrzymuj mnie,gdy w grę wchodzi czyjeś życie.
Dziewczyna pobiegła przed siebie zostawiając osłupiałego elfa.Szukała w tej gmatwaninie brata,odpychając bronią co uporczliwych.
-Dallan!

Yliena

Uderzenie tarczy powaliło ją na ziemię jednak na jej szczęście w pobliżu walczył jakiś potężny mężczyzna olbrzymim toporem kładąc kolejnych przeciwników. Widząc trudne położenie Ylieny skoczył jej na ratunek ścinając kolejnego przeciwnika
-zwiewaj stąd dziewczyno to nie miejsce dla Ciebie- krzyknął obracając się do niej, w tym momencie włócznia przeszyła mu plecy tak że ostrze wyszło brzuchem, wojownik skrzywił się i warknął raz jeszcze- zwiewaj stąd!! - po czym obrócił się do przeciwników i dalej machając toporem odganiał ich na tyle aby Yliena zdołała uciec...

Wrad

Parunastu padło jednak ci którzy stali za jego plecami oddali strzały, większość odbiło wirujące ciało jednak kilka wbiło się w cielsko Wrada dość głęboko...

Silveren znał się na koniach, jeszcze ze starych dobrych czasow. Ale i na nowym kontynencie uwielbial odwiedziac najlepsze stajnie. Obejrzał uważnie wierzchowce i wybrał silnego, choc nie największego, wierzchowca, zeby byl szybszy, bo szybkość i zwinność liczyła się dla niego najbardziej.
Reszta grupy wskoczyła na konie. Silveren wyprowadził oddział ze stajni i polecił w języku Minhiriath szyk strzały, a sam stanął na jego czele.
Gdy Asael dołączył do oddziału, Silveren wzniósł buławę i przechylił ją do przodu, po czym zerwał konia do galopu. Przeskoczył początek barykad, które tworzyli rdzenni, następnie wbił się jako pierwszy w tłum napastników.
Kątem oka zauważył, że rozbił oddział, który otaczał Pokrzywę i Oczka, miał tylko nadzieje, że nie wpadną pod ostrza jego kawalerii...

Khorn oddalił się na bezpieczną odległość. Był już nieco osłabiony, ale nadal stał na nogach. Nie wyjmował grotów włóczni - wiedział, że musi to zrobić medyk w odpowiednim miejscu i czasie. Schował topór i wyciągnął kuszę. Naciągnął ją i poszukał jakiejś dobrej pozycji do strzału tak by nie ranić swoich.

//Silv Oczko i pokrzywa byli otoczeni na prawej flance Ty walczysz na lewej//

Oddział Silva zepchnął wroga za palisadę jednak tuż za nią czekała już na niego ściana włóczni
-Panie!- krzyknął jeden z wojowników- jest boczne wyjście! Uderzmy na nich z boku piechota utrzyma barykady a my odepchniemy ich od grodu!!

Khorn zauważył stertę skrzyń, dość mocnych na które można było się z łatwością wspiąć...

Silveren dał znak do odwrotu, gdyż włócznicy mogli spowodować zbyt duże straty w jego, i tak juz niezbyt licznym, oddziale.
- Gdize jest to boczne wyjscie? -Zapytal, gdy znalezli sie za linią piechoty.

Yliena nie zamierzała uciekać.Została i wspomogła swojego obroncę.Skupiła się i posłała w kierunku przeciwników jarzące się barwami świetlne kule.
-Zamknij szybko oczy!-krzyknęła do giganta.Po chwili kule wybuchły.

Khorn wspiął się na skrzynki i strzelił do generała (tego wyróżniającego się żołnierza).

Silveren

-za mną panie!- krzyknął żołnierz i poprowadził ich w boczną uliczkę, kiedy przejeżdżali obok stajni do ich oddziału dołączyło jeszcze kilkudziesięciu jeźdźców tak że Silveren miał teraz ze sobą około 80 konnych... wróg miał za murami jeszcze na pewno ponad 1000 wojowników. Boczne wyjście było małe i zakamuflowane tak że trzeba było przejeżdżać przez nie pojedynczo, znaleźli się jednak poza zasięgiem wzroku wroga za łukiem palisady...

Yliena

Wojownik nie odpowiedział ani nie zasłonił oczu tuż przed wybuchem jego ciało przeszyły dwie kolejne włócznie. kule oślepiły wojowników ale na ich miejsce po chwili nadbiegli następni... nie było już nikogo kto zdołałby osłonić Yliene... jedyne co jej zostało to ucieczka...

Khorn

Khorn rzeczywiście zdołał przestrzelić jednego z lepiej uzbrojonych i wyróżniających się wojowników jednak kiedy ten padł wojsko wroga nie poszło w rozsypkę, widocznie to nie był generał który prawdopodobnie znajdował się za murami...

Zangetsu spojrzał na wrogów a potem obrócił się w siodle i ogarnął jeźdźców.Podjechał do Silverena
- To jest to hetmanie! Rzucę kulę ciemności na wyjście.. wtedy przeciwnicy nie będą wiedzieli co się dzieje i będą zaskoczeni przez co rozbijemy ich dwa razy więcej.

Yliena przestała już polegać na swoich nogach.Nie zostało już jej wiele energii magicznej,ale wystarczająco by dokonać przywołania.Wykonując odpowiednie sekwencje znaków i wypowiadając formułę udało sie jej przywołać dzika,który natychmiast ruszył na część przeciwników.Pozostałymi zajęła sie dziewczyna uderzając mieczem,a osłaniając się pochwą od miecza.

Yliena

Dzik nie miał szans ze stalą i zbrojami szybko padł przebity dziesiątki razy jednak zdołał mocni poturbować kilku wojowników. Ylienia nie miała tyle szczęścia, jej umiejętności walki mieczem pozwalały jej wprawdzie na odbijanie ciosów ale miała przeciwko sobie nie luźną grupę przeciwników ale doświadczonych ludzi z tarczami i włóczniami. W pewnym momencie jeden z ataków doszedł celu i grot włóczni wbił się głęboko w udo dziewczyny...

Yliena padła na ziemię.Rana na udzie obficie krwawiła.Straciła już szansę na ucieczkę.Zapominając o bólu wyrwała włócznię i cisnęła nią w przeciwników.Teraz mogła tylko wytworzyć wokół siebie osłonę.

Khorn zauważył ranną Ylienę.
-Ty skurwysynu!
Szybko naciągnął kuszę i strzelił w napastnika.

Silveren nie bardzo zrozumiał co Asael chciał zrobić, ale ufał mu, że wie, co robi. Dlatego przyzwalająco kiwnął głową.
Podczas gdy ten zajął się czarami, Silveren podjechał przed szereg jeźdźców. Gdy patrzył na nich zdał sobie sprawę, że osiemdziesięciu jeźdźców nie ma większych szans na przeżycie przeciwko tysiącowi zbrojnych żołnierzy. Dlatego zdecydował się powiedzieć im, że umierają za rodziny.
- Moi Rodacy, bo zaprawdę nimi jesteście! Tam, w polu, pomyślcie, że walczycie za swoje rodziny! Bo to wszystko, wojny, bitwy, potyczki, jest tak na prawdę dla nich, dla ich dobra, żeby lepiej się im żyło! Gdy będziemy umierać tam, w tym zgiełku, miejcie na ustach uśmiech, że mogliście zginąć za dobro waszego ojczystego grodu! Walczcie tak uparcie, jak sto lat temu wasi przodkowie walczyli na Krwawych Wrzosowiskach o swoje rodziny, jak walczyli przez kolejne lata o utrzymanie na tym kontynencie! Jak wreszcie wy walczycie tutaj na codzien o przetrwanie! Uśmiechnijcie się do nieba, gdy będziecie umierać!
Silveren odwrócił się przodem do pola bitwy, stając na czele oddziału.
Już dawno nie dowodziłem, pomyślał. Podniósł buławę, tą samą, którą na Krwawych Wrzosowiskach prowadził starożytną armię Pierwotnych, i wskazał ponownie szyk strzały, później przechylił ją do przodu. Spiął uda na koniu i pogalopował przed siebie, patrząc tylko na wrogów, a nie myśląc o oddziale. Miał nadzieje, że dotrzymają mu kroku i że nie będzie walczył sam...

Pokrzywa rozejrzała się po izbie, w której się znalazła. Jakaś broń, najlepiej łuk i strzały, nie znała się na kuszach...
- Trzeba szybko obmyślić jakiś plan... Możnaby wyjść na dach i strzelać do przeciwników, najpierw jednak trzeba mieć czym... - westchnęła, poruszając machinalnie ramieniem, sprawdzając, czy nie jest uszkodzone. - Nie możemy tu zostać i siedzieć bezczynnie, starczy jedna zapalona strzała i koniec zabawy. Nie mamy też stąd dobrego wglądu w sytuację, wolę wiedzieć, co się dzieje... jakieś sugestie, kapitanie?

Zangetsu wyczarował kulę ciemności która zamaskowała ruch kawalerii.Sam ścisnął mocniej włócznie i ruszył za Silverenem jako jego niepisany "sierżant" dał znak do ataku za hetmanem.Spiął konia i ruszył..

Yliena

//padła na ziemię i rzuciła włócznią? nieźle:P//

Bełt Khorna zabił jednego z napastników jednak reszta ruszyła aby zadać Ylienie ostateczny cios. Odrzucił ich podmuch powietrza wyczarowany przez tego samego maga który wcześniej pomógł obrońcom się przegrupować. Obok maga przebiegł Darian który chwycił Elfkę i wyciągnął za linię walki
- uparta gówniara! - warknął Elf, był wyraźnie wściekły- przez twoje wybryki straciliśmy dobrego wojownika a sama zamiast pomóc innym jesteś ranna!!

Silveren

Wszystko było by pięknie gdyby nie to że przez lata Silveren utracił wszelkie umiejętność dowódcze, wojownicy nie mieli pojęcia co to jest szyk strzały i nie byli przerażeni przemową Silverena. Dodatkowo plama ciemności roznosząca się w biały dzień nad fragmentem pola bitwy zamiast cokolwiek ukryć raczej zwróciła uwagę napastników, obrócili się więc z bronią w rękach w stronę nowego zagrożenia Jedno wszakże udało się osiągnąć, 80 lekko uzbrojonych jeźdzców szarżowało teraz z pochylonymi włóczniami na flankę wroga...

Pokrzywa

W pomieszczeniu były tylko narzędzia użytku dziennego...
Oczko splunął krwią na podłogę
-w normalnych okolicznościach pierdoliłbym całą bitwę i dla odstresowania wychędożyłbym cię na tym wiejskim łóżku... ale jako że nie mogę to proponuje skorzystać z tych tylnych drzwi- wskazał na drzwi na drugim końcu pomieszczenia- i spieprzać stąd zanim tamci tu wejdą...

Khorn wyraźnie słabł.; Nie krwawił dużo, ale dwa bełty, w tym jeden w podbrzuszu, to poważna sprawa. Mógł się tylko modlić, że ominął wszystkie ważne organy. Naciągnął kuszę, szło mu to teraz ciężej. Znowu wycelował i strzelił do napastników.

//Black tak sie sklada ze podnioslem wlasnie swoje umiejetnosci dowodcze na poziom 7 - ekspert

sprawdz off-top, tam wszystko wyjasnione.//

Yliena zacisnęła pięści.Sama była na siebie wściekła.
-Muszę znaleźć brata...-wykrztusiła-Muszę...
Nie do kończyła gdyż za plecami Dariana widziała błysk miecza.Korzystając z resztek magii wysłała w kierunku przeciwnika pocisk świetlny.
-Zostaw mnie...-nakazała Darianowi-Znajdź Dallana...

- Zakręcamy w lewo ! - krzyknął do hetmana by dał znak.Sam wskazując włócznią jako sierżant dał do zrozumienia aby podążyć za nim

Pokrzywa skrzywiła się słysząc komentarz kapitana.
- Ciesz się, że nie możesz. Ostatni, który chciał mnie "wychędożyć na wiejskim łóżku" skończył ze sztyletem w brzuchu i bez... ekwipunku. W sumie ostateczna różnica między wami nie błąby tak wielka.
Podeszłą do tylnych drzwi i lekko je uchyliwszy wyjrzała przez nie, chcąc rozeznać się w sytuacji..

Silveren był troche zły, że Asael wydaje rozkazy za niego, w końcu to on zorganizował ten oddział. Nie było jednak czasu na dyskusje, poderwał konia i odbił w lewo.
Spory rozwiążą później...

//Silv ja opieram się na karcie... twój wpis w off topie jest nie ważny gdyż widać nie zrozumiałeś zasad tworzenia postaci... to już tylko i wyłącznie twoja wina że twoja rasa nie posiada umiejętności rasowych dlatego zostało Ci tylko 10 pkt do umiejętności nabytych w związku z tym dowodzenia nie posiadasz//


Khorn

kolejny przeciwnik padł od strzału Khorna jednak jego stan się pogarszał... tracił dużo krwi...

Yliena

-Ty cholerna egoistko!!- warknął Darian- znasz się na uzdrawianiu to pomagaj tym którzy tego potrzebują! Dallan jest dorosły sam się znajdzie! A nawet jeżeli nie to już mu nie pomożesz!

Pokrzywa

Kapitan uśmiechnął się ironicznie i poszedł za dziewczyną. Za drzwiami była ogólna cisza odgłosy walki dochodziły z drugiej strony budynku
-droga wolna- mruknął- możemy dołączyć do centrum albo uderzyć na prawej flance

Silveren i Asael

//zakręcacie jeszcze w tej plamie cienia czy nie?? to dość istotne??//

Khorn załadował kuszę ostatni raz i wystrzelił. Potem zszedł ze skrzyń i oddalał się powoli od pola bitwy. Wzrokiem szukał namiotu czy czegokolwiek w tym rodzaju.
-MEDYYYYYYK!
Usiłował krzyknąć ale nei starczyło mu sił. Wyszedł ledwo podniesiony głos.

//Chyba tak.. nie wiem jak Silveren//

-Krąg powietrza...-wykrztusiła Yliena-Potrzebuję kogoś,kto włada kręgiem powietrza...ja i brat...albo ktokolwiek z magów...
Yliena sięgnęła do jednej z kieszeni płaszcza.Wyciągnęła małą czarną fiolkę.Trudno,poniesie konsekwencje.Wypiła solidny łyk narkotyku.Poczuła,że wracają jej siły.
-Mogę przeprowadzić już tylko jeden atak o większym rażeniu,ale potrzebuję kogoś kto włada kręgiem powietrza-wyjaśniła Darianowi-Potem niech się dzieje co ma dziać.

- Flanka chyba sobie poradzi... nie wiem, jak z centrum... - potarła czoło wierzchem dłoni. - Dobra, nie wiem jak ty, kapitanie, ja idę do centrum. - Wolała nie rozkazywać Ervinowi, ale też nie zamierzała podporządkować się jego ewentualnym rozkazom. Wyszła z budynku i ruszyła w obranym kierunku, trzymając broń w gotowości.

//no to plama Asaela, ja nie wiem gdzie ona jest. Niech on zadecyduje...//

Yliena zauważyła,że Khorn nie wygląda najlepiej.Powoli wstała i kuśtykając podeszła do niego.Obejrzała jego rany.
-Źle to wygląda-mruknęła.Przyłożyła dłonie do najbardziej uszkodzonej części ciała,po chwili zabłysło delikatne zielone światło,krasnolud mógł poczuć lekkie kucie.Yliena rozdarła dolną partię płaszcza by mieć bandaż i owinęła nim podbrzusze Khorna.
-Więcej nie mogę zrobić-powiedziała.Była to prawda,nie wiedziała jak długo narkotyk na nią podziała.

//Kulę rzuciłem na wyjście.I nie była to kula wielkości dinozaura tylko taka która by zamaskowała ruch wojsk//

Zangetsu podjechał do Silverena
- Lordzie Silveren,atak się nie udał ale odciągnęliśmy uwagę od głównych działań!! Może to da trochę czasu naszym !! - krzyczał gdyż hałas i pęd nie pozwalały normalnie rozmawiać.

Yliena Khorn

Do Khorna podbiegły dwie starsze kobiety, spojrzały na Krasnoluda i wskazaniem głowy poleciły Ylienie żeby im pomogła zanieść go do sąsiedniego budynku
Darian tymczasem wskoczył na dach i korzystając ze strzał Ylieny posyłał przed oblicza pana śmierci kolejnych wrogów...

Silveren i Asael

Popełnili najgorszy z możliwych błędów przerywając szarżę, stracili okazję do zmiażdżenia flanki wroga i dodatkowo ściągnęli na siebie jego uwagę, przez tłumy przeciwników przedzierali się teraz łucznicy tymczasem piechota formowała szyk obronny z tarczy i krótkich włóczni na tyłach lewej flanki stał oddział dobrze uzbrojonych konnych, powiewała nad nim flaga wroga... nie było zbyt wiele czasu...

Pokrzywa

Oczko pobiegł za nią. W momencie kiedy zbliżali się do skrzyżowania dwóch uliczek z jednej z nich usłyszeli szczęk broni a następnie zobaczyli jak zza rogu wybiega oddział wroga który widać przebił się w tej uliczce przez obronę...

Zangetsu wykonał kila szybkich gestów,zamruczał szybko inkantacje i cisnął w grupę wrogów o wiele większą kulę ciemności niż poprzednio.
- Teraz! Atakujemy hetmanie !

Silveren zatrzymał się i ocenił sytuacje. Niestety, rozkaz Asaela wszystko zniweczył. Oddział Silverena miał małe szanse teraz na sukces, nie mogli jednak sie wycofac i zdradzic tajemnego przejscia, ktorym opuscili gród. Silveren zatrzymał oddział i ustawil tak, aby znalezli się poza odległością strzału.
- Nie ruszać się! Stać w miejscu! -Krzyczał w języku Minhiriath.- Jak wpadniecie pod strzały to nawet nie dojedziecie do linii wroga!

Yliena pomogła kobietom jak tylko mogła.Wzięła swoją torbę z lekarstwami i bandażami.Wnosiła razem z innymi kobietami rannych.Miała koło godziny nim skończy się działanie narkotyku.Działała w pełnym skupieniu.

-Do kurwy nędzy, chodzić to ja jeszcze mogę... Dziękuję Ylieno.
Khorn starał się o własnych siłach dojść do namiotu. Gdy słabł opierał się na Ylienie.

- Chcesz zaatakować pomiędzy jedną a drugą salwą ? - krzyknął do Silverena.

Pokrzywa skrzywiła się. Nawet dobieć nie można do celu bez przeszkód...
- Stójcie! - wrzasnęła w języku Minhiriath. - W imię Gael mówię: zawróćcie, jeśli nie chcecie zginąć.
Co ty robisz, idiotko?spytała samą siebie. Kiedyś ten fortel wypalił, ale wtedy miała przynajmniej szansę, że przeciwnik przynajmniej zdziwi się jej wyglądem. Teraz już trudno.
Uniosła miecz, zatrzymała się na chwilę. Czekała na jakąkolwiek reakcję.

Yliena pomogła Khornowi dotrzeć do namiotu.Kręciło się tam przy rannych sporo kobiet,każda miała ręce pełne roboty,a dostarczone przez elfkę leki bardzo pomogły.Yliena gestem poprosiła do siebie dwie kobiety.
-Bełt na szczęście nie uszkodził ważniejszych organów,ale przez co najmniej dzień nie będzie pan mógł się zbytnio poruszać-wyjaśniła krasnoludowi Yliena zmieniając mu opatrunek nasączony jakimś eliksirem leczniczym.
Miała niespełna godzinę by jeszcze na coś się przydać.Obawiała się tylko co będzie jutro.Czy w ogóle wstanie? Czy się obudzi? Wzięła sporą dawkę narkotyku,skutki mogą być opłakane.

-.. Kurwa
Skwitował krasnolud leżąc spokojnie.

-Nie moja wina,że piecze-usprawiedliwiała się Yliena-Ani to,że bełt trafił akurat w takie miejsce.Gorzej by było gdyby wbił się w serce lub płuca.

-Wiem, psiamać, że nie twoja. Szkoda mi tylko, że tak szybko mnie wykończyli... Nie zadręczaj się, dzięki tobie żyję.

Yliena pokręciła głową.
-Dzięki mnie ponieśliśmy duże straty-powiedziała smutno, po czym wstała od Khorna-Niech pan odpocznie,ja pomogę innym.

Khorn nie rozumiał, więc nic nie mówił. Nie walczył tam, gdzie Yliena.

//jaki bełt Ang?? Khorn został nabity na dwie włócznie!!//

Silveren i Asael

//zastanawia mnie samuraj ile jeszcze zaklęć jesteś wstanie rzucić zanim się zmęczysz... mam Ci pisac kiedy przekraczasz już próg na twoją niska rangę?//

Łucznikom udało się w końcu przedrzeć na początek szeregu, widząc że jeźdźcy są co najwyżej w zasięgu salwy cała formacja zaczęła maszerować powoli do przodu. Łucznicy a za nimi szeregi włóczników...

Pokrzywa

Wymówienie imienia starej bogini wywołało chwilowe zawahanie w grupie wojowników ale tylko chwilowe, po kilku sekundach ruszyli z wrzaskiem na Pokrzywę i Ervica
-bardzo mądrze!- warknął Oczko- Chodu!!

Po pół godzinie Yliena poczuła już pierwsze efekty działania narkotyku.Serce zaczęło bić szybciej.Nie miała wiele czasu. Zajęła się już tylko tymi najbardziej poszkodowanymi,a rannych wciąż przybywało.

- Gdzie się podział dawny honor Minhiriatczyków... - powiedziała w stronę wojowników, po czymsplunęła, ruszając biegiem. Zaśmiała się do kapitana - przynajmniej nie można powiedzieć, że się nudzimy!
rzuciła iluzję płomienia, taką samą, jak w lesie. Linia nieprawdziwego ognia rozciągnęła się między dwójką uciekających a pogonią.

W pomieszczeniu było kilku rannych i kilka starszych kobiet, potrafiły robić podstawowe opatrunki i znały się na zielarstwie ale niektórzy byli zbyt mocno ranni. Yliena także nie była ekspertką w uzdrawianiu, kilku wojowników nie udało im się uratować...

Pokrzywa

Tym razem iluzja zadziałała. Wojownicy zatrzymali się i choć dziwiło ich to że ogień niczego nie spala ani nie emituje ciepła to jednak nie odważyli się przejść
-no tak mamy dużo rozrywek- w tym momencie z uliczki przed nimi wybiegł kolejny oddział wroga- za dużo...

Yliena zużyła już cała energię magiczną,mogła polegać tylko na swoich umiejętnościach medycznych.Niestety,gdy nic nie można było zrobić,mogła jedynie ulżyć w cierpieniu konającym.
Nagle czuła,że robi się jej słabo.Narkotyk zadziałał całkowicie,ręce całkowicie jej posiniały.Poinstruowała Fiarę,gdyż akurat tam była, co należy zrobić,sama zaś wyszła z namiotu.Ten stan musiał sam minąć.Uszła kilka kroków, po czym padła bez czucia na ziemię.

Skrzywiła się.
- Mogę rzucić jeszcze jedną iluzję ognia, ale potem nie będzie ze mnie wiele pożytku - rozejrzała się. Może udałoby im się wejść na dach i tą drogą zwiać...

//cholera Ang najpierw bełty teraz namioty czytaj Ty dokładnie dziewczyno!!//

Yliena

Ktoś podniósł ją z ziemi i zaniósł do pomieszczenia które spełniało rolę szpitala... tam ułożono ją na łóżku i zajmowano jak tylko można było...

Pokrzywa

Wojownicy zaczęli biec w ich kierunku z okrzykiem bojowym
-ten ogień za nami to iluzja tak?- zapytał szybko Oczko

- Tak, w przeciwieństwie do głównego arcymaga Sanktuarium nie spalam wszystkiego, na co się natknę... A co? - spytała oglądając się nerwowo przez ramię.

-czyli możemy przez niego przeskoczyć?- zapytał jeszcze szybciej widząc że przeciwnicy się zbliżają

//Spoko,spoko.. z siodła nie mogę się spieprzyć.Ale czekaj.. rzuciłem zaledwie trzy czary i już mam oklapnąć jak faja po skończonym stosunku ? xD //
- Teraz mamy szanse! Do cholery..hetmanie - warknął z lekką nutą wściekłości i zmęczenia.Powoli zaczęło kręcić się mu w głowię,jednak zdołał opanować zawroty głowy.Jechać na nawet szarżować był w stanie ale co jeśli zrzucą go z siodła i będzie musiał walczyć w zwarciu

// trzy czary w tym jeden dość silny, obszarowy, chodzi mi o tą chmurę. Jeśli miała zakryć was jadących to musiała być dość duża, nie? Dlatego na twoje ostatnie pytanie odpowiadam twierdząco. Zauważ, że ja (choćbym chciał) nie gram takiego kozaka i niestety dwie włócznie wbite w moje krasnoludzie ciało stanowią dla mnie problem :P //

- Nawet skakać nie musisz - prychnęła Pokrzywa. - Chyba, że naporawdę uwierzysz, że jest prawdziwy. No to jak - spytała, spoglądając niepewnie na zbliżajacych się przeciwników. - Z jednej grupy lecimy w drugą?

-myślisz że tamci będą zaskoczeni jak wyskoczymy na nich z płomieni?- wojownicy wroga byli już blisko

//Ale ja żadnego lasu nie zakrywałem ? To Tsu robiła takie numery.. ja rzuciłem kulę ciemności na wejście,cieniste dłonie aby Yliene uratować i większą kulę ciemności przed wojsko wroga a nie w nie.Przez kule ciemności chyba nas nie zauważą co ? //

// no właśnie o tą "kulę ciemności" mi chodzi, bo mi się to kojarzy z czymś w stylu nieprzenikalnej ciemnej mgły... no, chmury :P A chodzi mi o to że rzuciłeś to żeby zakryć swoje wojska czyli taka kula i tak musiala miec z dwa metry wysokosci, metr grubosci i no dobre kilka-kilkanascie szerokosci a mi się wydaje ze na kogos z początkującym (3) to moze byc "nieco" wyczerpujące :P //

Zaśmiała się. Spodobał jej się ten pomysł
- A ty byś nie był? Na co więc czekamy? - Ruszyła z miejsca w stronę linii ognia. To tylko iluzja, miała tego pełną świadomość, więc nie mogła w żaden sposób od niej ucierpieć.

/Chłopaki, może przerzućcie się z tą kwestią na PW albo chatboxa? Proszę./

Silveren wydal rozkaz do wycofywania się. Robił tak, aby jak najbardziej odwieść łuczników od całej armii. Gdy miał wrażenie, że lucznicy zaczynaja sie wachac, podniosl buławę i wydal rozkaz do szarży. Miał nadzieje ze teraz nikt mu nie przerwie...

Przywarł do konia i przytrzymał mocniej włócznie.Ustabilizował ją aby się nie kiwała..
Był wyczerpany.Magia ciemności kiedyś go zabije.To cena jaką płacił za poznanie tego kręgu,odrzucając krąg ognia ktróy był mu pisany.
Głosy był trochę przytłumione,a kolory wyblakłe ale pędził.Na śmierć,na śmierć wrogom,ocealenie tubylców i śmierć.. własną na polu walki.

Silveren

Łucznicy naciągnęli strzały i oddali tylko jedną salwę. Strzały nie były zbyt celne jednak cele było dość duże. 15 jeźdźców padło w towarzystwie kiwki koni. Łucznicy pospiesznie wycofali się za formację włóczników która ustawiła ścianę tarcz i włóczni gotową na przyjęcie jazdy... ich włócznie nie były jednak zbyt długie i służyły raczej do rzucania niż odpierania szarży kawalerii...

Pokrzywa

-coraz bardziej mi się podobasz- mruknął z uśmiechem Oczko i ruszył biegiem w stronę ściany ognia uciekając jednocześnie przed grupą wrogów. Przeskoczyli przez płomienie na zupełnie zaskoczonych i zdezorientowanych przeciwników. Przy pierwszym uderzeniu Oczko powalił dwóch, zostało jeszcze 6

Pokrzywa wzięła szeroki zamach, celując w kark jednego z przeciwników. Nie mając czasu by podziwiać ewentualny efekt wbiła sztych między płyty zbroi kolejnego. Jeśli miecz utknie... najwyżej znajdzie sobie inny.

Pokrzywa

Zbroja nie była płytowa i miecz nie miał problemu z wejściem i wyjściem. Zostało jeszcze 4. Kolejnymi dwoma zajął się Oczko wykonując skomplikowaną kombinację. Pozostali dwaj byli na łasce i niełasce Pokrzywy

Spojrzała na dwóch wojowników i powiedziała w języku Minhiriath.
- Bij, zabij, panowie. Prosiłam w imię Gael, nie posłuchaliście. To był błąd.
Zakręciwszy się w miękkim piruecie obróciła mieczem po linni koła, znów mierząc w szyję, tam zwykle zbroje są słabsze. Zwłaszcza te starego typu, któe pamiętała jeszcze z dawnych, dobrych czasów.

Pokrzywa

zbroje były skórzane więc i tak prawdopodobieństwo jej przecięcia było duże. Jeden wojownik padł a drugi rzucił się do ucieczki. Oczko chwycił włócznie leżącą na ziemi i cisnął nią w uciekiniera tak że przebiła go na wylot.
-to co robimy to samo z drugiej strony?- zapytał Ervic z uśmiechem

Pokrzywa oparła się ciężko o ścianę budynku.
- Chwilę, tylko muszę odetchnąć. Ta iluzja wcale nie jest taka prosta w utrzymaniu dla takiego laika jak ja...
Wzięła kilka głębokich wdechów, opuściwszy głowę, po czym stanęła pewnie na nogach. Westchnęła, po czym uśmiechnęła się dziwnie. Jej żółte oczy błysnęły dziko, patrząc w stronę iluzorycznego ognia. Przeciągnęła się, chcąc nieco rozluźnić napięte mięśnie.
- No to lecimy.
Znowu ruszyła w stronę płonącej "ściany". Trzeba to jakoś skończyć i ruszyć dalej, dokonać przynajmniej tyle szkód, ile można.

Pokrzywa

Tym razem poszło szybciej. 6 napastników nie stanowiło problemu. Po skończonej robocie Oczko spojrzał z podziwem na Pokrzywę i nagle go olśniło
-dała byś radę roztoczyć taką iluzję na głównej alei?

Zastanowiła się, po czym wytarła miecz o jednago z trupów w skórzanych zbrojach.
- W poprzek czy wzdłuż, po jednej czy obu stronach? - spytała, przygryzając wargę. - Może być ciężko, ale spróbować pewnie nie zaszkodzi. Musisz mi dokładnie powiedzieć, o co ci chodzi...

Oczko skinął głową i ruszył lekkim biegiem w stronę z której dochodziły najgłośniejsze odgłosy walki
-zbiorę wszystkich naszych i spróbujemy odeprzeć wroga w głównej alei... Ty musisz znaleźć kogoś z tej starszyzny i powiedzieć mu żeby zebrał wszystkich ludzi jakich zdoła na koń do głównej alei. Kiedy zaczniemy się cofać między nami a wrogiem musi powstać iluzja wtedy my się rozbiegniemy a jazda uderzy na zdezorientowanego wroga... jasne?

Silveren wbiegl z impetem w rząd włóczników, starając się odbić włócznie mieczem, który dobył kilka chwil wcześniej...

- Jasne. Biegnij, jakoś sobie poradzę - Pokrzywa odwróciła się i szybko wbiegła w jedną z wąskich uliczek na poszukiwanie rodowitych mieszkańców Minhiriath. Oni zapewne będą w stanie powiedzieć jej, gdzie są Starsi tej wioski.

Silveren

Impet jazdy zniósł z powierzchni ziemi pierwsze linie wroga. Kiedy zabrakło impetu przyszło do mieczy. wśród kwiku koni, szczęku oręża oddział silverena wgryzł się w szeregi wroga spychając go do tyłu jednak z każdą chwilą wyraźnie ubywało mu ludzi...

Oczko pobiegł tą samą uliczką co pokrzywa i oboje znaleźli się nagle na głównej alei. Wróg zepchnął tutaj obrońców z całego placu przed bramą i teraz napierał na walczących w uliczce. Oczko szybko zlokalizował członków drużyny.  w większości zostali wycofani poza szereg gdyż walka w zwarciu nie szła im najlepiej. Ervic zauważył też jednego ze starszych i wskazał go Pokrzywie. Sam zabrał się za zbieranie ludzi
-zbierać się mamy robotę- krzyknął i zabrał się za przekazywanie im instrukcji

// "gdyż walka w zwarciu nie szła im najlepiej"... dzieki Black ;P //

Wbił w się szereg ludzi tratując dwóch a trzeciego przebijając włócznią.Ostatkiem sił wbił ostrze groty w pierś wojownika który zakradał się od prawej po czym... stoczył się z konia.Nieco ociężale wyciągnął katanę i ustawił się w pozycji obronnej.Zbladł,a na czoło wstąpiły krople potu.Opanował zawroty głowy i czekał na atak wroga.Był zbyt słaby aby zaatakować

Pokrzywa bez zbytnich ceregieli podeszła do Starszego i przekrzykując wrzawę przekazała mu wskazówki Oczka tonem, jak miała nadzieję, nieznoszącym sprzeciwu. Musiała się mocno skupić, by zebrać też w sobie resztkę energii na jeszcze jedną iluzję, powoli ze zmęczenia zaczęło jej się kręcić w głowie.

//chodziło o walkę tarcza w tarcze jeden przy drugim:P w te klocki nie jesteście dobrzy:P//

Oczko odnalazł wzrokiem maga drużyny
-daj nam kilka sekund spokoju!- krzyknął do niego
Mag był już wyraźnie zmęczony i nie było mowy o wywianie przeciwników za mury. Jednak wpadł na jeden pomysł. Ziemię pokrywał piach. Mag uniósł go magicznie i cisnął lekkim podmuchem we wroga. Kryształki powpadały w oczy przeciwników stający frontem. Co pozwoliło starszyźnie wycofać swoich ludzi. Grupa Oczka zajęła pozycję. Było tam około 2 tuzinów podróżników...  z przybyłych 60.
-Zar jesteś tu!- krzyknął Oczko a z uliczki obok niego wyszła drowka z zakrwawionymi nożami- dajemy im 10 minut później unieszkodliw ich na chwilę!
Drowka skinęła głową
-Pokrzywo bądź gotowa!
W tym momencie większość wojowników wroga zdołała już pozbyć się piasku z oczu i rzucili się do ataku
-Bić!!- krzyknął Oczko i poprowadził grupę do natarcia

Asael

Obok z lewej rzuciło się na niego dwóch wojowników jednak zostali stratowani przez jednego z sojuszników. Z prawej natomiast zaatakował kolejny uderzeniem toporka z góry...

Pokrzywa została nieco z tyłu, czekając na moment, gdy prowizoryczna armia dostanie rozkaz, by się wycofać. Nie mogła rzucić iluzji natychmiast, spłoszyłoby to zarówno wrogów, jak i sprzymierzeńców, nie mówiąc o ich wierzchowcach. Mimo tego prócz słów zaklęcia trzymała też broń w pogotowiu, mając nadzieję, że wszystko potoczy się według planu.

Pokrzywa

Oczko dał miejscowym 10 minut przypłacając to stratą kolejnych towarzyszy, jednak wykonał zadanie. Kiedy widział że już długo nie wytrzymają dał sygnał Zar. Nagle wojownicy wroga stojący z przodu zaczęli się skręcać z bólu i głośno krzyczeć jakby coś rozdzierało im wnętrzności
-do Tyłu!- krzyknął Oczko i pozostali towarzysze zbierając rannych cofnęli się kilka kroków od linii walki- teraz Pokrzywo!

Odskoczył w tył i wywrócił się.Słabł coraz szybciej.Drżącymi dłońmi wyciągnął z rękawa kunai i w momencie gdy przeciwnik robił zamach rzucił w jego gardło kunai."Ostatni.." przeszło mu przez myśl na widok lecącego sztyletu.

Silveren spial konia i uderzył w grupę wrogów. Był gotowy ddac "zycie", jednak uzmyslowil sobie ze to nie jego walka. Stratowal kilku zolnierzy i wydał rozkaz do odwrotu. Wiecej nie mogli zrobić, nie ponoszac najwyzszejceny. W oddziale kawalerii zaczęto powtarzać rozkaz odwrotu i już pierwsi konni zaczęli wydostawac się z placu boju.
Tymczasem Silv przebił się do Asaela i rozjechal jego wwrogow. Zanim pojawili się nastepni, podał mu rękę i rzekl:
- Wsiadaj, bracie. To nie nasza walka, żeby oddawać w niej życie.

Słysząc krzyk Pokrzywa rzuciła zaklęcie, wkładając w to tyle mocy, ile jej pozostało. Linia iluzorycznego ognia rozgorzała tuż przed grupą wroga, jasna i wyraźna.
- Dalej, wyższy nie będzie! - krzyknęła do Oczka i pozostałych podróżników. To samo powtórzyła jeszcze w języku Minhiriath, po czym oparła się ciężko o ścianę budynku. Po chwili osunęła się po niej i przykucnęła na ziemi, gdy łomotanie w głowie przybrało na sile.

zaklęcie odniosło skutek, wróg stanął przed ścianą ognia nie specjalnie wiedząc co ma zrobić. W tym momencie z głównego placu wyjechał oddział jazdy
-pod ściany i do domów!1- krzyknął Oczko widząc że jeźdźcy ustawiają się do szarży i ruszają z pochylonymi włóczniami. Widać zdążyli jeszcze odwiedzić zbrojownie gdyż te które teraz dzierżyli były wyraźnie przeznaczone do szarży. Około setki jeźdźców przeskoczyło przez płomienie i zmiotło wroga stającego na placu przy bramie. Konni wylali się przez bramę dokładnie w momencie kiedy silveren wydał rozkaz do odwrotu. Z oddziału straży pancernej nad którą powiewał sztandar odezwał się głos rogu i wojsko wroga rzuciło się do ucieczki...

Odtrącił rękę i chwiejnym krokiem ruszył ku przeciwnikom.

//o ile dobrze zrozumialem, to ten oddizal jazdy jesty nasz tak? Jesli nie to nie licz drugiej polowy tego posta...//

Nie bede ratował głupców... bohater się znalazł, pomyślał Silveren i jako ostatni wydarł się z szeregów wroga. Zamykał oddział jazdy.
_

Gdy zobaczył, że przez bramę wylewa się kolejny, większy oddział jazdy, który znosi napastników, zatrzymał swój oddział. Ustawił po raz kolejny w szyku i na jego znak rzucili się do pogoni za uciekającymi.

//spoko//

jeźdźcy ścigali wroga a w grodzie rozprawiano się z niedobitkami. Teraz najważniejsi byli ranni, bitwa była skończona a w wyłomach, bramie i na uliczkach osady leżały sterty trupów...

Leżał gdzieś daleko wśród trupów.Po jego prawej leżał żołnierz z idealnie przeciętą tętnicą szyjną,a po lewej kolejny z precyzyjnym cięciem od braku do biodra.Na samym wojowniku leżał kolejny który chciał rzucić się i udusić jednak nadział się na wakizashi.
Ostatnimi siłami zrzucił z siebie ciało z wbitym wakizashi.
Sam nie wyglądał lepiej niż trup.Krwawił z wielu ran.Dodatkowo krew ciekła mu z nosa i ust które na domiar złego były rozbite.Poszarpane i zabrudzone ubranie świadczyło że walczył.
Blada skóra,płytki szybki oddech i szybko podnosząca się pierś wojownika świadczyła że jest na skraju śmierci.Czuł że jego serce nie daje rady i zaraz się zatrzyma.Spojrzał w niebo a potem po pobojowisku.Był dosyć daleko od wioski i nie miał siła by wstać.Leżał i czekał na zgon.

Wrad stał pod lasem i patrzył na upadek wrogich wojsk. Był zmęczony ale zadowolony. Z niektórych ran wciąż jeszcze sączyła się krew ale większość zdążyła się już zagoić.

Pokrzywa po znalezieniu się wśród tylu rannych skupiła się na prowizorycznym opatrywaniu i jak najszybszym odsyłaniu do pozostałych uzdrowicieli. W końcu sama musiała do nich się zwrócić, sama nie była w stanie opatrzyć wszystkich skaleczeń, zwłaszcza tych powstałych od strzał, które przebiły przedtem jej skrzyda. Już dawno przekonała się, że nieopatrzone rany na skrzydłach bywały niekiedy równie niebezpieczne, co "pozostałe" a to, że mogła się ich "dobywać" i "pozbywać" według woli nie zmieniało faktu, że i tak wymagały one pomocy uzdrowicielki.
Wyglądało na to, że oprócz wycieńczenia, poobijania i paru mniejszych i większych skaleczeń udało jej się wyjść cało z tej jatki. Patrząc na stosy trupów łatwo było jej docenić własne szczęście.

Naan się ocknął usiadł z trudem i rozejrzał, nie widział nigdzie swego mistrza, zmarszczył czoło, nadal mu było słabo, oparł sie o drzewo i westchnął cicho, zranione ramie nadal dawało się we znaki, ale naszczescie krew juz zaskrzepła, ostatnio co pamiętał to byli właśnie łucznicy...
-Mistrzu Wrad?-rzucił w eter, slyszał odgłosy walki, wiec bardzo możliwe było, że jego mistrz nadal walczył.

-Tak.-warknął Wrad znad jego głowy.

Chłopak podniósł głowę i spojrzał na niego, p[o chwili spuścił głowe i milczał, czyli jednak mistrz nie był z niego zadowolony, jak  wróci bardziej przyłoży się do nauki, tak żeby go zadowolić.
-Przepraszam, mistrzu to się więcej nie powtórzy-obiecał

-Jak chcesz, walka już skończona. Dasz radę iść?

Odetchnął cicho.
-Nie, nie mam siły... Ja się naprawdę starałem, użyłem najmocniejszych zaklęc jakie potrafiłem użyć-Zaczął próbować mu się wytłumaczyc, chciał go jakoś obłaskawic, nie lubił gdy Wrad jest zły.

-No to świetnie.
Wrad popatrzył na pobojowisko.
-Idziemy, jeszcze o nas zapomną.-mruknął i zarzucił sobie Naana na ramię po czym skierował się w w stronę osady.

Do pomocy rannym trzeba było przygotować kolejne pomieszczenia. Znoszono ich ze wszystkich stron, nie zapomniano też o uczestnikach szarży na lewej flance skąd zabrano Asaela. Wojownicy drużyny zostali wpisani w oczach mieszkańców wioski w poczet bohaterów. Przydzielono im oddzielny budynek gdzie zajmowały się nimi zielarki. Z 60 podróżników ocalało 40 jednak wielu było na tyle poważnie rannych że ich dalszy udział w wyprawie był niemożliwy. Kilku do tej pory nie odnaleziono więc prawdopodobnie leżeli gdzieś pod zwałami trupów. Było oczywiste że kilku rannych nie przeżyje następnych godzin. Darian siedział oparty o ścianę a jego zranione ramię opatrywała jakaś zielarka. Spojrzał na Yliene leżącą obok na łóżku
-co z nią?- zapytał jednak kobieta tylko wzruszyła ramionami uśmiechając się bezradnie

Gdy juz zajęto się chłopakiem, ten odnalazł szybko Wrada i spojrzał na niego, po chwili się uśmiechnął.
-Juz czuje się lepiej, zajeli się moim ramieniem... To co robimy dalej? Jakieś rozkazy?

Yliena leżał na łóżko.Jej ręce były sine i można by ją uznać za martwą gdyby nie fakt,że oddychała.Twarz miała dalej zasłoniętą,lecz lekko odchyloną do tyłu.Nagle zaczęła poruszać ustami,powtarzając coś.
-Dall...Dall...

Silveren odstawił konia pod stajnie. Troche zalowal, bo dobry to byl wierzchowiec. Rozejrzał się po osadzie, szukając jakiegoś spokojnego miejsca dla siebie, gdzie mógl odpoczac...

-Czekamy, demony wiedzą co teraz będziemy robić.-odparł Wrad, ktory stał oparty o ścianę jakiegoś budynku i przygladal się wszystkiemu z niesmakiem.

Silveren

Wszędzie było pełno ludzi biegających, opłakujących poległych albo snujących się jak Cienie. Ktoś wskazał mu jedną z dużych chat i powiedział
-tam są wasi towarzysze panie!

Darian rozejrzał się po pokoju szukając wzrokiem Dallana jednak nie udało mu się go znaleźć. Spojrzał smutno na elfkę
-szuka brata- szepnął- cholera może rzeczywiście ten gówniarz potrzebował pomocy...

Pokrzywa robiła zwyczajowy obchód, nie mogła siedzieć spokojnie, gdy wokół było tylu rannych. Gdy trafiła do sali, gdzie opiekowano się Ylieną, usłyszała ostatni komentarz Dariana i spytała cicho:
- Czy nie możemy naprawdę nic zrobić, jakoś jej pomóc?

Silveren wszedł do chaty i odnalazł Asaela.
- Widzisz, bracie... o co walczyłes? O ludzi których nie znasz? -Zapytał, widząc jego stan.- Jak przeżyjesz wiek na tym świecie, będziesz wiedział, że taka walka nie ma sensu, bo kiedyś ci ludzie nie zrobia tego samego dla Ciebie...

Chłopak westchnął i oparł też się o sciane chowając rece do kieszeni spodni.
-Jesteś głodny mistrzu? Bo ja tam bym coś przekąsił jeśli bym mógł

-nie wiemy co jej dolega... chyba musiała zażyć jakiś specyfik, znamy podobne ale ni o tak silnym działaniu. Podałyśmy jej zioła i mikstury na wzmocnienie organizmu ale nie wiemy czy to pomoże...
-znasz ich język?!- zapytał siedzący opodal Darian

-Dall...zawiodłam,braciszku...Ty miałeś przeżyć...zawiodłam całą rodzinę...-powtarzała Yliena.Wciąż nie otwierała oczu.

-Zjadłbym coś, ale podejrzewam, że nie dostanę żadnego człowieka. Chodźmy więc poszukac czegoś zwyklejszego.-warknał, splunął i ruszył w poszukiwaniu jedzenia kierując się swoim węchem.

A chłopak ruszyl za nim, nawet pozwolił nucic sobie coś pod nosem.
-Może na polu bitewnym znajdziesz jeszcze jakiegos niedobitka? Zjesz i nawet się nie skapną ,że to ty, kości najwyżej zakopie-zaproponował.

-Nie bedę jadl jakiegoś brudnego i śmierdzącego mięsa!-stwierdził zirytowany Wrad.-Nie jestem zwierzęciem!

Chcial juz rzucić kąsliwa uwagę, ale wiedział, że to źle może się skonczyc, więc kiwnął glowa i szedł nadal za nim juz milcząc.

- Ylieno, nie zawiodłaś, wielu dziś zawdzięcza życie twojej pomocy - powiedziała cicho Pokrzywa, podchodząc do dziewczyny. - Nie wiem, gdzie jest Dall, ale przecież znasz go... nie poddaje się tak łatwo, pierwsza większa bitwa nie może być jego ostatnią... Śpij, odpocznij, poszukam go - albo jego ciała, dodała w myślach, lecz nie wypowiedziała tego na głos. Nie uwierzy w jego śmierć, dopóki nie ujrzy zwłok.
Odetchnęła, po czym zwróciła się do Dariana, lekko się skrzywiwszy. Była zmęczona:
- Pewnie zauważyłeś wcześniej, że gdy siedzieliśmy zamknięci, rozmawiałam z Silverenem w innym języku, czemu więc dopiero teraz okazujesz zdumienie?

Wilku i Naan

Szybko dotarli do miejsca gdzie na paleniskach smażyła się dziczyzna w dość sporych ilościach. Wojownicy po walce na pewno zgłodnieli. Na widok przybyszów kucharki odsunęły się lekko jakby ze strachem...

- skąd miałem wiedzieć co to za język?- odparł Darian- poza tym wszyscy tam o czymś gadali było głośno a ja nie bawiłem się w podsłuchiwanie... musimy chyba znaleźć tego chłopaka...

- To czemu stoisz i "bawisz się" w przepytywanie? - spytała spokojnie Pokrzywa, ruszając do wyjścia. Nie miała zamiaru obrazić tym pytaniem Dariana, doszła jednak do wniosku, że powinna częściej powstrzymywać się od komentowania wszystkiego. - Postaramy się zaraz wrócić, musimy znaleźć jednego z naszych towarzyszy, jej brata - rzuciała przez ramię w stronę kobiety. Biedaczka musiałą się czuć co najmniej zagubiona.

-Dallan...braciszku...-mruknęła Yliena.Potem już nic nie powiedziała.Narkotyk mógł zneutralizowany jedynie przez długi sen.

-bo nie wiem jak tu kogoś o coś zapytać... musimy wiedzieć najpierw gdzie walczył... w pewnym momencie zniknął z centrum pola bitwy może ktoś go widział...

Wrad popatrzył na kobiety i stwierdził żę dobrze byłoby gdyby to one smażyły się zamiast dziczyzny. Wziął z paleniska spory kawał i zaczął go jeść. Nie znał tutejszego języka a nawet gdyby znał i tak by nie poprosił.

- Rozumiem - Pokrzywa podeszłą do jednego z tubylców i spytała szybko, czy widział młodego elfa o szarawej skórze. Starała się też dorzucić inne cechy charakterystyczne, po których możnaby poznać Dallana.

Chłopak po chwili zrobił to co jego mistrz, ale wziął mniej, gdy Wrad nie patrzył kiwnął lekko kobietom dziękując, znalazł gdzieś miejsce do siedzenia i tam przysiadł, po czym zaczął jesc, rozglądając się ukradkiem.

"Ciekawe co teraz." pomyślał Wrad kucając obok Naana i patrząc zamyślonym wzrokiem przed siebie. Powoli jadł mięso, które jeszcze nie do końca było wypieczone ale nie przeszkadzało to harakrowi.

Wilk i Naan

Baa mięso było twarde jak guma i prawie surowe widać nie wszyscy wiedzą jak trzeba radzić sobie z dziczyzną z rusztu. Kucharki zostawiły jedno palenisko dla Wrada i wróciły do pracy przy pozostałych czasami spoglądając nerwowo za plecy

Pokrzywa

Większość pytanych tylko wzruszała ramionami jednak udało się jej dowiedzieć że młodego elfa nie widziano go wśród poległych a także że walczył przy lewej flance. W tamtym rejonie nadal leżało jeszcze sporo ciał.

Wrad nie przejął się w najmniejszym stopniu stanem ugotowania mięsa ani jego twardością. Potężne kły i szczęki pozwalały mu bez najmniejszego problemu radzić sobie z dziczyzną. Rozgladal sie ciekawie dookola czekając na jakakolwiek sygnał do działania.

Za to chłopak musiał się namęczyc z przezuciem jednego kęsa.
-Twarde-burknął-Ciekawe kto je uczył gotować...-mruknął i zaczął się męzczyć nad kolejnym kawałkiem.

Pokrzywa ruszyła ku lewej flance. Stosy ciał nie wyglądały zachęcająco, lecz jeśli był choć cień szansy, żeby chłopaka tam znaleźć... nie mogła tak po prostu zrezygnować.
Wołała Dallana, przyglądając się kolejnym stosom zmarłych, niekiedy gwałtownie odsuwając ciała. Kiedyś znacznie bardziej poruszały ją takie widoki, własne zobojętnienie napawało ją czasem obrzydzeniem...
- Dallan! - wrzasnęła jeszcze raz, mając nadzieję, że usłyszy odpowiedź, po czym przysiadła gwałtownie na wolnym skrawku ziemi. Oparła czoło na zgiętym kolanie i potarła w zamyśleniu starą bliznę biegnącą wzdłuż obojczyka. Tropienie nic tu nie pomoże, nie potrafiła korzystać z telepatii, nie miała pomysłu na to, jak dalej go szukać.
Podniosła wzrok na Dariana i spytała:
- Może ty wiesz, co możemy jeszcze zrobić?

-a może walczył gdzieś w jakimś budynku albo... na przykład w miejscu takim jak tamto- powiedział Darian wskazując na roztrzaskane w drzazgi wrota prowadzące na jakiś spory dziedziniec. Elf pobiegł w tamtym kierunku. Na dziedzińcu było sporo ciał głównie przeciwników jednak także i sojuszników, jeden z wojowników wroga wisiał nabity na pal wystający z jednej ze ścian i to dość wysoko. Co najdziwniejsze ziemia była tu pokryta sianem...
-dziwne...

Pokrzywa dotarła do Dariana akurat, by usłyszeć jego komentarz.
- Wolę uznać za prawdopodobne, że tego kogoś - powiedziała, wskazując na wojownika wbitego na pal - wrzuciło tam zaklęcie powietrza, a nie jakiś olbrzym... Nie wiem, co tu robi siano, rozejrzyjmy się jednak.

-no co racja to racja- Darian zrobił kilka kroków i naglę zniknął z oczu Pokrzywy zapadając się jakby pod siano z głośnym "Łooooo... JEB!!"

Pokrzywa zmarszczyła brwi, po czym ostrożnie zbliżyła się do miejsca, gdzie zapadł się Darian.
- Żyjesz, czy ten cały bałagan przeżyłeś tylko po to, by skręcić kark w jakimś wilczym dole? - spytała niepewnie, klękając ostrożnie i odgarniając siano, przeczuwając już, co zobaczy.

pod sianem w miejscu gdzie z niknął Darian znajdował się widać dół przykryty deskami które musiały się już wcześniej załamać
-żyyyje- wyjęczał Darian- ale chyba coś sobie złamałem... i cholera nie ma miejsca żeby mnie nie bolało... i nie leże tu sam... odgarnij to siano wpuść tu nieco więcej światła!

//jeszcze dlugo tak nic sie nie bedzie dzialo?//

- Prawie jak szukanie igły w stogu siana - mruknęła, ale odgarnęła siano bez dalszych komentarzy...

/Silv, może zorganizuj sobie sytuację, żebyś mogł coś robić?/

//dokładnie... jakoś w karczmie sami sobie radzicie tutaj też możecie jeżeli nie pcham akcji do przodu:) wystarczy że zasugerujecie coś jakimś postem a ja na pewno z wami pogram//

Kiedy do dołu wpadło nieco światła Darian zawołał
-cholera to Dallan i jakiś dwóch denatów... chłopak żyw jeszcze wołaj tu kogoś niech nas wyciągną!!

- Wołać to ja mogę co najwyżej stada trupów, przyjacielu... a co z pozostałymi dwoma? - spytała, po czym rozejrzała sie za kimś żywym i skłonnym udzielenia pomocy.

-to nasi przeciwnicy i prawdopodobnie przeszli już bramy piekieł... no biegnij kogoś oszukać sam stąd nie wyjdę!!

- "Prawdopodobne przekroczenie bram piekeł" nie zawsze wystarczy, upewnij się lepiej! - rzuciła na odchodnym, po czym szybko ruszyła, by poszukać kogoś do pomocy. Rozejrzała się też za liną, wyciąganie nieszczęśników z wilczych dołów wyłącznie przy pomocy rąk nie było jej wymarzonym sposobem na spędzanie czasu po bitwie.

-ale Ty jesteś upierdliwa!!- warknął Darian próbując się podnieść- na porośnięte wodorostami jaja Otala moje kości!!

Pokrzywa natknęła się na grupę ludzi zbierających zwłoki i szukających żyjących...

Prędko wyjaśniła im jak się sprawy mają i poprosiła o pomoc. Starała się uśmiechać przyjaźnie, nie była pewna, jak tubylcy ją potraktują.

//oszukać? :P//

Kiedy Wrad skończył się pożywiać rzucił tęsknym wzrokiem na kobiety i oblizał się myśląc o tym jaki wspaniały posiłek można by z nich przygotować po czym ruszył na przechadzkę między chaty osady szukając czegoś interesującego, albo przynajmniej jakiejś rozrywki.

A Naan jak to się wyuczył podążał krok w krok za mistrzem, jedzenia nie dokończył, ale dzięki tym paru kawałkom twardego mięsa nie był juz taki głodny, co jakiś czas podkopywał jakiś kamień, nie przywykł do takiej bezczynności, zawsze było coś do zrobienia, a teraz? Teraz snuć się tylko po tej wiosce, może jakby się odłączył od Wrada znalazł by coś interesujacego do roboty? Przecież i tak cała ta wyprawa spędzi tu jakiś czas, a może nie będą juz szukac artefaktów?

//Kto ci kur** kazał znosić moją postać? No kto.. Leży tam to ma leżeć i już.Zdechł.Ja decyduje o losach postaci,Ty jako narrator opowiadasz chyba że przez dzień coś zmieniło się w zasadach pisania prozy
A i Silveren masz u mnie +1 do humoru za sonet do trupa :) //

//Takie rzeczy to można na PW, nie zaśmiecaj//

-Beznadziejna ta wiocha!-warknął wkurzony Wrad znudzony ciągłym oglądaniem podobnych do siebie wieśniaków zajętych bieganiem w kółko i leczeniem innych im podobnych ścierw.
-Lecimy stąd.-rzucił do Naana i skierował się w kierunku bramy osady a dalej w stronę lasu. "Oby było tam coś ciekawszego niż tutaj." pomyślał rozgoryczony.

//Koniec ze spamem//

//stary dobry Kruk- samo dno; dobra dobra już kręcę coś dalej bo widzę że nie chcecie się niczego dowiedzieć o okolicy, ludziach , kulturze ani tym co się stało na Minhiriath... trudno:P//

Pokrzywa

Tubylcy pomogli chętnie i po sprawnej akcji wyciągnęli Dariana i Dallana z zapadni a następnie przetransportowali ich do lecznicy.

Wszyscy

Wieczorem do pomieszczenia przybyli członkowie starszyzny w nieco odmłodzonym składzie... widać kilku z nich miało pecha.
Oczko podniósł się z łóżka i odnalazł Pokrzywę
- mogła byś pomóc mi w rozmowach z nimi? Temu //nie wiem po jakim imieniem funkcjonujesz Silv// nie ufam w żadnym stopniu...

//a ja właśnie do lasu na grzyby poszedłem :P//

-I znowu będzie nadęte pieprzenie.-mruknął Wrad pod nosem.

Naan spojrzał na Wrada i cicho westchnął
-Też tego nie lubie, zamiast gadać lepiej by bylo działać, no nie mistrzu?

-A najlepiej kogoś ubić.-odparł harakr i uśmiechnął się drapieżnie.

Pokrzywa uśmiechnęła się krzywo, słysząc słowa Oczka i przypominając sobie jego wcześniejsze opinie co do Karen, niej samej i ogółu kobiet walczących.
- Jak chcesz, choć nie wiem, czy jestem najlepszym możliwym tłumaczem... jeśli zaś chodzi o naszego elokwentnego przyjaciela... - uśmiechnęła się nieco szerzej. Przecież tłumaczenie Silva wcale nie było takie złe, tylko trochę... ubarwione. - Nie musisz mu ufać, ale uwzględnij w swojej ocenie, jak działał podczas bitwy. Profesjonalny żołnierz, a nie rzucający się na słońce z motyką rolnik, jak możnaby pomyśleć o niektórych tubylcach.

Zangetsu zanim wybiegł na bitwę wrzucił do torby Khorna list który zawierał następującą treść

"Jeśli to czytasz najwyraźniej nie ma mnie wśród żywych.Może to i dobrze.Nigdy nie ceniłem swojego życia i chciałem jak najszybciej umrzeć.
Pora aby wyznać prawdę którą miałem wyjawić arcymistrzowi Vexilowi jednak z przyczyn oczywistych (czyli skoro czytasz ten list to oznacza że nie żyje) nie mogę z nim osobiście mówić.Otoż tak naprawdę nie nazywam się Asael Dan.Prawdą jest jedynie że pochodzę z Republiki Devox ale nie jestem Danem.Młody Dan umarł na moich rękach 6 lat temu.Byłem..zwykłym dzieciakiem pochodzącym z rolniczej rodziny.Co prawda rodzina miała spore gospodarstwo i starczało nam i na podatki i na jako takie życie,jednak jako najmłodszy z pośród mojego rodzeństwa które liczy 4 osoby ja uciekłem z domu.Nie chciałem pracować na polu do końca życia,giąć kark przy pługu.Chciałem przygody..a poza tym miałem dość ojca który nie dość że lubił popić to znęcał się nade mną.Miałem nikłe szanse dostania się do Bractwa jednak to czego nauczyłem się obserwując życie,rozmawiając z miejscowym zielarzem który o dziwo ukończył studia i dzięki temu że byłem dobry w biciu się po przysłowiowym ryju (zawdzięczam to bojkom jakie wybuchały między mną a rówieśnikami) a przed wszystkim dzięki temu że byłem podobny do Asaela dostałem się do Bractwa.Dzięki oszustwu uczyłem się tam 6 lat i byłem dobry w tym czym bylem czyli w walce orężem egzotycznymi.
Jest mi wstyd że się podszywałem ale to była jedyna szansa.Wykorzystałem nieszczęście młodego Dana.. Czuje się nie godny tego zaszczytu iż należę do Bractwa.Najpewniej ten list trafi na biurko arcymistrza Vexila.I dobrze.. chciałem aby znał prawdę ale zbyt długo zbierałem się z jej wyznaniem bo byłem tchórzem.Imię a raczej przydomek które przybrałem czyli Zangetsu zasłyszałem w jednej z karczm.Mojego prawdziwego imienia nie pamiętam.I nie chcę..
To tyle.
Żegnam

Asael Dan vel Zangetsu "

// Kruka się nie komentuje :P //

Khorn przeczytał list i rzucił go w ogień. List był osobisty a Arcymistrzowi może go opowiedzieć własnymi słowami. Rany już się właściwie zagoiły, był gotów.

Wrad

-i tu przyznam Ci rację kolego- mruknął jakiś krasnolud siedzący pod ścianą- ale może dadzą nam w końcu żryć!

Pokrzywa

"Przez jego poczynania mam jeden problem z głowy" pomyślał z uśmiechem Oczko na wspomnienie o Asaelu
-walka walką a dyplomacja dyplomacją- powiedział Ervic i wskazał ręką Pokrzywę
Jeden ze starszych skinął głową i powiedział w języku Minhiriath
- mieszkańcy Tanavor są wam wdzięczni za pomoc przybysze... zwracamy wam więc wolność i obiecujemy w ramach wdzięczności wszelką pomoc w waszej wyprawie. Zapraszamy was też do zajęcia honorowych miejsc przy stołach na uczcie ku czci naszych obrońców... poległych opłakiwać będziemy od jutra...

Pokrzywa przekazała treść wypowiedzi tym uczestnikom wyprawy, którzy nie rozumieli języka Minhiriath. Nie widziała sensu w tym, żeby ukrywać którąkolwiek z wymienionych informacji.

-Ha! Oto duch wojownika! Najpierw się trza radować, ześmy żywi i zdrów, a dopiero potem zmarłych, niech im ziemia lekką będzie, opłakiwać.
Rzekł rozradowany Khorn.

Pokrzywa uśmiechnęła się blado do krasnoluda, słysząc jego entuzjazm. Sama nie miała ochoty ani na ucztę, ani na opłakiwanie. Może uda jej się jakoś od tego wykręcić, posiedzi z Ylienią i Dallanem, rodzeństwo nie było chyba na tyle ozdrowiałe, by z tej okazji opuścić lecznicę. Tak naprawdę to pragnęła tylko spokoju, chwili dpoczynku i możlwiości ruszenia dalej.

-Zanosi się na to że jednak nas nakarmią wkrótce.-odwarknął Wrad krasnoludowi. "Opłakiwanie zmarłych, kolejny zwyczaj wieśniaków i słabeuszy." pomyślał z pogardą.

-powiedz mu że przyjmujemy zaproszenie- skinął na swoją bandę która wyszła z bitwy bez strat, wszyscy wstali posłusznie- kto czuje się na siłach może do nas dołączyć- zwrócił się do reszty- oczywiście nalegam żebyś Ty też szła z nami... z wiadomych względów- powiedział do pokrzywy

Dallan leżał w śpiączce, miał sporo ran i chyba przy upadku uderzył się w głowę... w każdym bądź razie nie wyglądało to najlepiej.
Darian siedział pod ścianą i masował obolały kark
-wiedziałem że mi się tutaj nie spodoba- mruknął

-No to chodźmy już a nie pieprzmy od rzeczy.-warknął Wrad i wstał z miejsca. Wciągnął powietrze sprawdzając jakie potrawy sa przygotowywane i gdzie należy ich szukać.

Khorn wstał i ruszył z Oczkiem.

Naan ruszył za Wradem
-Mistrzu? A będę mógł rzucić mięsem w kogoś z rady? Będze napewno ciekawei-zaśmiał się.

Yliena jak się obudziła widziała tylko otaczające ją ciemności.Wciąż była słaba,zdołała zregenerować tylko część sił.
-Dallan...-mruknęła słabo usiłując wstać.

-Możesz nawet rzucić w niego kością z tego mięsa.-odparł Wrad.-Tylko tak żeby cię nie złapali.

Darian wstał i również ruszył na ucztę...

Udali się do największego budynku w osadzie. Jako jedyny cały był murowany a wchodziło się do niego po szerokich schodach na których stali strażnicy. Widok był zaskakujący. Na ścianach wisiały malowidła, w kontach stały ozdobne zbroje, na olbrzymich żyrandolach paliły się świece, wnętrze w ogóle nie przypominało budynku w barbarzyńskiej wiosce. Zaprowadzono ich do ogromnej sali w której rozstawiono stoły. Na frontowej ścianie wisiała olbrzymia utkana żmudnie mapa Minhiriath. Co dziwne w wielu miejscach były do niej powbijane patyczki z małymi flagami.
-Witajcie!- usłyszeli kiedy weszli w języku Minhiriath- jesteśmy radzi iż zechcieliście nam towarzyszyć w uczcie ku chwale zwycięskich i poległych!
Oczko spojrzał na Pokrzywę pytająco

Jedna z uzdrowicielek pogłaskała Yliene po głowie, Dallan leżał w łóżku obok ale nie odpowiedział

Pokrzywa spojrzała na Oczko, po czym powiedziała:
- Muszę odpocząć i zregenerować energię magiczną zanim ruszymy dalej, więc nie obraź się, kapitanie, lecz wyjdę stąd wcześniej. Teraz, gdy nie jesteśmy w sytuacji ekstremalnej, Silverena... raczej nie poniesie wyobraźnia.
Taką mam nadzieję, dodała w myślach.

//Black, nie kontach, tylko kątach :D//
Naan zadowolony ze zgody szedł tuż za Wradem nie mogąc się doczekać, kiedy zacznie się bawić, narazie starał się poważny jak na sytuacje przystało.

Pokrzywa

-nie posiedzimy tu długo zjemy coś i idziemy odpocząć wszyscy są zmęczeni... ale póki co to tłumacz...

Pokrzywa westchnęła i przetłumaczyła powitanie. Wcale nie czuła się pewnie, była nawet skłonna podejrzewać jakiś podstęp, jednak nie skomentowała swoich przemyśleń na głos.

goście zasiedli do stołów, uczta jak uczta po chwili wniesiono potrawy, proste acz ładnie udekorowane i smaczne w sam raz na ucztę po ciężkiej bitwie dużo smacznie i tłusto.  Oczko usiadł obok starszyzny wraz z Pokrzywą tak aby ta mogła tłumaczyć w obie strony. Dyskusja dotyczyła bitwy często wznoszono toasty za bohaterów a także celu wyprawy drużyny. Oczko nie mógł kłamać więc powiedział prawdę jak się jednak okazało starszyzna nie wiedziała nic o starożytnej twierdzy ale obiecali pomoc w dostaniu się w okolice Zamku wielkich jezior, eskortę przewodnika i zaopatrzenie. Okazało się również że po Lecie pożogi większość z tych którzy zostali (głównie mieszkańcy wsi) skupili się w kilkunastu grodach rozlokowanych w centralnej i północnej części dawnego cesarstwa. Wszystkie miasta opuszczono dlatego nie znano się na budownictwie w stylu miejskim. Wszelkie eksponaty jak i płytowe zbroje pochodzą z niektórych ocalałych zamków gdyż sztuka precyzyjnej obróbki metalu znana jest tylko garstce ludzi a jej tajniki są pilnie strzeżone przez poszczególne klany. Sytuacja polityczna była trudna, często dochodziło do wojen między klanami i grodami a jedyne co mogło je zjednoczyć to ewentualna wojna przeciw najeźdźcą z południa, z Królestwa Medioni powstałego na południowych, nie dotkniętych wojną terenach dawnego cesarstwa. Jedynie tam można było natknąć się na rozwiniętą cywilizację na całym kontynencie... jednak panowały tam brutalnie i bezwzględne rządy rodziny królewskiej a ludzi dotykała skrajna bieda.
-czy ufacie wszystkim swoim towarzyszą?- zapytał w pewnym momencie jeden ze starszych co przetłumaczyła Pokrzywa
-w dzisiejszych czasach nie można ufać nikomu- odparł Oczko...

Naan zajadał się w najlepsze, nie siedział obok Wrada, nie chcial miec kłopotów, zasiadł tak aby mieć na przeciw siebie członków rady, gdy padło pytanie uniósł jedną kość ze swojego talerza i lekkim ruchem nadgarstka rzucił, w przemawiającego z rady, po czym szybko spuscił głowę udając ,że to nie on, próbował powstrzymać przede wszystkim śmiech.

Yliena z trudem wstała i podeszła do brata.W oczach miała łzy.
-Zawiodłam Cię-powiedziała cicho-Wybacz mi.To już nigdy więcej sie nie powtórzy...
Po chwili położyła swoje dłonie na torsie Dallana i zaczęła cos szeptać.Jej dłonie otoczyło zielone światło.Matka opowiadała jej o tym zaklęciu i nauczyła ją i Dallana tej umiejętności.Było ono możliwe tylko pomiędzy władającymi kręgiem życia i uzdrawiania.Yliena przekazywała bratu całą swoja moc uzdrawiania,byle tylko on odzyskał siły.Dziewczyna zdołała tylko tyle zregenerować ze swojej mocy.Po chwili z nosa zaczęła płynąć jej krew,słabła,lecz nie przerywała zaklęcia.Wiedziała,ze ich poziom znajomości zaklęć kręgu był jeszcze słaby,toteż niewiele sił mogła mu przekazać.Jednak da z siebie wszystko.Dla Dallana.

Wrad uważnie przysłuchiwał się rozmowie prowadzonej przez Oczko i członków Rady. Kątem okaz zauważył rzut Naana. "Oby tylko szczeniak nie narobił mi zbytnich kłopotów. Nie mam jakoś ochoty na zabijanie wszystkich obecnych." pomyślał i wrocił do jedzenia.

Yliena

Dallan otworzył lekko oczy
-przestań... przestań do cholery- zdołał wydyszeć i znów opadł bezwładnie

Uczta

Starszy dostał kością w twarz... niestety Naan był jedynym podejrzanym gdyż siedział na przeciwko, w dodatku był jedynym dzieckiem na sali. Zapadła cisza a uderzony starszy rozmasował policzek. Oczko nie czekał poderwał się z miejsca i w trzech susach był przy dzieciaku chwycił go za włosy i podciągnął do góry
-do tej pory tolerowałem twoją obecność bo miałem większe problemy... powinieneś zginąć za samo podróżowanie na gapę a teraz przypieczętowałeś swój los- warknął mu w twarz i już miał wyrzucić go za drzwi jednak przerwał mu głos starszego
-dajcie pokój panie... to tylko dziecko- powiedział a Pokrzywa przetłumaczyła to szybko
Oczko puścił chłopaka
-masz 3 sekundy żeby opuścić to pomieszczenie...- warknął

-A ty masz 3 sekundy żeby się zamknąć, wrócić na miejsce, siąść na dupie i dziękować bogom, że jeszcze żyjesz. A jak nie to wyzywam cię na walkę. jeden na jednego. bez twojej obstawy. Zobaczymy jaki jesteś silny w pojedynkę.-wycharczał spokojnie Wrad ze swojego miejsca i dalej kontynuował jedzenie.

-Dallan...przepraszam-szepnęła Yliena.Nie miała wystarczajaco sił,by pomóc bratu.Nienawidziła siebie za to.Ledwo usiadła na swoim posłaniu,to straciła przytomność.Zużyła całą energię dla Dallana.

Z miejsca poderwali się wszyscy z drużyny Oczka z wyjątkiem Drowki Zar która spojrzała na Wrada. Nagle jedzenie w jego żołądku i przełyku zaczęło go palić jakby żywym ogniem ból był nie do zniesienia. Oczko uśmiechnął się lekko
-teraz wam obojgu zostały 2 sekundy... możecie sobie zabrać pół dzika na drogę...
Tubylcy siedzieli zdezorientowani nie za bardzo wiedząc co mają zrobić...

//zaznaczam Wilku że to jest ból i obrażenia wywołane skutkami działania magi a nie bezpośrednio przez nią więc nawet Twoja przypakowana postać z przesadnie przypakowanej rasy (nawet bardziej przypakowanej niż byli Westel więc już mnie pobiłeś) nie jest na to odporna...:)//

Pokrzywa obserwowała wydarzenia, po czym oparła czoło na dłoni. Męczy ła ją już ta wyprawa i jej uczestnicy.
- Chłopcze, może przeprosisz za swoje zachowanie? - poprosiła chłopca tonem raczej nie wyrażającym nadzieji na to, że prośba zostanie spełniona.

//moja postać wcale taka przypakowana nie jest. Całej armii jednym ciosem nie zabije co sie twojemu szaremu koledze zdarzało często :P//

"Kurwa mać!" zakląć Wrad w myślach. "Żaden podrzędny wojak nie będzie zadzierał z Legionem!" Przezwyciężając potworny ból podszedł zataczając się do najemnika, wsadził sobie dłoń do gardła i zwymiotował całą zawartość żołądka prosto pod nogi Oczka. Odetchnął głęboko i natychmiastowym ruchem chwycił mężczyznę obydwiema dłońmi za gardło i podniósł w górę jednocześnie dusząc najemnika.
-Podoba się? tak kończą wszyscy którzy zadrą z Legionem.-wycharczał mu w twarz po czym cisnął nim w drowkę nie zabijając jednak mężczyzny.-Naan wynosimy się z tej obory. Wypisuje się z tej wycieczki!-dodał chwytając chłopaka w pas i opuszczając budynek nim ktokolwiek zdążył zareagować. Kiedy znalazł się na zewnatrz wyskoczył w górę i wyleciał z osady do lasu. Wylądował miedzy drzewami i oparł się o pień.
-No to teraz mamy ich z głowy.-stwierdził.-Chyba że sa głupi i zaczną nas szukać.

//Rozumiem że skoro ból wywoływało jedzenie to jego usunięcie go likwiduje :P//

Pokrzywa miała wielką ochotę zapaść się pod ziemię. Głęboko. Zanosiło się na kolejną rozróbę i jakoś nie miała wrażenia, żeby z tej wyszli równie ciepło przyjęci, jak z poprzedniej. Zdążyła zauważyć, ze Wrad jest gwałtowny, jednak scena, którą przed chwilą odstawił była kroplą, która (prawdopodobnie) przeważyła szalę.

//uznajmy to za ostatnie ostrzeżenie. Następnym razem będzie ban na 3 dni//

//Podsumowanie bitwy:

Silveren +1 do dowodzenia
Pokrzywa +1 do magi umysłu i iluzji
Yliena +1 do magi życia i uzdrawiania

Chcecie zostać w osadzie? Jest tu kilka pkt do zdobycia w różnych dziedzinach. Czy wolicie już finał??//

Drowka uchyliła się a Oczko zwinnie wylądował na obu nogach. W sali zapanowała cisza, trzeba było jakoś rozładować napięcie Oczko chwycił za kielich i zniósł toast
-chwała zwycięzcą pamięć poległym!- krzyknął co przetłumaczyła Pokrzywa, ludzie chwycili za kielichy i jakby zapomnieli o całym zajściu. Oczko spojrzał na Zar
-znajdź go i zabij... tylko powoli- drowka skinęła głową i wyszła z pomieszczenia
-masz odpowiedź na Twoje pytanie panie- powiedział do starszego wykorzystując Pokrzywę do tłumaczenia a jednocześnie szepnął jej- zostaniemy jeszcze na chwile żeby wypili wystarczająco dużo aby zapomnieć o całym zajściu... masz jeszcze siłę?

//Przepraszam ,że nie pisałam ale nie było mnie cały wieczór//
Naana cała sytuacja bawiła prawie do łez, może tylko nie wtedy gdy chcieli go zabić, lub wygonić, gdy wylądowali w lesie, chłopak oparł nogi o kolana i wybuchnął głośnym śmiechem,
-Bogowie! Dawno się tak nie uśmiałem! Najlepsze bylo to jak narzygałeś mu na buty...-tu przerwał bo kolejna salwa śmiechu nie do powstrzymania go naszła, gdy się trochę uspokoił spojrzał na Wrada-Mogłeś narzygać mu na twarz! Lepszy efekt by był!-znów parsknął śmiechem.

- Wytrzymam, pytanie brzmi raczej, czy muszę ci tłumaczyć pijackie okrzyki i przyśpiewki - uśmiechnęła się krzywo.

/Jestem za zostaniem w wiosce, byleby tylko pozostali uczestnicy też trochę zajęli grą, bo odnoszę wrażenie, że większość  czeka na "cud"/

//mnie to obojętne.Zalezy co dla nas przygotowałeś ;]  Finał by był trochę...za szybko?///

-Jak znam życie to zapewne teraz wysłał kogoś bo roi mu się że może nas upolować.-odparł Wrad. Zamyślił się.-Pora zająć się naszym prawdziwym zadaniem a ten magiczny zlom zostawić Silverenowi. Ruszamy na południe, do Horten. I lepiej zachowujmy się cicho bo demony wiedza co się tutaj chowa. Wskakuj na plecy, będzie szybciej i ciszej. I miej oczy szeroko otwarte.-dokończył Wrad cichszym głosem. Kiedy Naan znalazł się na swoim miejscu spojrzał w gwiazdy i skierowal się na południe, w kierunku dawnej siedziby Bractwa. Jednocześnie cały czas uważnie nasłuchiwał, węszył i rozgladał się dookoła aby nie zaskoczyło go nic.

//nie skomentuje tego że na wpół uduszony facet ląduje zwinnie i na dodatek od razu mówi ;)//

//nie skomentuje tego że wielkie bydle przechodzi przez cały wielki budynek zanim ktoś zdąży się zorientować;]//

Zar bez problemu znalazła Wrada jego smród był łatwo wyczuwalny a krąg ciemności dawał jej nocą pewność że nie zostanie zauważona.
"ruszają do jakiegoś Horten Worial"
"dopilnuj aby stamtąd nie wrócili a przy okazji rozejrzyj się czego tam szukają"

Oczko uśmiechnął się szeroko
-po co na cały świecie ten akurat element kultury brzmi podobnie i ma zazwyczaj identyczne znaczenie


//no to zostajemy jeżeli będziecie mieli ochotę w grodzie jest parę punktów do zdobycia w różnych dziedzinach ale nie będę wam mówił jak i gdzie je zdobyć sami musicie wpaść na to gdzie i czego szukać:) Panie admin przyznał pan dodatkowe punkty?//

//Wrad śmierdzi? To że jest wielkim potworem wcale nie znaczy że nie dba o higienę! Informacja o tym jest nawet w opisie Assah Werdin! :P A tak na marginesie to Wrad widzi w ciemnościach:P//

"A więc idzie za nami. Nie mylilem się, będzie wesoło." pomyslał Wrad wyczuwając tropiącą go drowkę. "Zaraz zobaczymy kto bedzie zwierzyną a kto myśliwym." Harakr usmiechnał się drapieznie i kontynuował szybki marsz w kierunku Horten.

//od tego jest magia żeby nie widział a co do smrodu... przed chwilą się zrzygałeś w dodatku w żołądku miałeś na wpół surowe mięso i spalone resztki własnych wnętrzności... jedzie Ci z japy;] odpowiesz łaskawie na moje pytanie?//

"Wiesz że tu jestem? Dobrze..." pomyślała Drowka "Nie prześpisz ani jednej nocy a czeka Cię daleka droga czyż nie? i Nie wiesz gdzie iść..."

//wziąłbyś w końcu napisał cos o okolicy itp. bo szczerze mówiąc to przemyślenia drowki są mało interesujące i nie posuwają fabuły naprzód :P//

- Skoro twierdzisz, że nie jestem ci potrzebna, to chyba jednak zwinę się teraz - rzuciła wstając, po czym skłoniła się Starszym i powiedziała - wybaczcie, że już teraz udam się na spoczynek, jednak walka znacznie wyczerpała me siły... mam nadzieję, że was tym nie urażę?
Może zanim dotrę do lecznicy znajdę też coś, co bardziej mnie zainteresuje, pomyślała, uśmiechnąwszy się przyjaźnie do starszyzny.

Naan nie przejmował się zapachem mistrza, rozglądał się uważnie, Drowkę także wyczuł, ale nie dał tego po sobie znac, był cicho i co chwila patrzył na niebo zamyślony, nadal chciało mu się smiac, jedna kosc a tyle uciechy!

Khorn zstanawiał się, co by tu poczynić. Najadł się już, popić też trochę popił. Zaczynało mu się nudzić. Rozglądał się po sali w poszukiwaniu czegoś ciekawego. Mała burda by się przydała. "Widać, że krasnoludów tu nie ma, już by połowa się tłukła" pomyślał z uśmiechem.

Silveren najadl sie i wypil, wiec od razu opuscil sale... Nie mial ochoty na ucztę, a popisy uczestnikow w ogole go nie bawily.
Na zewnatrz zaczepil jakiegos przechodnia i zapytal o najwazniejsze obiekty w grodzie.

//proponuje żebyście po wyjściu z uczty poszli spać bo jest już dość późno... przenoszę wasze posty na ranek:) wilk dla Ciebie zostaje noc jako że masz indywidualnie prowadzoną fabułę//

-Nie pani byliśmy zaszczyceni waszym towarzystwem- odparł członek rady, kiedy Pokrzywa wstała Oczko i reszta poszli za jej przykładem skłaniając się nisko i opuszczając biesiadę. Khorn nie wiele zobaczył lepiej było by tu wrócić rano kiedy będzie cisza i spokój...

Nad ranem przywitano ich śniadaniem które spożyli w ich budynku. 2 kolejnych uczestników wyprawy zmarło w nocy a Dallan nadal nie odzyskał przytomności. W grodzie panował nastrój żałoby, od rana odbywały się pogrzeby. Na jezioro które jak się okazało z trzech stron otaczało gród spuszczano tratwy z poległymi pod które podkładano ogień. Praktycznie każda rodzina straciła kogoś w wczorajszej bitwie więc na uliczkach spotykano głównie ludzi idących na pogrzeb albo z niego wracających....

Silveren

- najważniejsza jest siedziba starszyzny w której ucztowaliście wczoraj ale mamy też świątynie Limerkuna, Wastuna i Fali na wyspie na środku jeziora. Mamy także mały targ ale dziś jest zamknięty do tego w grodzie mieszka wiele ciekawych osób ale to już zależy od tego czego konkretnie szukacie...

Khorn //jak mniemam wróciłeś//

siedziba starszyzny była dość sporych rozmiarów obiektem. od głównego korytarza odchodziły 3 (jedna w prawo 2 w lewo) boczne a w zakończeniu znajdowały się  wrota do kolejnego pomieszczenia. Wczoraj zostali poprowadzeni do prawej odnogi, tam znajdowała się wielka sala jednak było tam też niemało drzwi... Khorn miał teraz wybór...

Pokrzywa//również mniemam że szukasz//

-szuka panienka czegoś?- zapytała nieśmiało młoda dziewczyna

Wrad
//naan a w jaki sposób niby wyczuwasz Drowke co??//

Las był cichy i spokojny. Między drzewami przemykały jakieś cienie jednak Wrad nie wyczuwał zagrożenia, były to głównie zwierzęta leśne. Był środek nocy i nie zanosiło się na jej rychły koniec...

- W sumie nic konkretnego - uśmiechnęła się lekko. - Co uważasz za warte zobaczenia?

"Wspaniale!" Wrad był szczęśliwy. Las, noc, ofiara. To był jego żywioł, w nim sie wychował i takie życie kochał.
-Lepiej się prześpij. jak cos się będzie działo to cię obudzę.-rzucił do Naana.
Zamilkł i dalej zmierzał w kierunku Horten cały czas ze zmysłami wytęzonymi do granic.

Silveren sie zastanowil chwile.
- Potrzebuję trzech osob: kowala-płatnerza, krawca i historyka...

Wrad

"Kierunek Horten" był dla Wrada dość trudny z prostego względu, nie miał pojęcia gdzie zamek się znajduje ani gdzie znajduje się on sam... dodatkowo im głębiej wchodził w las tym trudniej było mu się poruszać w gęstwinie , powalone drzewa strumyki i bagna stanowiły trudną przeszkodę... dodatkowo Wrad miał pusty żołądek...

Pokrzywa

-to jedna z większych osad... można tu znaleźć... to czego się szuka- odparła z uśmiechem dziewczyna

Silveren

-hmmm... najmniejszy problem z krawcem. Najlepszym jest Irand ma mały zakładzik przy targowisku. Płatnerz to zawód na wagę złota... jest ich kilku ale najlepszy ma swój warsztat w świątyni Wastuna... ale żeby pozyskać sobie prawo do korzystania z jego usług trzeba się zdrowo napocić... a historyk... kto to jest historyk? to coś związane z opowiadaniem historii?

Yliena również nie odzyskiwała przytomności.Przekazując bratu swoją energię była świadoma konsekwencji,nawet tego,że już sie może nie obudzić.

Naan patrzył na to wszystko coraz z mniej wesołą miną.
-Mistrzu? A czy napewno idziemy w dobrą stronę?

- To czego się szuka... - powiedziała z zamyśleniem Pokrzywa. Zebym tylko wiedziała, czego mam szukać. - W takim razie, gdzie jest najbliższa świątynia?

- Taak... Historyk to osoba, która zna historię tego świata, wie co się tutaj wydarzylo w przeciagu stu lat, a nawet dłużej... Jest tutaj ktoś taki? Co muszę zrobić, że skorzystać z usług płatnerza?

Pokrzywa

-w grodzie są dwie i jedna na wyspie na jeziorze... nieopodal znajduje się świątynia Limerkuna jeżeli chcesz się pomodlić o powodzenia w twoich sprawach i sprzyjający los... w północnej części mamy świątynie i arenę Wastuna a na wyspie sanktuarium Falii... mogę Cię zaprowadzić do każdego z tych miejsc...

Silveren

Przechodzień zamyślił się
-no tego... eee... no najstarszy w grodzie jest Tamruk... ma jakieś 61 wiosen o ile dobrze pamiętam ale 100 lat... od wielkiej wojny...
a co do płatnerza to zależy jaki będzie miał humor i czego będzie potrzebował...

- To miłe z twojej strony, że jesteś skłonna mnie poprowadzić... Może wtedy najpierw wybierzmy się do świątyni Limerkuna.

- Zaprowadz mnie do płatnerza...

-Pan powiedział że zamek jest gdzieś na południu, w okolicach gór. Pokazał mi nawet mapę. Wątpię żeby teraz teren wyglądał tak samo jak wiek temu ale ruin raczej nikt nie przesunął.-odparł Wrad przeskakując zręcznie nad kolejna strugą wody. W pewnym momencie zatrzymal się przy potoku. zrzucił swój plasz i zanurzyl sie w wodzie. Po dłuższej chwili był już czysty, płaszcz też. Wrad otrzepał się i  mruknął zadowolony. "Teraz tylko znaleźć coś do jedzenia i możemy kontynuować zabawę." pomyślał i ruszył ostrożnie w kierunku, w którym wyczuwał zapach saren.

// wtf? jakis labirynt? xD //

Khorn poszedł w prawo.

Pokrzywa

Minęli siedzibę rady i skręcili w prawo a następnie skierowali się na północ. Na małym placyku ubitej ziemi znajdowała się niewysoka parterowa okrągła świątynia zbudowana(jak nieliczne budynki w osadzie) z kamienia.  Akurat w dniu dzisiejszym nie było tu zbyt wielu ludzi jako że panowała żałoba. Dziewczyna uśmiechnęła się szeroko na widok świątyni.
-byłam wewnątrz tylko raz... na szczęście Limerkun spojrzał na mnie przychylnie- dziewczyna zachichotała- udało mi się wymknąć w nocy z domu żeby spotkać się z pewnym chłopcem- zachichotała kolejny raz- jeżeli chcesz spróbować szczęścia możesz wejść do środka dziś nie a kolejki...

Silveren

Świątynia Wastuna znajdowała się w północno zachodniej części osady zaraz przy palisadzie. Była otoczona niskim murkiem znad którego wystawały piętrowe kamienne mury świątyni...
-dalej musisz radzić sobie sam... niestety odkąd przegrałem w walce na arenie Wastun nie patrzy na mnie przychylnie...

Khorn

Znalazł się w tej samej sali w której ucztowali wczoraj. Była już posprzątana, na środku stały szeregi stołów w tym momencie pustych. Na ścianach Khorn zauważył sporo obrazów. Przedstawiały postacie, sceny bitewne, życie codzienne i były mistrzowsko wykonane jednak bardzo zniszczone. Obok nich wisiały zdobne tarcze i broń a na frontowej ścianie wisiała olbrzymia mapa Cesarstwa. Z sali wychodziły 3 drzwi południowo zachodnie północno wschodnie i północne...

Wrad

Kiedy wrad był już blisko saren coś nagle je spłoszyło tak że zwierzęta rozbiegły się pospiesznie uciekając od Wrada... o dziwo żadne nie pobiegła w jego kierunku...

"Nie no, a myslalem, ze takie motywy są tylko w bajkach." pomyslał Wrad i obrócił się za siebie gdzie powinien być przeciwnik. Nie zaniechał jednak uważnej obserwacji zmysłami tego co sie dzieje dookoła aby nie zaskoczyło go nic.

- Arena mówisz? Moge się zgłosić? Co jest do wygrania?

Poszedł na północ.

- Przychylne spojrzenie boga? - Pokrzywa spojrzała na przewodniczkę bez zrozumienia. Chyba za bardzo nawykła do kultu Gael i Elantivena, tam nikt nie mówił jej o czymś równie bezpośrednim, jak "przychylne spoglądanie" na wyznawcę.

Wrad

Za nim ani przed nim nic nie było... wszędzie panował tylko dziwny nieprzenikliwy mrok i zupełna cisza...

Silveren

-do wygrania? Honor... na arenie walczą wojownicy chcący się sprawdzić, nie są to jednak walki na śmierć i życie... Jeżeli ktoś pokona na arenie pewną liczbę przeciwników, a co za tym idzie będzie miał Wastuna po swojej stronie może się ubiegać o przyjęcie w szeregi gwardii Wastuna...

Khorn

Trafił do małego pomieszczenia pełnego... zastawy stołowej talerzy, krzeseł, ozdób i tym podobnych...

Pokrzywa

-no szczęście Limerkuna, fart bądź nie fart...- odpowiedziała zdziwiona dziewczyna

"No i to ma mnie przerazić?" Wrad podrapal sie po brodzie i zachichotał.
-No, możesz juz wyjść z tych krzaków, mam pare spraw do załatwienia i nie zamierzam czekać aż zrobisz sobie odpowiedni nastrój do ataku.-powiedział głośno i wytężyl zmysły.

- A coz to za gwardia? Interesowaloby mnie raczej cos konkretnego niz jakas przynaleznosc do organizacji...

Pokrzywa spojrzała na świątynię, po czym uśmiechnęła się.
- Skoro tak twierdzisz... co zaszkodzi spróbować? - Chyba większym pechem mnie nie pokaże, pomyślała. - Należy przestrzegać jakiegoś precedensu? - Spytała z uśmiechem. - Jestem niezaznajomiona z waszymi wierzeniami, jak widać.
Ruszyła wolnym krokiem w stronę wejścia do świątyni.

Wrad

odpowiedziała mu cisza, ktoś wyraźnie bawił się z nim w kotka i myszkę... Wrad wyczuwał Drowke ale nie mógł dokładnie określić jej położenia

Silveren

-to gwardia boga wojny... ma świątynie w całym regionie. gród który ufunduje świątynie może liczyć na pomoc Wastunirów w czasie ataku... ale nigdy nie w agresji na inna osadę niestety kilka dni temu rozpoczęła się coroczna pielgrzymka wojowników Wastuna do ich świętego sanktuarium... nie mogli nas wspomóc... a co do konkretów... kto wie może tym mógłbyś zyskać szacunek kowala... ale chyba dziś nie będziesz miał z kim walczyć...

Pokrzywa

-spróbuj szczęścia dodała dziewczyna i zachichotała kiedy Pokrzywa weszła do środka
W świątyni unosił się dziwny dym o mdłym zapachu, Pokrzywie zakręciło się w głowie niewyraźnie widziała ściany ale wszystko tutaj było w ciepłych barwach z bardzo dużą intensywnością. Pod ścianami stały ogromne rzędu półek regałów i szafek pełnych jakiś przedmiotów co większe leżały na podłodze. Usłyszała chichot przed sobą
-hi hi hi kogo łaskawy Limerkun raczył nam dziś zesłać
następnie z prawej
-hi hi hi młoda, ładna... hi hi hi
później z lewej
-hi hi hi... czego szuka w świątyni pana
I znów przed sobą
-może... hi hi hi... szczęścia?

- Niestety nie interesuje mnie ta organizacja. Interesuje mnie kowal.
Jesli kowal jest w tej swiatyni to:
Silveren wszedl do Świątyni i skierował swoje kroki do kuźni.
Jesli nie to:
- Zaprowadz mnie do kowala. -Poprosił mieszkańca.

-Pierdolic ją.-mruknął Wrad pod nosem a głośniej dodał.-życze udanej zabawy. jak będziesz miała jakąs sprawe to się zgłoś.-rzucił w ciemność po czym ruszył dalej w drogę nie pozwalając sobie jednak na obniżenie czujności.

-mówiłem że nie mogę wejść na jej teren- odparł mężczyzna- musisz sobie poradzić sam to nie jest duży kompleks warsztat znajduje się za świątynią obok areny... powodzenia

Naan ruszył za Wradem, coraz bardziej to wszystko mu się nie podobało.
-A może ja wypłosze, co mistrzu? Ty ja rozwalisz...

Wrad

do rana nic go nie niepokoiło... zwierzęta dalej czmychały mu z drogi i cały czas czuł na plecach oddech Drowki. Nad ranem tuż po wschodzie słońca las zaczął się robić coraz rzadszy i w końcu zamienił się w otwarte odsłonięte bagno...

-Czas na odpoczynek.-stwierdził Wrad.-Ja spię pierwszy, czuwaj i obudź mnie około południa.-rzucił do Naana i ułożył sie wygodnie w cieniu drzewa sprawdzając najpierw czy nie ma w okolicy jakiegoś zagrożenia oprocz drowki bawiącej się w chowanego.

Silveren wszedl do warsztatu i zapytal o kowala.

Skrzywiła się, po czym nieufnie cofnęła o krok. Przyłożyła rękaw do nosa i ust, mając nadzieję, że w ten sposób ograniczy dostęp zapachu.
- Zależy to pewnie od tego, jakie szczęście możecie zaoferować i na czym ono polega - prychnęła.

Chłopiec usiadł przy Wradzie, też był zmęczony ale uważnie rozglądał się wokół, a w dloniach trzymał swój kij, był gotów do ataku w każdej chwilli, musiał się spisac dobrze, tym razem nie mógł pozwolic sobie na zawalenie sprawy, obiecał.

Wrad i Naan

Oprócz oczywistej obecności Drowki Wrad nie wyczuwał żadnego zagrożenia... Kiedy tylko zasnął zaczęło się coś dziać... z lasu za nimi wypłynęła chmura cienia otaczająca ich ze wszystkich stron...

Silveren

-czego?!- usłyszał gruby nieprzyjemny głos

Pokrzywa

-Szczęście, pech, szczęście, pech, szczęście- każdy wyraz dobiegał do niej z innej strony- PECH!!- tuż przed nią pojawił się nie wysoki człowieczek z kilkoma kosmykami włosów na głowie. Był od pasa w górę nagi i pomalowany w dziwne wzorki. Jego jedyne odzienie stanowiły pasiaste szorty a przy nich mała sakiewka z której wyciągnął jedna jedyną monetę
-Limerkun ma twarze dwie twarze dwie... Twoje szczęście i Twój pech! hi hi hi- zaśpiewał człowieczek przeskakując z nogi na nogę- co wypadnie taki los szczęścia w brud czy pecha cios! - karzeł podrzucił monetę do góry nad pokrzywą- los swój w swoje ręce złap później niech już rządzi fart!

//złap i poza przygodą powiedz mi cyfrę 1 albo 2:P//

Pokrzywa pochwyciła monetę w jedna dłoń i spojrzała na dziwnego mężczyznę, nie odrywając drugiego rękawa od twarzy. Jakiś fanatyk, ale przynajmniej nie rzuca się na nią z nożem czy złośliwościami. Jak na razie.
Po chwili spojrzała na monetę.

Pokrzywa

zobaczyła na niej twarz uśmiechniętego błazna.
-hi hi hi dziś ten fart po stronie twej wielką radość z tego miej- szepnął błazen i zniknął we mgle
-co chciała byś dostać?- Usłyszała z prawej
-co chciała byś mieć?- z lewej
-kogo w dyby posłać?- z tyłu
-z wiatrem szczęścia leć! - znów z przodu

- Szukam jakiegos oręża. Nic przeciętnego, najlepiej starożytne ostrze z czasów Cesarstwa Minhiriath... coś jak to. -Wyciągnął swoje kilkuset letnie ostrze, ktore nalezalo do jego ojca. Drugie niestety uleglo zniszczeniu podczas bitwy na Krwawych Wrzosowiskach.

Silveren

-a ja chce różowego kucyka z fioletowym ogonkiem- warknął Kowal wychodząc zza ściany był to wieli barczysty mężczyzna w sile wieku- ładny masz pan scyzoryk ale tutaj drugiego pan nie szukaj... mam komplet nowych kopyt do konia albo nowiutki tasak rzeźniczy na zbyciu jakby pana to interesowało

Pokrzywa spojrzała niepewnie w mgłę. To naprawdę przyjęło nie taki obrót, jakiego oczekiwała...
Dostać? Mieć? Bez sensu. Jaki sens ma posiadanie czegoś większego, gdy całe życie spędza się w podróży.
Pomyślała o tych, których nie widziała od wielu dekad. Czy mogłaby ich zobaczyć? A jeśli zobaczy tylko zorkładające sie ciało? Wzdrygnęła się na samą myśl.
Czy nie lepsze byłoby coś, co mogłaby wykorzystać w praktyce? Westchnęła, po czym rzuciła w powietrze:
- Czy jesteś w stanie nauczyć mnie czegoś użytecznego o ziołach lub uzdrawianiu? - Poczuła się tak głupio, że miała ochotę obrócić się na pięcie i wyjść, mimo to stała w miejscu.

Wrócił się i poszedł na północny zachód. Nie było tu nic ciekawego.

Pokrzywa
-cóż za dziwny zdarzeń zbieg... hi hi hi... Szczęście widać prosta rzecz... hi hi hi- nagle dym zmienił barwę i zapach- mandragora, leśny skrzyp zioła proste efekt w mig jak dorzucisz w czarę wrzącą z murowianką niebrudzącą- Pokrzywa poczuła że traci grunt pod stopami i zaczyna wirować w kółko, kolory zlewały się w jedno a dookoła zaczęły wirować jakieś rośliny- szczyptę mrogotki trochę mart wszystko lekkie niech to czart - opadła na ziemie ale poczuła się niezwykle lekko jakby mogła skakać na kilka metrów jednak świat dalej wirował- można też dorzucić bzu trochę mirtu mało lnu- w jej ręce wpadła mała lekka torba- więc pożegnań nadszedł czas zmykaj prędko bo masz fart- pokrzywa dosłownie wystrzeliła przez drzwi lądując na łopatkach na świeżym powietrzu... świat dalej wirował...

Zacisnęła zęby, po czym pomasowała tył głowy. Odetchnęła kilka razy czystym powietrzem, po czym niepewnie się podniosła. Zachwiała się lekko na nogach, po czym odczekała, aż wszystko w okół przestanie się kręcić. I pomyśleć, że nigdy nie piła, by uniknąć tego wrażenia, niech to zaraza...

Silveren schowal bron.
- No cóz... myslalem ze macie tutaj cos konkretnego...
Powiedzial i wyszedl. Zaczepil najblizszego przechodnia:
- Poszukuje kogos, kto moglby mi opowiedziec troche o historii tego swiata. Gdzie mam go szukac?

Chłopak wstał i złapał mocniej swój kij, patrzył uwaznie na cmienosc, w koncu się skrzywił i kopnął Wrada w ręke by siuę obudził po czym krzyknął
-Wychodź do cholery, bo sam przyjde do ciebie! Tchórzliwa dziwka!

-A więc stwierdził że jednak koniec zabawy?-mruknął Wrad wstają i i opierając sie wygodnie o drzewo.-No to teraz atakuj, a jak nie to daj mi spać!

//do końca tygodnia będę dość rzadko... straszny sajgon w szkole, muszę zarywać nocki także trochę muszę przystopować z forum... sory//

Pokrzywa

-Hi hi hi- usłyszała śmiech dziewczyny- miałaś pecha?

Silveren

przechodzień spojrzał zdziwiony ale po chwili go oświeciło
-w siedzibie rady!! Nie wiem jak się chłop zowie ale ponoć cały czas przesiaduje w małej izdebce i grzebie w jakiś papierach!

Wrad i Naan

Ataku na Wrada nie było jednak Naan nagle poczuł olbrzymi ból głowy
"to przyjdź" usłyszał w głowie głos po którym uderzyła fala bólu która mogła by dorosłego człowieka powalić na kolana
" a to za tchórzliwą dziwkę"

//a kto ten głos usłyszał? :P//

- Mozesz mnie tam zaprowadzic?

//No ja xd//
Chłopak jęknął i osunął się na ziemie, złapał się mocno za głowę i trochę tak leżał, w koncu się pozbierał i lekko podpierajac się laską bez słowa ruszył w stronę chmury ciemnosci, drowka musiala byc silniejsza od niego jeśli tak łatwop go powaliła na ziemie jednym zaklęciem, jednak nie był tchorzem nie bedzie uciekał.

- Wprost przeciwnie... powiedziano mi, że to szczęście... - jęknęła Pokrzywa, usiłując zogniskować wzrok. Spojrzała na podarunek staruszka.

// dzięki za olanie mnie :P a jesli chodzi o szkołę to rozumiemy //

Khorn znudzony ponieważ nie znalazł nic ciekawego wyszedł z pomieszczenia i usiadł niedaleko na trawie.

//raz jeszcze sory golemie:)//

Pokrzywa

Dziewczyna zaśmiała się
-niezbadane są wyroki bogów...
W woreczku znajdowało się sporo rozmaitych ziół, pokrzywa ich nie znała. Nagle przechodząca obok staruszka obróciła się do niej i podeszła szybkim krokiem
-Mandragora, nielpek, murcia... to bardzo rzadkie zioła... skąd je masz dziewczyno? Wiesz Jak można je wykorzystać? I w ogóle dlaczego leżysz na ziemi?

Silveren

-mogę Cie zaprowadzić do siedziby rady to niedaleko- mieszkaniec zaprowadził go do miejsca gdzie niedawno jedli kolację- nie wiem dokładnie które to pomieszczenie musisz sam go poszukać... powodzenia

Wrad i Naan

Chmura ciemności otoczyła chłopaka tak że nic nie widział szedł po omacku i po chwili stracił orientację...

//sory Tsu nie wiedziałem że anioły i upadłe anioły posiadają odporność na magię//

// Przecież się podniosłam...//

Pokrzywa spojrzała z niepewnym uśmiechem na staruszkę, po czym powiedziała:
- Dostałam je od tamtego... - zawahała się, po czym wskazała na świątynię. - kapłana Limerkuna - wydusiła w końcu, choć miała ochotę nazwać go całkiem inaczej. - Prawdę powiedziawszy, nie mam bladego pojęcia, bo choć podał mi nazwy tych ziół, działania nie zdradził - zrobiła nieszczęśliwą minę. Miło, że dostała coś lepszego niż tylko kopa za drzwi, jednak miło byłoby też wiedzieć, jak się otrzymanym darem posłużyć...

Wrad stałw miejscu. Zamknął oczy i wytężył wszystkie zmysły. "Gdzie się chowasz szmato?" zapytał sam siebie w myslach poszukując jakiejkolwiek skazówki co do miejsca przebywania drowki.

Pokrzywa

-Chodź szkoda żeby się zmarnowały- powiedziała staruszka- nauczę Cię do czego mogą się przydać i jakie napary można z nich przyrządzić... masz szczęście że na mnie trafiłaś!
-hi hi hi- zaśmiała się dziewczyna

Wrad

Nie potrafił jej zlokalizować ale zauważył że Naan też zniknął. Smród bagna ograniczał bardzo jego czucie węchem...

Silveren wszedl do budynku i rozejrzal sie za kims kto moglby mu wskazac miejsce pobytu historyka.

Pokrzywa posłusznie ruszyła za staruszką, usilnie starając się, by jej krok nie był chwiejny.
- Szczęście szczęściem, tylko czemu, zaraza, musiało ono być zamknięte w tej śmierdzącej świątyni... - mruknęła tak, by nikt jej nie usłyszał. - Jest pani miejscową zielarką? - spytała starszej kobiety, która teraz ją prowadziła.

//Ja też zapomniałam xd//
Naan szedł powoli przed siebie, rozglądajac się uważnie, po chwili złozył rece jak do modlitwy, pomiedzy nimi trzymał kij, szepnął kilka słów i nagle zerwał się lekki wiatr, wiejacy zza jego pleców, chcial rozproszyc chmurę, żeby łatwiej znaleść drowkę.

"Jesli myśli że będe jej szukać to sie grubo myli." stwierdził Wrad i zatrzymał sie w miejscu. "Niech sama przyjdzie jak taka odważna."

Silv

Niestety budynek był zupełnie pusty. Większość ludzi zapewne zajmowała się żegnaniem zmarłych. Stał w długim holu kończącym się dużymi drzwiami. Odchodziły od niego dwa korytarze w lewo i jeden w prawo prowadzący do sali w której spożywali wieczerze.

Pokrzywa

-jedną z wielu- odparła- odkąd nie ma już nikogo kto potrafiłby leczyć magicznie zostały nam tylko mikstury i napary... alchemi można nauczyć się z książek... magi nie...

Silv

Niestety budynek był zupełnie pusty. Większość ludzi zapewne zajmowała się żegnaniem zmarłych. Stał w długim holu kończącym się dużymi drzwiami. Odchodziły od niego dwa korytarze w lewo i jeden w prawo prowadzący do sali w której spożywali wieczerze.

Pokrzywa

-jedną z wielu- odparła- odkąd nie ma już nikogo kto potrafiłby leczyć magicznie zostały nam tylko mikstury i napary... alchemii można nauczyć się z książek... magi nie...

Naan i Wrad

Ciemność nie rozproszyła się, widać nie była żadną materialną chmurą.
-jak myślisz ile twój pan wytrzyma bez jedzenia i snu...- głos zmieniał co chwilę źródło- jest nieobliczalny kiedy jest głodny prawda? I nie pogardzi żadnym mięsem... jak myślisz co zrobi kiedy braknie mu jakiegokolwiek pożywienia... oprócz Ciebie?
Chłopakowi wydawało się że każde słowo dochodzi z innej strony

- Nie używacie magii? - spytała zdumiona Pokrzywa, odgarniajac z twarzy czerwone pasmo.

Chłopak zamarł, ciekaw był jak to robi drowka ,że cały czas zmienia źródło dzwięku, po chwili westchnął.
-Przecież to takie proste, pożre mnie, bo po coż komu niepotrzebna bron która nienadaje się do użytku? Tylko tym dla niego jestem i chce cię rozczarować jesli chcesz mnie przestraszyc, nie boje się, tyle lat żyje juz u jego boku, że na śmierc jestem gotów w każdej chwili.

Pokrzywa

-nie znamy jej... niektóre grody mają magów ale ich umiejętności wystarczają co najwyżej do rozpalenia ogniska... dlatego wasza magia zrobiła tak wielkie wrażenie i dała nam zwycięstwo... Większość mieszkańców w tym również magów opuściła te lądy... nie wiemy co się z nimi stało...

Naan

-jakie to przykre... jesteś zwykłą zabawką i godzisz się na to? Niegdyś w Legionie nie było miejsca na ofiary i mięczaków... widać czasy się zmieniły

Uśmiechnął się pod nosem
-To, że jestem zabawką nie znaczy ,że jestem słaby, mój mistrz sam mnie uczył wszystkiego poza magia.

-nauczył Cię jak być pokornym, uniżonym i dobrowolnie godzić się na śmierć dla mistrza? I ty jesteś mu za to wdzięczny? Żałosne...

Parsknął śmiechem
-Żałosna jesteś o ty która chowasz się w cieniu swego pana, nawet atakujesz z ukrycia.

-ja sama sobie jestem panią... a uśmiercanie kogoś z ukrycia jest dużo bardziej... przyjemne- zaśmiała się mrożącym krew w żyłach głosem

- Wątpię, bym była w stanie powiedzieć wam, co się z nimi stało - powiedziała Pokrzywa, spuszczając wzrok na lekką torbę. Było tak wielu... - Cóż, ja jestem początkująca, jeśli chodzi o wiele dziedzin, jak dla przykładu zielarstwo - potrząsnęła pakunkiem.

Ten parsknął głośnym śmiechem
-To jest szczyt tchórzostwa! Widać ,że dumy nie posiadasz?

Pokrzywa

-ale chyba znaleźliście jakiś nowy dom? musieliście skądś tutaj przybyć- dotarli do jednej z chat, aż dziw brał że w gąszczu podobnych budynków ludzie wiedzieli zawsze który jest ich- zaraz postaramy się żeby twoje umiejętności zielarskie nieco się zwiększyły.

Naan

-dumy? Moja duma nie pozwala mi dać Ci tego zaszczytu abyś mógł ze mną walczyć... a co do tchórzostwa... to nie ja chowałam się za swoim mistrzem kiedy przyszło odebrać karę za swoją głupotę...

- Dom... na pewno niektórzy go znaleźli - uśmiechnęła się na myśl o Sanktuarium. - To jednak nie znaczy, że wszyscy.

-Nie chowałem się, on za szybko zareagował, wszystko bym przyjął na siebie, może zamiast walczyc moglibyśmy jakoś się porozumiec? Naprawde według mnie to wszystko nie jest na reke mistrza i nawet moge oddac zycie w uczciwej walce z twoim panem.

Silveren skierował sie w lewo szukając, rozgladajac sie i szukajac kolejnych dróg...

//no i stało się zawirusowało mi kompa... może jutro uda mi się odzyskać system ale nie jestem pewien...//

//no to życzymy powodzenia w walce ze złymi wirusami//

Pokrzywa

Staruszka zamknęła drzwi
-no dobrze a teraz czeka nas sporo nauki... gotowa?

Naan

-ja nie mam pana- warknęła Zar wyraźnie wściekła ale uspokoiła się szybko- myślę że to wszystko jest bardzo na rękę tej bestii...

Silveren

3 drogi prawo lewo prosto

- Tak sądzę, choć podobno nigdy nie jesteśmy naprawdę gotowi na to, co nas czeka - odparła z uśmiechem.

//Spojny post to podstawa.:)//

Poszedl w prawo.

Pokrzywa

Staruszka uśmiechnęła się i wskazała na duży stół pełen menzurek
-wyciąg wszystkie zioła i pogrupuj je, najpierw musisz nauczyć się rozpoznawać te które już masz


Silveren

-pukać nie nauczyli!?- usłyszał głos kiedy tylko otworzył drzwi

//powiedziales drogi, a nie drzwi -.-//

- Nie jestem tutejszy... gdzie trafilem? Czym sie tutaj zajmujesz?

Pokrzywa posłusznie wysypała wszystko na stół, odwracając torbę do góry dnem. Uważnie oglądając wszystkie zioła starała się ułożyć je tak, jak kazała zielarka.

//sory jestem trochę rozkojarzony ostatnio//

Silv

-aha nie tutejszy... witam witam zapraszam- głos stał się dużo bardziej przyjemny a należał do drobnego człowieczka w średnim wieku- trafiłeś do biura zarządcy tutaj wszyscy mieszkańcy załatwiają swoje sprawy, zgłaszają urodzenia, zgony, budowy i tak dalej i tak dalej... w czym mogę pomóc?

Pokrzywa

udało się jej rozróżnić 10 różnych ziół a w tym czasie kobieta zagotowała cebrzyk wody
-a teraz słuchaj uważnie- powiedziała przeglądając zioła- znam dziesięć dość skutecznych mieszanek które można przyrządzić tylko z tych ziół bez żadnych dodatków ale nie będę Cię uczyć przygotowywać środka na hemoroidy- powiedziała podnosząc do góry gałązkę zasuszonych ziół- nauczę Cię robić papkę leczniczo odkażającą do ran przyspieszającą gojenie, mikstury na wzmocnienie, leku na gorączkę i dość skutecznego specyfiku przeciwko trucizną... wystarczy?

- Oczywiście, że tak - powiedziała z entuzjamem Pokrzywa, z nadzieję spoglądając na zioła trzymane przez kobietę. - Jak mogę ci się odwdzięczyć za twoją pomoc? Czy w ogóle będę w stanie?

Pokrzywa

-nie ma o czym mówić- powiedziała kobieta- kto wie może dzięki temu co Cię nauczę uratujesz komuś kiedyś życie... to co bierzemy się do roboty?

Skinęła głową w odpowiedzi, choć poczuła się głupio, nie mogąc jakoś odpłacić kobiecie za jej pomoc...

-Jedyną bestią jesteś ty! Pokaż się wreście ! Chyba, że wolisz do konca zycia się ukrywać jak tchórz!

//Pokrzywa masz odpoczynek... czekamy na Silva:) mam już swojego kompa z windowsem 7 także dajcie mi trochę czasu aż go opanuje:P//
Wilk + 1 do zielarstwa dla Pokrzywy//

Naan

-do końca waszego życia... bo widzisz mogłabym Cię teraz zabić ale to by zepsuło mi zabawę...

Parsknął śmiechem
-To sobie siedź i gnij idiotko, poprostu nie masz ze mna szans-odwrócił się i ruszył w drogę powrotną myśląc nad czyms poważnie.

- Szukam kogos, kto moglby mi opowiedziec co sie stalo na kontynencie przez ostatnie sto lat. Nie sadzilem, ze ktokolwiek moogl tutaj zostac.

Naan

Nagle usłyszał głośny ryk
-oho chyba ktoś pozbawi mnie rozrywki- powiedziała Drowka i nagle zniknęła wraz z całą ciemnością dookoła Naan zauważył olbrzymiego wężowatego stwora który wypłynął z bagna niedaleko niego...

Silveren

-ach tak... pokój obok, proszę tylko grzecznie zapukać bo staruszek bywa nerwowy
//powiedzmy że to zrobiłeś//
W pokoju obok pod ścianami stały wysokie regały pełne książek, na środku stał duży stół a za nim na krześle siedział nieco przystarzały gość
-w czym mogę pomóc młodzieńcze?

- Czy jestem mlodziencem to moglibysmy nad tym dyskutowac, ale to nie pora na to. Interesuje mnie co sie wydarzylo na kontynencie od czasow wielkiego odplywu do nowego swiata.

-ah tak... a to dużo oj dużo się działo...- wyciągnął jedno bardzo opasło tomisko i prawie złamał się pod jego ciężarem- tu tu jest wszystko o!- powiedział otwierając pierwszą stronę- zapiski opuszczonego ludu... chaotyczne oj bardzo chaotyczne i źle zapisane ale starałem się przepisać... dzieło mojego życia... 40 lat ciężkiej pracy...

- Pokazuje mi to pan po to zebym to sobie zabral?  Bo chyba nie oczekuje pan, ze to wszystko tutaj przeczytam...

-nie nie ależ nie!!- zaprzeczył staruszek- ja po prostu nie pamiętam wszystkiego a nie wiem co konkretnego chciałby panicz wiedzieć... czy o ludności jak się podzieliła czy o tym co zostało po naszych przodkach czy o nowych bogach czy...

Naan zrobił duże oczy i aż się zapomniał bo krzyknął wystraszony, cofnął się kilka kroków i przygotował kij do walki, obserwujac uważnie stwora.

//mógłby ktoś powiedzieć mi co się stało/co się dzieje? bo zanim przekopię to co napisaliście minie trochę czasu, a ja chcę już graaać...//

//z bitwy z leśnymi stworami wyszliśmy cało,potem nadzialiśmy się na pozostałości ludu starego kontynentu,pomogliśmy im wygrać bitwę,Asael padł, Dallan i Yliena są pogrążeni w śpiączce,a reszta buszuje po mieści i zdobywa doświadczenie///

//dziękuję pięknie ;)//

Karen przechadzała się ulicą. Nie miała pojęcia w którym momencie straciła z oczu pozostałych, a nie miała ochoty włóczyć się bez celu. Postanowiła znaleźć jakąś znajomą twarz, która być może będzie miała dla niej jakieś twórcze zajęcie

-Wreszcie cos sie dzieje.-stwierdzil uradowany Wrad przypatrując się uważnie potworowi ze swego miejsca pod drzewem.

Naan i Wrad

Bestia wypełzła z wody. Był to olbrzymi wąż z kolcami na grzbiecie i potężną paszczą. Dookoła głowy miał blaszkowatą tarczę która teraz była rozłożona kiedy zwierzę gniewnie spoglądało na chłopaka. Wyglądało ociężale i ospale zwłaszcza kiedy zaczęło się lekko kołysać Naan również poczuł się nagle ociężały i ospały...

Karen

-oho kogo my tu mamy- usłyszała głos Dariana- widzę że plątasz się po tej osadzie równie bezcelowo jak ja...

- Interesuje mnie głównie spuścizna po przodkach.

Patrzył na bestię, opuścił niecoręce poczuł się zmęczony i senny, a ta bestia tak spokojnie się poruszała, wręcz usypiająco, stał tak bez ruchu wpatrujac się w nią.

"Niewesoło" pomyślał Wrad widząc, że Naan zaraz uśnie a bestia pewnikiem tylko na to czeka. Rozwinał skrzydła i przelecial przed potworem chwytając Naana i kierując się z powrotem pod osłonę drzew.

Silveren

-ah tak ah tak... o tu to może być interesujące- przewrócił kilka stron i zaczął głośno czytać- "z początku baliśmy się podejść do zamku... nie wiedzieliśmy co może się w nim kryć, wyglądał jak nietknięty wojną. Budowę rozpoczęliśmy na ruinach innego nad brzegiem jeziora... kamień który się do czegoś nadawał wykorzystaliśmy do budowy bram i domostwo a jedyną stojącą jeszcze basztę zostawiliśmy jako element obronny..."- tutaj przerzucił kilka kartek- o... "w końcu wyruszyliśmy aby zbadać zamek... znaleziska nas olśniły była tam wyposażona zbrojownia, obrazy, wielka mapa i mnóstwo ksiąg wszystko porzucone w wielkim pośpiechu... postanowiliśmy przenieść to wszystko do grodu..." 

Naan i Wrad

Wąż syknął gniewnie ale nie ruszył się z miejsca wpatrywał się tylko w miejsce gdzie ukryli się wrad i naan...

- o jakim zamku tutaj mowa? -Zapytał.

Starzec przeglądnął karty
-zamek Valiran... tak znajduje się na wzgórzu nieopodal... jednak nazwy zamku na którego ruinach założono tą osadę nikt nie zna...

- Mozesz mi pokazac mapy, starcze? O ktory zamek dokladnie chodzi? Moze moglbym Ci pomoc...

Starzec przeszukał mapy i wyciągnął jedną z nich przedstawiającą region w którym się znajdowali
-Valiran znajduje się tutaj- wskazał na zaznaczony zamek- a nasza osada tutaj- w tym miejscu były już tylko nie opisane ruiny- ten zamek musiał zostać zniszczony przed Latem Pożogi...

-No to teraz trzeba wymyślić jakby ro cos ukatrupić.-warknął Wrad.-Jakiś pomysł?

Silveren obejrzał uważnie mapę. Mapa była sprzed stu lat, więc zawierała nazwy starych miejscowości. I tak się składało, ze znajdowali się obok jego dawnego Księstwa Verillion, ktore bylo zaznaczone na wschodzie tej mapy. Silveren uruchomił swoją pamięc. Księstwem na zachód od niego władał... Książe... Arthun. Księstwo Taldsa. Tak. Znajdowali się na terenie księstwa Taldsa, a ten gród był wzniesiony na ruinach miasta Taldsa.
- Taldsa. Tak się nazywają te ruiny...

-co? jest pan pewien panie? Skąd pan to wie? To nie bywałe nigdy wcześniej nie słyszałem tej nazwy- staruszek wpadł w stan przypominający nieco ekstazę

- Jak bylem mlodym brzdącem to bardzo się fascynowałem opowieściami mojego dziadka, który pochodzil z Minhiriath i był Księciem Verillion, czyli tej krainy obok. -Pokazał starcowi na mapie.- Duzo mi opowiadal o swoim Ksiestwie i troche o ksiestwach otaczajacych, pokazywał mapy. I wlasnie Taldsa było jednym z nich.

strzec zapisywał wszystko gorączkowo
-niesamowite... niesamowite...- powtarzał- to bardzo cenne informacje... bardzo... jak mógłbym Ci się odwdzięczyć chłopcze?

Chłopak się otrzasnał i odetchnął głeboko, tak blisko było! Jaki znów był nie uważny, odetchnął głeboko i spojrzał na Wrada.
-Najlepiej na niego nie patrzec.... A zabić... Mam to zrobić mistrzu sam?-spytał niepewnie patrząc na swego pana, być może znów będzie musiał wziąść wszystkow swoje ręce.

Silverena proznosc przemówiła.
- Masz cos zapisane w tej ksiazce o Hetmanie Wojsk Cesarskich Silverenie? -Zapytal.

-hetmanie Silverenie... jeszcze z czasów cesarstwa...- pomyślał przez chwilę- coś... gdzieś...- obrócił się do regału- kiedy on żył?

- Karen! Darian! Wreszcie znalazłam kogoś, kogo znam - zaśmiała się Pokrzywa, wychodząc zza rogu jednego z budynków i dołączajac do dwójki. Była trochę zmęczona siedzeniem u zielarki, ale uśmiechała się szeroko do obojga, trzymając w rękach zawiniątko z miksturami i resztką ziół.

-Nie, zajmmiemy się nim obaj. Odwróć jego uwagę a ja w tym czasie wydłubię mu te przeklete oczęta.-uśmiechnal sie wrednie.

"Zawsze najgorszą robotę to ja muszę odwalić" Pomyślał i westchnął ciężko, po chwili wyszedł zza krzaków i posłał w bestię strumień wiatru uprzednio składając ręce do modlitwy

- Hm... Dokładnie sto lat temu. Odpłynął razem z Minhiriathczykami na nowy ląd i wtedy zakończyła się jego przygoda na tym kontynencie.

Adearin wchodząc do miasta szybko ocenił co mogło sie tu wydarzyć na przestrzeni kilku dni. Werdykt był dość prosty i oczywisty. Jeszcze mocniej wciągnął kapur na głowę zmierzając w kierunku najbliższego tubylcą. Jego koń parsknął, co dziwne wszystkie juki były załadowane do ostatniej kieszeni, miecze sztywno wisiały na plecach gotowe do natychmiastowego użytku. - Znajdzie sie miejsce w waszej wiosce na kilka dni ? - zapytał tubylca.

Pokrzywa

-ho ho cóż to ograbiłaś jakąś miejscową zielarkę z dobytku całego życia?- zapytał z uśmiechem Darian

Naan I Wrad

Bestia odskoczyła nieco zaskoczona nagle zaskoczona podmuchem wiatru lecz nadal wpatrywała się bacznie w miejsce gdzie znajdowało się jej śniadanie...

Silveren

Staruszek spojrzał na niego uważnie
-walczył w trakcie Lata Pożogi... nie mamy żadnych zapisków z tamtego okresu... nie mniej jednak gdzieś o nim czytałem... może uczestniczył też w zamachu stanu Oliviera van Kepplera albo walczył w trakcie inwazji Raxis?

Adearin

-ależ oczywiście jaśnie panie- odparł tubylec wyraźnie ucieszony obecnością wiedźmina- dla tak zacnych gości zawsze znajdzie się miejsce w naszej osadzie... najlepiej udać się do siedziby rady tam na pewno znajdzie się jakiś pokój dla waćpana

- Wolał bym jakieś mniej rzucające sie w oczy miejsce. - powiedział cicho - mógłbyś mi wskazać tylko niejakiego kapitana Oczko. Przewodniczy ludźmi którzy do was przybyli.

-ah tak przybysze z dalekiego lądu- powiedział z ożywionym głosem- zaprowadzę!
Poprowadził wiedźmina do jednej niczym nie wyróżniającej się chaty przy głównej alei...
-tutaj!

- W zamachu Kepplera byl po przeciwnej stronie i bronil Cesarza. Za co zostal Hetmanem. A w inwazji Raxis owszem, walczyl po stronie Cesarstwa. Pozniej odplynal na nowy lad. Czy masz moze jakąś starożytną bron? -Zmienil temat.- Najlepiej miecz. Potrzebuje czegos do walki, a nie ma to jak starozytna robota.

- Dziękuję - powiedział zwięźle uśmiechając sie do przewodnika. Podszedł do Kapitana. - Jak obiecywałem, wróciłem żeby dokończyć wasza wyprawę, nasza umowa nadal jest aktualna ? - zapytał ściszonym głosem, tak aby tylko oczko mógł to usłyszećc.

Silveren

ah tak więc możliwe że wspomniano o nim w którejś z kronik.. co do broni... wszelkie zdobycze z zamku przeniesiono do skarbca ale wątpię żeby znalazło się tam coś odpowiedniego... i tak samo mało prawdopodobnym jest żeby waćpanowi odstąpiono jeden z tych oręży... dobra bron jest najcenniejszym ze wszystkich skarbów w tych czasach... zapewne widział pan jak zbierano każdą sztukę po bitwie... w gruncie rzeczy gród bardzo się po tym ataku wzbogacił choć straty w ludziach były kolosalne...

Adearin

Oczko zajadał właśnie kawałek wędzonego mięsa
-przyda się każdy miecz... ubyło nam ich trochę- mruknął i odkroił porządny kawałek wręczając wiedźminowi- szybko Ci  poszło...-  powiedział przełykając kęs i wskazując na juki wiedźmina

- Dziękuję - powiedział przyjmucac kawałek mięsa. Dawno nie jadł mięsa z prawdziwego zdarzenia. - szybko poszło bo przeszkód nie bylo, wszystko co zostało z Warowni widzisz na tym koniu. . Teraz kamień po kamieniu z tego nie został, zadbałem o to osobiście.- powiedział z uśmiechem. Po tych słowach wyciągnął butelkę złocistego płynu. - wybacz ale na chwilę obecna nie mam szkła. - rzekł podając odkorkowana butelkę.

Adearin

-zgodnie z umową nie wnikam w szczegóły- powiedział z uśmiechem Oczko wychylając łyk trunku- mocne diabelstwo... takie jak być powinno... cóż to?

- Receptura zbliżona do trunku który był chlubą Karczmy ,, pod Jelenia głową,,. Oczywiście brakuje jej tej boskiej szczypty. .  - powiedział upijając łyk. - nie powinno byc tak mocne, powinno byc więcej cynamonu . . Jednak to nie ważne, jak wypadła wasza wyprawa ? - powiedział z nieukrywaną ciekawością głosie.

-właściwie to jej cel jeszcze przed nami... aktualnie łapiemy kontakt z tubylcami... czekamy aż ten kto ma się wylizać z ran się wyliże i z pomocą miejscowych ruszamy dalej... zostało nas dwa tuziny z 5 które tu wylądowały... kiepski bilans...

- czy w zamian za pomoc jaka panu idzielilem nie mógłby pan użyć swoich wpływów żeby jednak mi coś udostepniono?

Silveren

-moje wpływy nie sięgają tak daleko a pana pewnie nie zadowoli byle jaki oręż... ale istnieje... nie to tylko legenda...

- prosze mowic...

-po lecie pożogi ludzie żyją w ciągłym strachu przed tajemnicami, magią i wszystkim co związane z przeszłością kontynentu... minęło kilkadziesiąt lat zanim zdecydowaliśmy się sprawdzić zamek na wzgórzu... jednak nigdy nie zdecydowaliśmy się sprawdzić podziemnych piwnicy zamku na którym stoi ta osada...

Naan zaczął się zbliżac w stronę bestii nie za bardzo patrząc w jej oczy by znów nie ulec hipnozie.

- Ja bym się raczej obawiała, że będzie chciała nas tym otruć - spojrzała krytycznie na zawiniątko i zioła

- To rzeczywiscie słaby bilans, a wiadomo o co przyjdzie nam nadstawiać karku? - zapytał Adearin.

Adearin

-a jak myślisz?- odparł Oczko- jest ryzyko jest zabawa...

Naan

Bestia wpatrywała się w chłopca czekając spokojnie aż ten się zbliży...

Karen

-myślisz?- zapytał Darian udając przerażenie

Ten zamknął oczy, ale zbliżał się nadal, był gotów poświecić życie, ale pojawiło się nowe uczucie, strach. Bał się śmierci, za mało zrobił jak na swój cały żywot, mial cichą nadzieję ,że Wrad jednak się nie rozmyśli i przybędzie mu pomóc.

- Was? otruwać? Przecież nie mówiłam, że mam zamiar gotować. Zresztą, sami udławicie się swoim jadem - rzuciła niezrażona Pokrzywa, śmiejąc się i udając, że zamierza oboje walnąć torbą. Uśmiechnęła się szeroko i opowiedziała im krótko o wizycie w świątyni Limerkuna, nie pomijając bolesnego upadku po "wyjściu" z niej i o wizycie u zielarki. - To było przedziwne, ale może się nam opłaci. W każdym razie, chyba nie zaszkodzi - zakończyła, spoglądając na pakunek w swoich rękach. Zmieniła temat - Może wybierzemy się do tego świętego miejsca Fali? Może nie rozdają prezentów, ale może w zamian dowiemy się czegoś ciekawego...

- Racja - powiedział upijając łyk nalewki. - Co jak co, ale mięso mają tu dobre. - dodał przegryzając ostatni kęs. - Wiadomo dokładniej kto liże rany ?

Pokrzywa

-yyy o czym ty mówisz jaka znowu świątynia? Jak ma to wyglądać tak jak u bożka szczęścia to ja podziękuje... aż strach pomyśleć co by było jakbyś miała pecha...

Oczko

- dwójka moich ludzi, 3 orków, paladyn, dwójka ludzi i to młode rodzeństwo co nam dupy uratowało na morzu... oprócz tej dwójki reszta na pewno się wyliże... kto miał umrzeć to umarł a Ci... śpią...

Naan

był o kilka metrów od potwora kiedy ten rzucił się do ataku... był szybki, cholernie szybki...

- Liczy się to, że miałam szczęście... a jeśli bym miała pecha... - uśmiechnęła się szeroko. - Staruszek też by go miał. Poza tym, Fala to inne bóstwo, może nie będzie nic równie głupiego, jak smród, brud i ciemność dokoła...

-a od jakich sprawa jest ta ich niby bogini?

- Darian, nie obżydzaj nam wycieczki po starym kontynencie - Karen uśmiechnęła się szeroko - Bardzo chętnie zobadzę tą świątynię

- W sumie Darian zadał dobre pytanie... - Pokrzywa skrzywiła się. - Moze zapytamy kogoś z tutejszych, tak dla pewności, że nie wylądujemy w... czymś dziwnym? - uśmiechnęła się niepewnie.

Karen machnęła ręką - Robicie problemy tam gdzie ich nie ma. Nawet jeśli trafimy do jakiejś... nietypowej świątyni, to czy dzięki temu nie będziemy mieli więcej zabawy? - uśmiechnęła się, a w jej oczach zagrały wesołe iskierki

-może to jakaś tutejsza świątynia rozpusty albo miejsce składania ofiar z nieostrożnych przybyszów- zastanawiał się głośno Darian

- Właśnie dlatego zapytamy kogoś, żebyś potem nie miał traumy... - powiedziała, rozglądając się za kimś, kto mógłby udzielić im odpowiedzi na dręczące wątpliwości.

Karen uniosła brwi - Wyrażasz obawę czy pobożne życzenie? - zapytałą z najwyższą powagą

-co do pierwszego życzenie co do drugiego obawę- odparł z uśmiechem Darian

Pierwszy napotkany przechodzień opowiedział pokrzywie że to świątynia opiekunki ogniska domowego.
-i co dowiedziałaś się czegoś?- zapytał elf który nie znał miejscowego języka

- Przykro mi, jej domeną jest ognisko domowe, więc nie trafiłeś. Może jednak pójdziesz z nami? Zobaczymy, czy przeżyjemy - rzuciła ze śmiechem.

- Zapowiada się dziwnie... sielankowo?

Darian zrobił trochę udawaną zdziwioną minę
-ledwo się znamy a Ty już chcesz mnie zaciągnąć przed ołtarz jakiejś bogini ogniska domowego... w dodatku nie tylko mnie?- spojrzał na Karen- dziwne obyczaje mieliście na tym kontynencie doprawdy...

- Sądzisz, że cisną w nas kwiatami? - Pokrzywa uniosła brwi. - Wszystko będzie dobre, byleby nam nie znalazły na szybko mężów, żebyśmy miały każda własne ognisko domowe... przepraszam, pożar. A ty - puknęła Dariana palcem w ramię. - wykazujesz skłonności masochistyczne. Samobójcze zresztą też.

- Zresztą akurat w przypadku moim i Pokrzywy możemy tam iść jak najbradziej spokojnie, odkąd jesteśmy dla siebie jak siostry. To też jest jakieś "ognisko domowe", nie?

- Tak więc my jesteśmy bezpieczne... Poza tym, chciałabym zobaczyć desperata, który byłby w stanie zaciagnąć którąś z nas do ołtarza - prychnęła śmiechem.

- To rzeczywiscie słabo . . - przyznał po chwili - są młodzi i prawie wszyscy Stary Kontynent słyszeli tylko z legend i opowieści, nie dziwię sie ich zachowaniu natrętnych przybyszów, zresztą da sie zauważyć że ten lud emanuje dziwnoscią. - ostatnie zdanie powiedział na tyle cicho że tylko uszy kapitana mogły je usłyszeć.

Karen pokręciła głową z udawanym smutkiem - Ktoś taki nie pożyłby długo. Nie z nami w każdym razie

- O ileby pożył w ogóle - pokiwała głową z powagą, po czym wydałą głośne westchnienie.

- I ty Darianie myślałeś że Pokrzywa chce cię zaciągnąć przed ołtarz? Przecież takich rzeczy się nie robi przyjaciołom!

Darian

-dobra dobra błądzić rzeczą... elfią... -odparł z uśmiechem- ale w gruncie rzeczy nie jesteście przecież takie straszne- powiedział mierząc je na bezczelnego z góry do dołu wzrokiem...

Adearin

-co kraj to obyczaj- rozejrzał się wokoło- jeżeli wierzyć waszym opowieścią Ci ludzie żyją na opuszczonych przez bogów ziemiach... a nawet jeżeli chociażby polowa z tego co mówicie jest prawdą to w genach muszą mieć zapisaną jak ty to nazwałeś "dziwność"

- Powoli przywykam do tego, ze przyjaciele podejrzewają mnie o zbrodnicze plany wobec nich - uśmiechnęła się, rozkładając ręce.

Karen westchnęła teatralnie - Typowy facet... Myśli że jak dostanie ładną kobietę to już nie będzie z nią miał żadnych problemów...

W tym momencie z góry zleciał Wrad prosto na głowę stwora. Wykorzystał jego zajęcie sie aniołem i spokojnie przygotował się do ataku. Uderzył szponami prosto w jego oczy chcąc mu je wydłubać. jednocześnie postarał się wbić pazury u nóg w skórę na paszczy bestii aby nie dac się łatwo zrzucić.

Darian

- wręcz przeciwnie... im ładniejsza tym więcej problemów...- odparł elf kończąc lustrację

Wrad

Wąż zdołał w porę zareagować wysuwając szyję do przodu, szpony Wrada ześlizgnęły się skórze gada jednak impet uderzenie wgniótł go w grząskie podłoże... wąż wyprężył się i spróbował zaatakować Wrada uderzając głową w tył...

- Cóż... życie nie może być nudne - powiedziałą, wzruszywszy ramionami. - Idziemy, czy nie?

- ,, Waszym ,, ? - zapytał z nieukrywanym zdziwieniem. - Od kiedy to kapitan wierzy i wie że jestem stąd ? - zapytał poraz drugi i pociągnął zdrowy łyk.

Darian

-panie przodem...

Oczko

-nie jestem głupi... skąd byś wiedział gdzie i po co iść... i przede wszystkim czy ktoś z naszych miałby tu jakieś osobiste sprawy do załatwienia... poza tym znasz język...

- No dobra, może i tak. - potwierdził - jednak nie wiedziałem że wiedźmini, są tutaj tak sławnym obiektem. Może to przez to że zostało ich tutaj dosłownie kilku, nie wiem, ale bądź co bądź bardzo gościnne plemię - powiedział łagodnie zmieniając temat.

-zapewne ilość bestii w tych lasach sprzyja rozwojowi twojej profesji więc nie bądź taki pewien że niewielu was tutaj zostało... jeżeli jest zapotrzebowanie na usługę zawsze znajdzie się ktoś kto ją zaoferuje... no co się tak dziwnie patrzysz? Zobaczysz jeszcze ktoś kiedyś napisze o tym książkę!

- Pewnie musiało by byc wiele wątków pobocznych bo życie wiedźminow samo w sobie jest raczej nudne i nie skończyło a sie to na jednej książce bo jest dość długie. . - powiedział z uśmiechem, zaczęło mu sie robić ciepłow brzuchu bowiem trunek jaki sobie aplikowali należał do tych mocniejszych. - poza tym wątpię żeby komuś chciało sie pisać takie książki bo i kto by je czytal . .

-kto wie wiedźminie kto wie- Oczko przeciągnął się i ziewnął- zauważyłeś wiedźminie że w tej mieścinie capi dużo słabiej niż w większości miast naszego kontynentu? Na cycki Gael starość chciałbym spędzić w takim właśnie miejscu!

- A kto nie chciałby sie zestarzec w takim właśnie miejscu ? Co Ci stoi na przeszkodzie kapitanie ? Zawsze przecież możesz zostać ,, ofiarą,, naszej małej wyprawy - powiedział akceptując słowo ,, ofiarą,,

-i nie wypłacą mi kasy za robotę! Znajdę sobie taką dziurę u nas a jak nie to za skrzynie złota którą mam dostać sam ją sobie wybuduje! I przynajmniej będę cokolwiek rozumiał z tego co ludzie do mnie mówią... za stary jestem żeby się uczyć jakiegoś durnego języka!

- Ciekawy pogląd, jednak tylko tutaj będziesz miał święty spokój a nowy kontynent nie należy do najspokojniejszych, ciągle tylko wojna i wojna, niedługo nikt tam nie będzie bezpieczny, Bractwo nie trzyma sie najlepiej a w siłę rośnie nowa potęga, ciemne chmury sie zbierają . . . - powiedział z pewną zaduma w głosie.

Silveren slyszal jeszcze jak był księciem Verillion o bogactwach skrytych na zamku Taldsa.
- wiec ja to zrobię... -stwierdził pewnie i wyszedl.

Szukal kogos, kto moglby mu pomoc. Zapuszczanie się samojeden do tych piwnic bylo na pewno niebezpieczne. Ale dwojka doswiadczonych i znajacych się wojownikow dalaby sobie bez problemu rade. Tak sadzil.
Adearin... Po co znikn...?
Nie zdarzyl nawet dokonczyc mysli, gdy wpadl na wiedzmina.
- Adearin! Dobrze, ze Cie widze. Musze przerwac pogawedke. Chodz!
Odciagnal go na bok.

-mam głęboko w dupie wszystkie bractwa, królów, siły zła i inne podobne bzdety... pod ciemnymi chmurami da się żyć równie dobrze co pod jasnym niebem... kwestia przyzwyczajenia

Widząc iż jego mistrz jest krok od smierci, ruszył biegiem na potwora, rozłozył skrzydła i wzbił się w powietrze, nogami uderzył w pysk potwora z całej siły, po czym szepnął szybko coś a nad potworem pojawiła się wielka oślepiajająca kula.

//a ten wąż uderzył głową w tył w jaki sposób? Obrócił sie w miejscu czy po prostu wygiął całe ciało w tyl odslaniając brzuch i tworząc z ciała literę "O"?//

//druga wersja ... sory rzeczywiście nie sprecyzowałem//

- Silvereen ? - zapytał niepewnie. - gdzie ty nas pakujesz ?

- Mówiono mi, że świątynia znajduje się na wysepce na jeziorze... nie sądzę jednak, byśmy musieli płynąć tam wpław - powiedziała, ruszając.

-to dobrze bo pływak ze mnie kiepski- odparł Darian

- Nie można umieć wszystkiego. Skoro tak... doskonale... znajdujesz wilcze doły, to widać musi wystarczyć - uśmiechnęła się.

//przeprosiny laskawie przyjęte :P//

Wrad z trudem wygrzebał się z błocka, rozwinął skrzydła i skoczył w górę w momencie kiedy łeb stwora był tuz przed nim. Nie polatał jednak za długo gdyż od razu spadł na brzuch stwora szarpiąc go pazurami wszystkich swoich kończyn, podejrzewał, że na brzuchu skóra bedzie znacznie cieńsza niż na grzbiecie i latwiej będzie mu ją rozerwać.

Ward

//raczej wątpię żeby wąż leżał i czekał aż spadniesz mu na brzuch:) ale nic...//

Wąż był zaskoczony zarówno świetlistą kulą jak i atakiem na brzuch który został silnie poraniony, w z głośnym sykiem uskoczył z powrotem w głąb bagna... nastąpiła chwila dziwnej ciszy

Pokrzywa

-ten dół był zastanawiający... szkoda że go nie sprawdziliśmy dokładnie...

//było nie było to spora bestia więc znowu aż tak wspaniałego czasu reakcji nie powinna mieć (przemieszczenie całego ciała np.). Poza tym wąż wygiął sie w kształ "O" i jeśli kontynuwał swój ruch aż do przewrócenia się na "plecy" to potem jeszcze musiał obrócic się do normalnej pozycji, po drodze dostal jeszcze po pysku a sam ruch zajął mu troche czasu :)//

Wrad cały czas unosil się kilka metrów nad ziemią czekając aż stwór znów wynrzy się z głebiny. Wszystkie zmysły mial natężone do granic mozliwości.

- Ruiny Taldsa. Ci idioci bali sie zbadac podziemia, a kryja sie tam niezmierzone bogactwa i artefakty. Niezla okazja dla nas i dobra zabawa. -Usmiechnal sie.

Naan westchnął cięzko i uderzył mocniej skrzydłami wzbijając się nieco wyżej, spojrzał na Wrada.
-Nic mistrzowi się nie stało?

- Chodźmy. - powiedział krótko i rzeczowo.

//black?//

Adearin i Silv

-hola hola panowie- przerwał im oczko który nie słyszał o czym mówią- cokolwiek kombinujecie proponuje zrobić to jutro bo zbliża się wieczór...

Wrad

słyszał że w tych bagnach gdzieś nieco głębiej coś się rusza... nie jedno coś...

- Racja. -Zgodził się Silv.- Adearin prześpij się, obudzę Cię o świcie. Zjesz coś i wyruszymy.

"No to będzie wesoło" pomyślal Wrad i w myslach przeanalizował cała sytuację.
-naan zbieramy sie stąd! lec wysoko i miej oczy i uszy szeroko otwarte!

- To teraz mamy chwilę żebyś wytłumaczyl mi dokładniejszy cel tej eskapady.

- Nie ma zadnego celu. To co powiedzialem - zloto i artefakty.

- Rozumiem... Mało miałeś czasu by ten wykrot zbadać, jak siedziałeś na samym jego dole? Teraz już raczej przepadło... Możemy do niego jeszcze wrócić, jednak niekoniecznie w tym momencie. Jeśli chcemy zobaczyć tą światynkę, musimy się pospieszyć, wolałabym nie utknąć w niej na noc...

- A czy tubylcy nie mają nic przeciwko ?

- A czemu nie? Może akurat jakiś bożek się przed nami objawi?

- Weź mnie nie strasz - Pokrzywa spojrzała na nią błagalnie. - Mnie wystarczą dziwni kapłani.

- Myślisz że będą próbowali nas... hm... nawrócić?  - spytała z obawą

- Większość kapłanów ma manię na punkcie nawracania niewiernych - powiedziała beztrosko, wzruszając ramionami. Po chwili jednak wzdrygnęła się - Sama zresztą wiesz...

-Tak jest mistrzu-Odkrzyknał chłopak i uderzył kilka razy mocniej skrzydłami tak ,że znalazł się dużo wyżej niż przedtem i zaczął leciec szybko przed siebie uważnie się rozglądajac i nadsłuchujac, co jakis czas zerkał przez ramię aby sprawdzic czy Wrad podąża za nim

- Wiem. - Karen przybrała bolesną minę - Jak myślisz, ci do których zmierzamy będą bardzo drastyczni pod tym względem? Bo jakoś nie mam ochoty na kazania mające na celu zrobić ze mnie kapłankę. Źle wyglądam ubrana w oficjalne prześcieradło, rozumiesz

- Jesteśmy obcy, więc wątpię, by nas chcieli - mruknęła, usiłując wyobrazić sobie Karen w "oficjalnym prześcieradle". Nie bardzo jej to wyszło, więc postanowiła tego nie kontynuować tego pomysłu. - Poza tym, jeśli nie wrócę na nowy kontynent... - Posłała Karen spojrzenie mówiące "Sama wiesz kto urwie mi głowę... albo zrobi mi coś gorszego".

Karen w lot pojęła o kogo chodzi przyjaciółce i nie mogła powstrzymać szerokiego uśmiechu - Spójrz na to z innej strony. Jeśli wrócisz jako kapłanka bogini ogniska domowego...

//to bóg czy boginka? ^.^'//

/Bogini chyba/

- Nie żyję - krótka odpowiedź i wyraz twarzy powiedziały resztę.

- Twój wrodzony optymizm jest niesamowity - stwierdziła Karen z niegasnącym uśmiechem - Masz go tak dużo że powinnaś go zacząć sprzedawać

- Po co mi tyle pieniędzy... a, racja. Na pogrzeb i stypę - zaśmiała się, choć nadal widać było napięcie na jej twarzy. Odarnęła czerwone pasmo za ucho. - Będziecie żałobnikami honorowymi, jeśli chcecie.

Pokrzywa i Karen

-świetnie kusząca perspektywa- powiedział Darian kiedy dotarli na nadbrzeże- no łodzi mamy pod dostatkiem- powiedział spoglądając na mały port, było w nim jeszcze kilka osób- może zapytajcie kogoś o jakiś transport co?


Wrad i Naan

z góry zauważyli tylko jak z bagna wyłaniają się dziesiątki podobnych węży... mieli fart...

- Masz rację, trzeba trochę wypocząć . . . - powiedział niby sennie. Odwrócił sie od obojga mężczyzn i podszedł do jednego z tubylców ciągnąć za wodze swojego konia. - Przepraszam, czy mógłbyś mi wskazać jakieś miejsce spocznku ?

Karen podeszła do najbliższej osoby - Chcemy dostać się do świątyni Fali. Mógłbyś nas tam przewieźć? - zapytała

Chłopak westchnął i odwrócił się do Wrada.
-Mistrzu, moze lepiej wróćmy? Przeproszę, sami ;prędzej zginiemy niż coś znajdziemy.

-Ani mi się sni. Mamy misje do wykonania i ją wykonamy.-odwarknąl Wrad lecąc obok niego w kierunku południowym.

Adearin

-ej wiedźminie nie szukaj daleko- powiedział Oczko widząc że Adaarin zagaduje jakiegoś mieszkańca- w końcu jesteś z naszej kompanii a w naszej chatce miejsca dość!

Wrad

Lecieli dalej na nad lasami, przelecieli nad korytem sporej rzeki a teren zaczął się powoli wznosić nigdzie nie widzieli śladów osiedli ludzkich co gorsza zbierało się na burzę, usłyszeli pierwsze grzmoty

Kapela

-przykro mi panienko ale dziś już zakończyła się pora odwiedzin w świątyni... proszę spróbować juro rano

- No nie! A my przebyliśmy tak długą drogę tylko po to żeby odwiedzić tą świątynię! Widzi pan, ta dwójka z tyłu zamierza się niedługo pobrać i chcą wznieść w świątyni modły - dodała ciszej, nachylając się do mężczyzy. Nie chciała narazić się ani Pokrzywie ani Darianowi ale nie mogła się powstrzymać żeby nie spróbować - Proszę nas chociaż zwieźć na wyspę!

Khorn z nudów poszedł szukać czegoś do picia.

Pokrzywa nie słyszała agrumentacji Karen, stojąc nieco z boku, jednak miała świadomość, że przyjaciółka coś kombinuje i że nie bardzo chciała wiedzieć, na czym jej kombinowanie polega. Spojrzała niepewnie na to, jak bardzo oddalona od brzegu jest wyspa.

- Miło z waszej strony. - powiedział uśmiechając sie.

-Lądujemy.-zarżadził Wrad i zniżył lot poszukując wygodnego miejsca na obozowisko.

Adearin znalazł sobie jakieś wolne i w miarę odosobnione posłanie i w miarę możliwości ułożył sie wygodnie. // Black, może już byc ten następny dzień ? //

Naanowi nie spodobała sie odpowiedź Wrada, a tym bardziej nadchodzaca burza, gdy Wrad znizył lot ten po chwili się z nim zrównał.
-Ale z nimi też możemy wykonać misje, mistrzu.  Ja dalej uważam ,że nierosadne jest leciec dalej, nawet nie znamy tych terenów! Raz swoja dumę mógłbyś schować!-Chyba po raz pierwszy odkąd był u boku Wrada tak sie zdenerwował, iż zaczął na niego najzwyczajniej w świecie krzyczeć.

-Radzę się pochamować.-warknął Wrad glosem, z ktorego wynikało że gotowy jest ukręcić komuś głowę.-Jakbyś nie zauważyl to oni poszli gdzieś na północ a nasza droga wiedzie w zupelnie przeciwnym kierunku. A zresztą co nas może tutaj spotkać gorszego niż w lasach Zachodniej Rubieży.

-Dobrze Mistrzu, jak rozkazesz-powiedział pokornie Naan i juz nic więcej nie powiedział, nie chciał kolejnych kłopotów i tak był juz wystarczająco zmęczony i w dodatku zrobił się głodny, uderzył leniwie skrzydłami i westchnął cicho po czym wzbił się wyżejj, jak Wrad coś znajdzie to da mu znak, chciał teraz pobyć sam.

Karen

-przykro mi panienko świątynia jest już dziś zamknięta- odparł mężczyzna wzruszając ramionami, wszelka dyskujsja była vhyba zakończona

Khorn

//znów muszę Cię olać:P//

Noc była nie spokojna, nad osadą przeszła burza, błyskawice rozświetlały okolicę jednak nad ranem jedyny ślad który po tym pozostał to wszechobecne kałuże. Darian jak zwykle wstał z kurami, czekał przed budynkiem na Karen i Pokrzywę, mieli dziś wybrać się do świątyni.

Wrad i Naan

Znalazł małą polankę w środku lasu. Puszcza była tutaj rzadsza i pewnie dużo młodsza więc była nadzieja że niedługo las się skończy. Po chwili zaczął padać rzęsisty deszcz...

Dallan

-gdzie gdzie... moja głowa- mruknął chłopak otwierając oczy wydawało mu się że w nocy znalazł się między bandą trolli bębniarzy którzy zamiast w bębny walili w jego głowę...

Pokrzywa z trudem wstała, nocne gromy nie pozwalały jej na wyspanie się, a nie chciała pół dnia gnić w posłaniu. Z niejakim trudem i żalem wyszła przed budynek i przyjrzała się kałużom. Widząc Dariana, podeszła do niego i powiedziała:
- Widać trzeba się pospieszyć, jeśli chcemy zobaczyć tą świątynię, bo przy odrobinie szczęścia albo pecha i kilku takim burzom znajdzie się na dnie jeziora zamiast na wyspie.

Dallan kątem oka mógł dostrzec leżącą na łóżku obok siostrę.Dalej nie odzyskiwała przytomności,jej dłonie wciąż były białe.Zielarki uwijające sie wokół niej robiły wszystko co mogły.Jedyną dobrą oznaką był spokojny oddech dziewczyny i wyczuwalny puls.

- A czy to źle? Widok zmokłych kur zamiast kapłanów na pewno będzie... ciekawy - powiedziała Karen pojawiając się za jej plecami

- To kury umieją pływać? - Spytała niewinnie, uśmiechając się szeroko.

Darian

-szczęście i pech... ostatnio często słyszę te dwa słowa- powiedział Darian z szerokim uśmiechem rzucając dziewczyną po jednym jabłku które nie wiadomo skąd wytrzasnął- to jak idziemy?

Dallan

-cholera Yli... wyglądasz gorzej niż zwykle- powiedział spoglądając w bok- niech ja znajdę tego kto wykopał tą dziurę...

Pokrzywa złapała swoje jabłko i popatrzyła za elfem, nieco zdziwiona, po czym wzruszyła ramionami i pogryzając ruszyła przez kałuże.

Zielarki w końcu zaaplikowały Ylienie  jakiś dziwny płyn o dość mocnym zapachu.Dallan mógł wyczuć,że zawierało to amoniak albo coś podobnego.W każdym bądź razie poskutkowało.Dziewczyna jeszcze jakiś czas leżała,potem zaczęła sie krztusić.Dawno nie dostała tak paskudnego leku jak ten.Gdy kaszel ustał odwróciła głowę na bok.Zauważyła,że brat wreszcie odzyskał przytomność.
-Jak się czujesz i co z resztą?-zapytała.

Karen przeskakiwała przez kałuże jak mała dziewczynka. Była dzisiaj pełna energii - Jak myślicie, tak na poważnie, jak wygląda ta świątynia? - zapytała, gryząc jabłko

- Raczej nie tak, jak te z Sanktuarium - prychnęła śmiechem z sobie tylko znanych powodów. - Strzelając: budynek raczej murowany, bo i stosunkowo ważny, bryła prosta, przysadzista, by nie przykuwać za bardzo uwagi. Oczywiście, mogę się mylić.

- Te z Sankuarium mogą już NIE wyglądać, nie zapominaj że został tam Rod. I... ktoś jeszcze - mrugnęła do Pokrzywy prozumiewawczo - Po powrocie możemy zastać tylko zgliszcza

Westchnęła głośno. Na aluzję nie odpowiedziała.
- Dobrze, ze zdążyłam zabrać stamtąd kopię kroniki... chociaż... - zwolniła krok. - Wiesz, że nie zdążyłąm nawet jej otworzyć? Ja to jednak nie mam pamieci...

- a ja bym stawiał na drewno... myślisz że ktoś taszczyłby na tą wysepkę kamień do budowy?- powiedział Darian przeskakując nad kolejną kałużą

Dallan

-czuje się jak widać wyśmienicie- powiedział z ironią- a co do reszty... nie zdążyłem zapytać jakoś miałem sporo na głowie- powiedział przypominając sobie bandę trolli bębniarzy- a Ty coś znowu wykombinowała najlepszego?

Yliena odwróciła głowę.Nie pamiętała wszystkiego.Czy to przez narkotyk czy przez zbyt szybkie przekazanie bratu całej swojej energii?usiłowała zebrać i poskładać fragmenty sprzed przykucia jej do łóżka.
-Niewiele pamiętam...naprawdę niewiele-mruknęła-Poza tym,że...że przeze mnie ktoś zginął jak szukałam Ciebie.

- Jeszcze troche podyskutujemy i się okaże że całą świątynia to po prostu kilka kamieni wokół ogniska - zaśmiała się - A ty Pokrzi... Miałaś całą podróż od tego! Radzę ci się tym zająć zaraz po prowrocie z wyspy bo potem możesz nie mieć już czasu

- Tak, ciociu, już będę grzeczna... - uśmiechnęła się, po czym popatrzyła smętnie na ogryzek, który jeszcze przed chwilą był jabłkiem. - Dzięki, Darian, śniadanie pyszne, choć skromne.

Darian

-wybacz nie znam miejscowego języka a jabłka to jedyne co udało mi się zdobyć na migi tak wczesną porą- powiedział z uśmiechem- chcesz jeszcze jedno?

Dallan

elf westchnął
-i założę się że robiłaś to mimo tego że ktoś Ci wyraźnie zaznaczał że nie dasz rady i że nie ma sensu... jesteś moją starszą siostrą powinnaś mieć więcej oleju w głowie tymczasem to ja muszę myśleć za nas oboje...