1. Granhkar (górski robak)

2. Nigdy nie zaobserwowano dokładnie zywego osobnika ani nie znaleziono martwego okazu. Szczątkowe relacje i slady wskazują że bestia przypomina wielką gąsienicę albo ślimaka albowiem tunele, którymi się przemieszcza są zawsze pełne lepkiego śluzu oraz maja kształt zbliżony do okręgu.

3. Górskie tunele.

4. Z informacji, które udało się zebrac przez lata (głównie od krasnoludów i goblinów, które miały nieszczęście zapuścić się na tereny stwora) kranharska bestia porusza się po tunelach górskich wyrzeźbionych przez naturę lub krasnoludy a w wypadku gdy takowych nie ma sama tworzy własne. W jaki sposób tego dokonuje nie wiadomo. Stwór odżywia się pokarmem mięsnym, który akurat znajdzie się w pobliżu. W poszukiwaniu jedzenia wędruje wewnątrz gór pożerając bardzo często pukacze i inne stwory zamieszkujące ten świat. Bestia nie zbliża się do większych skupisk krasnoludów  goblinów atakuje jednak małe grupki lub pojedyncze osobniki. Panicznie boi się światła i ucieka na jego widok, dlatego krasnoludy wyruszające w głąb gór zawsze zabierają ze sobą silne latarnie.

5. Prawdopodobnie wyewoluowała wewnątrz gór z jakiejś starszej (i zapewne mniejszej) rasy.

6. Nie wiadomo czy bestia jest tylko jedna czy jest ich może więcej. Brak także informacji o wyglądzie przedniej części ciała stwora (nieliczni świadkowie, którzy przeżyli spotkanie z nia widzieli tylko koniec ciała znikający w mroku). Przez wiele stuleci istota ta pozostawała nieznana, odkryły ją dopiero krasnoludy podczas drążenia wyjątkowo głęboko położonego tunelu. Możliwe że poczynili oni wtedy jakieś ciekawe obserwacje życia stwora ale tego nie dowiemy się nigdy, ponieważ brodacze pracowali w ciemności a bestia pożarła ich wszystkich, wyciągnięto z tego wniosek iż porusza się ona bezgłośnie. Po nieszczęśliwych górnikach zostały tylko połamane narzędzia i mnóstwo śluzu dowodzącego obecności stwora. Następne spotkanie miało miejsce pare miesięcy później w okolicach miejsca pierwszego ataku (chciwość krasnoludów zagłuszyła zdrowy rozsądek, mówiący aby tam nie wracać). Tym razem jednak nikt nie ucierpiał-krasnoludy miały ze sobą kilka lamp i na szczęście zabrały je ze sobą wchodząc do dziwnego, nieznanego wcześnie, bocznego tunelu. Zobaczyły tylko oddalający się szybko wielki kształt zajmujący cały tunel i przypominający wielką glistę lub ślimaka (relacje są rozbieżne). Po tym spotkaniu wyciągnięto słuszny wniosek, iż bestia boi się światła i wprowadzono prawo nakazujące górnikom nosić zawsze ze sobą lampy.
   Krasnoludzka nazwa stwora, Granhkar, znaczy tyle co górski robak i została mu nadana ze względu na podobieństwo do tego stworzenia.