1. Chimera zwykła (pospolita)
2. Ma ciało lwa, dwie głowy, jedną lwią a drugą kozła a zamiast ogona węża.

http://images.elfwood.com/art/p/o/ponze … era3sm.jpg
http://educononline.com/wp-content/uplo … himera.jpg

3. Górskie lasy w pobliżu jaskiń.
4. Samotnik. Atakuje najczęściej w celu zdobycia pożywienia lub kiedy czuje się zagrożona. Bardzo niebezpieczna, doskonale się skrada i walczy do upadłego.
5. Nieznane.
6. –Chimera zionie ogniem z każdej ze swych głów (lwiej, koziej i wężowej).
    -Praktycznie nie da się jej obłaskawić, sztuka ta udaje się jedynie orkom i lavenom.



1. Chimera wielka
2. Ciało w połowie lwa a w połowie kozła, w odróżnieniu od chimery pospolitej posiada trzy głowy (lwią, koźlą i smoczą) oraz nietoperze skrzydła. Może się również pochwalić wężowym ogonem.

http://www.joshuabuchanan.com/dragonpit … ra_web.jpg
http://chimera.clubhertzog.com/images/chimera.png


3. Górskie lasy. Gniazda zakłada najczęściej na niedostępnych pólkach skalnych, rzadziej w jaskiniach.
4. Dzięki skrzydłom może przemierzać duże odległości w poszukiwaniu ofiar. Jest samotnikiem. Niesłychanie uparta i odważna. Kiedy poczuje się zagrożona (lub gdy intruz wygląda na smacznego) atakuje bez zastanowienia.
5. Nieznane
6. –Zionie ogniem ze wszystkich czterech paszczy (lwia, koźla, smocza i wężowa).
   -Bardzo trudna do oswojenia (nawet bardziej niż chimera zwykła). Jednakże sztuka ta udaje się najbardziej doświadczonym orkom i lavenom.



1. Chimera randańska
2. Wygląda jak lew o wężowym ogonie. Na głowie para niewielkich rogów.

http://phoenixandsalamander.files.wordp … mera01.jpg

3. Głębokie lasy puszczy randańskiej na Zachodnich Pustkowiach.
4. Bardzo mało wiadomo o jej trybie życia. Jedynym pewnikiem jest to, że poluje najczęściej w nocy a w dzień wypoczywa w swoim legowisku, które zakłada w ocienionym gąszczu drzew.
5. Nieznane
6. –Wiadomo na pewno, że podobnie jak inne gatunki chimer zieje ogniem ze wszystkich swych paszczy (lwiej i wężowej).
-Najmniej znany gatunek chimery, niewielu miało okazję oglądać to stworzenie a jeszcze mniej obserwować jej zwyczaje. Wśród orków krążą jednak opowieści o wojownikach, którym udało się obłaskawić tego potwora.